بنابراین با هدف نهادینه نمودن این امر و و اهمیت بخشی بیشتر به نقش راهبردی این سازمان مناسب و ضروریست تا در تقویم رسمی کشور و بمناسبت تاسیس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی روزی را بعنوان «روز دیپلماسی فرهنگی» در نظر گرفته شود. در خصوص نقش و اهمیت دیپلماسی فرهنگی پویا و اهمیت پرداختن به این مهم کارشناسان و علمای روابط بین الملل و ارتباطات سخن ها و مقالات فراوانی را ارائه نموده اند و مهمتر از همه اینکه در تمامی این نظرات به نقش محوری وراهبردی دیپلماسی فرهنگی در ایجاد زمینه‌های مناسب برای رشد و توسعه دیگر بخش های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی کشورها تاکید گشته است و لذا نگاه تحول‌گرایانه به دیپلماسی فرهنگی جمهوری ایران اسلامی در تراز چهل‌واره انقلاب اسلامی و با تأسی بر بیانیه گام دوم انقلاب تبیین تشریح خواهد شد.
دیپلماسی فرهنگی به کشورها اجازه می دهد که با استناد به عناصر کلیدی و نفوذ دولت‌های خود، به طور مستقیم با مخاطبان خارجی, به انضمام مردم معمولی و رهبران افکار، در ارتباط باشند. دیپلماسی فرهنگی حوزه ای از دیپلماسی است که به برقراری، توسعه و پیگیری روابط با کشورهای خارجی از طریق فرهنگ، هنر و آموزش مربوط است. به عبارت دیگر، دیپلماسی فرهنگی تلاش می کند با استفاده از فرهنگ و عناصر و مولفه های فرهنگی مانند ایده ها، ارزش ها، اطلاعات، هنر، زبان و ادبیات و ... بر افکار عمومی دیگر کشورها تأثیر بگذارد و از طریق نزدیک کردن هر چه بیشتر نظرات و افکار مردمان سرزمین های مختلف و گاه با تأکید بر مشترکات فرهنگی فی مابین، به تقویت تفاهم متقابل کمک نماید.
ظهور و گسترش تکنولوژی‌های نوین ارتباطات، اهمیت یافتن افکار عمومی، جایگزین شدن قدرت نرم به جای قدرت سخت و تحولات دیپلماسی فرهنگی از سنتی به نوین موجب تولد دیدگاه راهبردی «دیپلماسی فرهنگی» برای تحقق اهداف دولت‌ها شد. در حقیقت «دیپلماسی فرهنگی» موتورِ محرکِ توسعه همه‌جانبه، متوازن و پایدار در هر کشوری است که بدون آن یا توسعه رخ نخواهد داد و یا همه‌جانبه، متوازن و پایدار نخواهد بود.
ابزار دیپلماسی فرهنگی به نوبه خود به بالا رفتن آگاهی ملت‌ها، افزایش اعتبار کشورها در عرصه بین‌الملل و جلب حمایت دیگر ملت‌ها در جهت پیاده‌سازی سیاست‌های خارجی یک کشور کمک می‌کند. همه این عوامل در بالا بردن امنیت یک کشور دخیل هستند، لذا دیپلماسی فرهنگی در مبحث امنیت ملی نقش بسزایی دارد.
سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی در ماههای پایانی سال ۱۳۷۴ تاسیس شد. قبل از تشکیل این سازمان، در حدود ۱۲ سازمان و نهاد مختلف در خارج از کشور به فعالیتهای فرهنگی مشغول بودند. به علت تمرکز امور تبلیغات در خارج از کشور در قالب سازمان واحد، اواخر سال ۷۴ پس از طی مراحل مختلف قانونی و تأیید اساسنامه آن توسط مقام معظم رهبری، سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی رسماً تشکیل شد.
این سازمان مدیریت و راهبری روابط فرهنگی بین المللی و سیاستگزاری، هماهنگی، هدایت، حمایت و نظارت برفعالیت های فرهنگی – تبلیغی جمهوری اسلامی ایران درخارج از کشور به منظور تحقق اهداف نظام در این روابط را برعهده دارد.