حجت‌اله سیفی در آستانه برگزاری نخستین جشنواره بین‌المللی فیلم «حوا» در گفت وگو با خبرنگار ایرنا، درباره ماندگارترین تصویر «زن» در سینمای ایران گفت: به نظر ما طی چهاردهه گذشته چنین تصویر ماندگاری را از زن ایرانی در سینمای ایران نداشته‌ایم. ما معمولا درباره برخی موارد شعار زیاد می‌دهیم اما به آن فکر نمی‌کنیم. یکی از این مفاهیم «خانواده» است که برای آن شبکه تلویزیونی تشکیل می‌دهیم و درباره‌اش سمینار هم برگزار می‌کنیم اما همه این‌ها فقط یک طرف قضیه است و طرف دیگرش این است که از خود بپرسیم چه کرده‌ایم که در میدان عمل هم تأثیرگذار باشد.
بیش از اندازه در سمینارها غرق شده‌ایم
کارگردان و نویسنده «عروس کاغذی» ادامه داد: یکی از فرآیندهای یک زندگی ازدواج و در مرحله بعد فرزندآوری است. این مراحل را صرفا با حرف زدن و شعار دادن نمی‌توان طی کرد. این همان مثل معروف است که می‌گویند «با حلواحلوا کردن، دهان شیرین نمی‌شود»! در این حوزه‌ها باید فکر و اقدام همزمان داشته باشیم. ما در حوزه‌هایی مانند زنان و خانواده، بیش از اندازه در سمینارها غرق شده‌ایم.
گرفتار یک خودشیفتگی اجتماعی هستیم
سیفی افزود: سناریوی سینمایی معمولا دو وجه دارد. ما هم فیلمنامه ادبی داریم و هم فیلمنامه فنی که مشمول فرآیند اجرای آن متن ادبی می‌شود. ما گویی در جریانات اجتماعی خود بیشتر سناریوهای ادبی داریم و به فکر وجوه فنی و اجرایی آن نیستیم. ما گرفتار یک خودشیفتگی اجتماعی هستیم، بدون آنکه خانم‌ها و آقایان در جامعه ما متوجه این موضوع باشند که در زندگی آشفته، منتظر هیچ ثمری نمی‌توان بود. در این شرایط برگزاری جشنواره‌های موضوعی حتما موثر است اما حکم یخ روی زخم را دارند؛ درد را آرام می‌کنند اما الزاما برگزاری آن‌ها منجر به درمان نمی‌شود.
امروز در فیلم‌های ایرانی نه فقط شخصیت «زن» غایب است که حتی تصویری از شخصیت اجتماعی «خانواده» هم نداریمکارگردان و تهیه کننده «سهم من از زندگی» در ادامه درباره جایگاه زن و مرد در جامعه گفت: ما باید این واقعیت را بپذیریم که هیچ زنی نمی‌تواند شبیه مردان باشد، کمااینکه هیچ مردی نمی‌تواند شبیه زنان باشد. پس زنان اگر بتوانند خودشان جایگاه خودشان را در جامعه ترسیم و تشریح کنند و صرفاً به‌دنبال رفتارهای مردانه برای ایستادن در کنار مردان نباشند، ارزش‌شان بسیار بالاتر می‌رود. در جامعه امروز هم ما می‌خواهیم به دنیا بفهمانیم که زن در دیدگاه فرهنگی ما، ارزشی فراتر از آن دارد که بخواهد شبیه مردان رفتار کند.
سیفی خاطرنشان کرد: در جامعه اسلامی ما زن بالاتر از گوهر است و وقتی به جایگاه اعلای خود می‌رسد که مادر می‌شود. در این شرایط ما انتظار داریم چه تصویری از زن در سینمای خود داشته باشیم؟ امروز در فیلم‌های ایرانی نه فقط شخصیت «زن» غایب است که حتی تصویری از شخصیت اجتماعی «خانواده» هم نداریم. اگر بپرسید امروز زنان چه جایگاهی در جامعه ما دارند می‌گویم حضور درخشانی دارند و به جایگاه اعلایی هم رسیده‌اند؛ از سال‌های جنگ گرفته تا همین دوران کرونا. در عرصه‌های ادبی و فرهنگی هم زنان کارنامه درخشانی داشته‌اند اما هیچ‌گاه این درخشش‌ها را بولد نکرده‌ایم.
بازیگر «فصل خون» گفت: زن ایرانی مانند یک «گل» است که تصویر درستی از او در سینمای ایران ارائه نکرده‌ایم. ارزش و جایگاه واقعی زن در جامعه ایرانی بسیار بالاست. در سینمای خود باید همین ارزش‌های زنانه یک زن را به تصویر درآوریم و این منافاتی با حضور زنان در جایگاه‌های مختلف اجتماعی و مشاغل گوناگون ندارد.
نخستین جشنواره بین‌المللی فیلم حوا به همت بنیاد بین‌المللی گوهرشاد ۱۶ تا ۲۳ تیر ۱۴۰۲ برگزار می‌شود.