به گزارش ایرنا، وحید به‌فرنژاد روز یکشنبه به رسانه‌ها بیان کرد: جنگل دیودال در شهرستان زیرکوه و سایت فسیلی روستای ملوند طبس پس از بررسی نهایی در دفتر ثبت وزارت متبوع در تاریخ ۲۸ خرداد ۱۴۰۲ در فهرست میراث طبیعی کشور به ثبت رسید.
وی افزود: یکی از روش‌های تثبیت شن‌های روان و کاهش فرسایش بادی استفاده از روش بیولوژیکی است که مستلزم شناخت و معرفی گونه‌های مناسب قابل استقرار روی تپه‌های ماسه‌ای است.
معاون میراث فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خراسان جنوبی گفت: یکی از این گونه‌های گیاهی به عنوان گونه‌ای شن دوست، «آمودندرون پرسیکام» یا در اصطلاح محلی دیودال است که با توجه به شرایط اقلیمی حاکم بر رویشگاه‌ها، سازگاری اقلیمی بسیار خوبی دارند.
وی اظهار داشت: مساحت کل رویشگاه جنگلی ۱۳۶ هزار و ۳۱۹ هکتار است که بر تپه‌های شنی و ماسه‌ای و در ۲ دشت آهنگران و کُریزان قرار گرفته و مساحت ۱۰۰ هکتار آن دارای پوشش مطلوب دیودال است.
به‌فرنژاد گفت: از این پهنه محدوده‌ای به مساحت ۷۶ هکتار که دارای پوشش متمرکز و ذخیره‌گاه بوده، حفاظت شده است.
وی اضافه کرد: روستای ملوند طبس در ارتفاع هزار و ۳۰۰ متری از سطح دریا واقع شده و با توجه به اینکه در منطقه کوهستانی است یکی از خوش آب و هواترین مناطق ییلاقی شهرستان طبس به حساب می‌آید.
معاون میراث فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خراسان جنوبی گفت: فسیل‌های مرجانی در دامنه شمالی کوه آسیاب در سنگ‌های آهکی بسیار سخت و متراکم رخنمون دارند، وجود طیف مختلفی از انواع مرجان‌ها و عملکرد فرآیندهای فرسایش فیزیکی و شیمیایی منجر شده تا فسیل‌های مرجان در برش‌های مختلفی مشاهده شوند.
وی افزود: در حال حاضر این سایت فسیلی در بین مردم روستا شناخته شده است و این کلکسیون بسیار زیبا مورد توجه دانش‌آموزان، دانشجویان و زمین‌شناسان قرار دارد.
به‌فرنژاد گفت: از لحاظ ساختاری ـ رسوبی سایت فسیلی روستای ملوند در شرق زون ایران مرکزی، بلوک طبس و قسمت شمال رشته‌کوه شتری (رشته‌کوه گسلیده ـ چین‌خورده شتری) قرار دارد و فسیل‌های مرجان روستای ملوند متعلق به سازند آهکی اسفندیار به سن ژوراسیک پسین (۱۶۳ ـ ۱۵۰ میلیون سال قبل) هستند که در دامنه شمالی کوهی به نام آسیاب رخنمون یافته‌اند.
وی افزود: این سازند دارای طیف مختلفی از انواع فسیل‌های مرجان، دوکفه‌ای، اسفنج، آمونیت و شکم پایان است.
سه هزار و ۲۱۸ اثر تاریخی و طبیعی در خراسان جنوبی شناسایی شده که از این تعداد تاکنون بیش از هزار اثر ثبت ملی شده و این استان دارای پنج اثر ثبت جهانی است.