به گزارش روز جمعه گروه علم و آموزش ایرنا از پایگاه اطلاعرسانی اسپیس (Space)، مطالعهای جدید نشان میدهد این کهکشانهای بسیار جوان حدود ۶۰۰ میلیون سال بعد از مِهبانگ (بیگبنگ) ساختارهای پیچیده داشتند و خوشههایی از ستاره پیرامون آنها در حال تشکیل بود.
این مطالعه بخشی از همکاری بینالمللی به نام تحقیق پیشرفته و عمیق برونکهکشانی تلسکوپ فضایی جیمز وب است که مشاهدات یکماهه را از دو قسمت کوچک در فضا جمعآوری کرده است؛ یکی در صورت فلکی دب صغیر و دیگری در جهت خوشه کهکشانی خوشه. در این منطقه بیش از ۷۱۷ کهکشان جوان تازه کشف شد که از جهان در ابتداییترین روزهای آن پرده برمیدارد.
کوین هینلین، استادیار رصدخانه استووارد آریزونا و یکی از نویسندگان ارشد این مطالعه جدید میگوید: اگر کل جهان را در نظر بگیریم و آن را در فیلم سینمایی ۲ ساعته فشرده کنیم، اکنون در حال مشاهده پنج دقیقه نخست این فیلم هستیم.
وی در دویست و چهل ودومین نشست انجمن اخترشناسان آمریکا، افزود: اینها کهکشانهایی هستند که روند شکلدهی به عناصر و پیچیدگی دنیای امروز ما را آغاز کردند.
بر اساس این خبر، یافتههای جدید نشان میدهد نخستین کهکشانها و ستارهها چطور تشکیل شدهاند و به این شکل فهرستی دقیقتر از عناصری به دست میدهد که امروز در جهان رصد میکنیم.
هینلین و همکارانش تنها در این پنج دقیقه که بین ۳۷۰ تا ۶۵۰ میلیون سال قبل جهان را ترسیم میکند، دادههای به دست آمده از جیمز وب را بررسی و ۷۱۷ کهکشان را کشف کردند که همه آنها هزاران سال نوری را پشت سر گذاشتهاند، ساختارهای پیچیدهای در آنها توسعه یافته و ستارههایی در خوشههای متعدد حوالی این کهکشانها متولد شدهاند.
هینلین ادامهداد: قدیمیترین کهکشانهایی که پیشتر میتوانستیم رصد کنیم، مانند لکههایی به نظر میرسید. اما همین لکهها هم بر میلیونها یا میلیاردها ستاره در نخستین سالهای پیدایش جهان دلالت دارد. اکنون و با کمک تصاویر جیمز وب میتوانیم ببینیم برخی از آنها در واقع عناصری توسعهیافته با ساختاری نمایان هستند.
تقریبا همه تلسکوپهای فضایی قوی مانند تلسکوپ هابل، تلسکوپ رصدخانه پرتو ایکس چااندرا و تلسکوپ بازنشستشده اسپیتزر (هر دو متعلق به ناسا) پیشتر در مورد این دو منطقه که در مطالعه یادشده از آنها اسم برده میشود، تحقیقات گستردهای انجام دادهاند. با وجود این مطالعات، ۹۳ درصد از کهکشانهای تازه یافتشده که تلسکوپ جیمز وب کشف کرده است قبلا هرگز رصد نشده بود.
به گزارش ایرنا، اواخر قرن بیستم و دقیقا سال ۱۹۹۷ بود که مفهوم نسل بعدی تلسکوپهای فضایی با توسعه تلسکوپی گسترده مجهز به آیینهای وسیع تا هشت متر برای استقرار در نقطه لاگرانژی ۲ منظومه شمسی و با هزینه حدود ۵۰۰ میلیون دلار آمریکا در اداره ملی هوانوردی و فضایی آمریکا (ناسا) مطرح شد.
ناسا برای تحقق این مفهوم، کار را با مرکز پروازهای هوایی «گودارد»، شرکت فناوریهای هوافضای بال و شرکت آمریکایی تیآر. دبلیو برای توسعه الزامات فناورانه و هزینههای مطالعاتی آغاز کرد و در سال ۱۹۹۹ شرکت لاکهید مارتین آمریکایی نیز برای تکمیل مطالعات اولیه به این گروه پیوست. بر اساس این مطالعات زمان پرتاب تلسکوپ یادشده به فضا ابتدا سال ۲۰۰۷ بود اما این زمان بارها و بارها به تعویق افتاد تا اینکه در نهایت ۲۵ دسامبر ۲۰۲۱ (چهارم دی ۱۴۰۰) و با هزینه ۱۰ میلیارد دلاری پرتاب شد.
این تلسکوپ که به نام جیمز وب (مدیر ناسا ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۸) نامگذاری شد، حدود ۶ ماه بعد از پرتاب و قرارگیری در نقطه لاگرانژی ۲ نخستین تصاویر خود را در تاریخ ۱۱ ژوئیه (۲۰ تیر ۱۴۰۱) به زمین ارسال و نه فقط جامعه علمی، بلکه مردم عادی را نیز خوشحال و متعجب کرد.