سمیه ذاکری خطیر در آستانه برگزاری نخستین جشنواره بین‌المللی فیلم «حوا» درباره اینکه علاقه به ثبت تصویر کدام‌یک از زنان نامدار ایرانی در قالب یک فیلم دارد، به ایرنا گفت: سوای از ویژگی‌هایی که یک زن به‌عنوان یک هنرمند، ورزشکار، خانه‌دار، پزشک، دانشمند و یا مشغول به هر حرفه دیگری، آنچه برای من حائز اهمیت است، پرداختن به زنی است که با وجود تمام سختی‌هایی که در مسیر راهش برای رسیدن به هدفش با آن مواجه بوده، کوتاه نیامده و ناامید نشده است.
وی افزود: به‌عنوان یک فیلمساز ملاک اصلی من برای انتخاب یک سوژه، فارغ از زن یا مرد بودن، این است که سراغ فردی بروم که هدفش برای خودش مشخص باشد و براساس همان هدف تلاش کند. فردی برای من واجد ارزش است که در اوج ناامیدی هم دست از هدفش برندارد و همواره برای رسیدن به آن یک قدم هرچند کوچک بردارد. فارغ از اینکه چه سختی‌هایی در چه شرایطی به او تحمیل شده است.
کارگردان مستند «اگلانتین» ادامه داد: در هر شرایطی مهم این است که یک فرد جنگجو باشد و هر طور شده برای رسیدن به هدفش بجنگد. او حتی اگر زمین می‌خورد، به خودش امیدواری می‌دهد و با گفتن یک یاعلی، دست روی زانوی خود می‌گذارد و برمی‌خیزد. این شمایلی از قهرمان در ذهن من است که همواره آن را مدنظر داشته‌ام.
ذاکری خطیر درباره مهمترین وجه تمایز تصویر زن در سینمای ایران در قیاس با تصویر زن در سینمای دیگر کشورها گفت: واقعیت این است که ما زنان قهرمانی بسیاری در کشور خود داریم. من علاوه‌بر کارگردانی و تهیه‌کنندگی، اهل تحقیق و پژوهش هم هستم و به‌وفور در اطرافم زنانی را دیده‌ام که در زندگی خود بسیار موفق بوده‌اند. از این منظر معتقدم سینمای ما این ضعف جدی را دارد. چرا با وجود این زنان قهرمان که به‌جرأت می‌توان گفت پیدا کردن نمونه‌های آن‌ها در کشورهای دیگر بسیار سخت است، تصویر آن‌ها در سینمای ما غایب است. به‌خصوص در سینمای داستانی خیلی کم به این زنان پرداخته‌ایم.
وی افزود: در سال‌های بعد از انقلاب ما نمونه‌های بسیاری از این زنان داشته‌ایم که موفقیت‌های بسیاری را هم به‌دست آورده‌اند اما این زنان کجای سینمای ما هستند؟ سینمای ایران در به‌تصویر درآوردن زنان قدرتمند بسیار ضعیف بوده است. زنانی که در عین مادر بودن و همسر بودن، در عرصه‌های دیگر هم بسیار موفق هستند اما هیچ تصویری از آن‌ها در سینمای کشور نداریم. شاید نمونه‌هایی در سینمای مستند داشته باشیم اما بالاخره در مواجهه با نسل جدید و برای معرفی الگو، سینمای داستانی بسیار می‌تواند موفق‌تر باشد.
این کارگردان ادامه داد: بالاخره همه ما دوران جوانی و نوجوانی را سپری کرده‌ایم و همواره همه‌مان به‌دنبال کسی بودیم که او را الگوی خود قرار دهیم، به‌خصوص اگر آن فرد از جنس خودمان هم می‌بود. دختران امروز ما هم اگر تصویری از این زنان قهرمان در فیلم‌های امروز سینمای ایران ببینند، قطعا تلنگر خواهد خورد و راحت‌تر می‌توانند برای رسیدن به اهداف و آرزوهای خود بجنگند. اگر بتوانیم چنین الگوهایی را در سینمای خودمان ارائه دهیم، دختران‌مان کمتر سراغ الگوهای ارائه شده در سینمای دیگران می‌روند.
نخستین جشنواره بین‌المللی فیلم حوا به همت بنیاد بین‌المللی گوهرشاد و به دبیری مهدیه سادات محور ۱۶ تا ۲۳ تیر ۱۴۰۲ برگزار می‌شود.