مهاباد - ایرنا - دف‌نواز جوان خراسانی گفت: از شرقی‌ترین استان کشور تا غربی‌ترین استان، مسافت یک هزار و ۷۰۰ کیلومتری را به عشق دف پیمودم تا در جشنواره نوای رحمت شرکت کنم.

عرفان پارسانژاد روز دوشنبه در حاشیه دومین جشنواره ملی دف‌نوازی و مولودی‌خوانی «نوای وحدت» مهاباد در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار کرد: عشق و علاقه من به ساز دف و نواختن آن به اندازه‌ای است که برای آن این مسافت طولانی از خراسان تا آذربایجان‌غربی را پیمودم.

وی افزود: از چهار سال قبل فراگیری ساز دف را زیر نظر اساتید برجسته فرا گرفتم و اکنون برای شرکت در این جشنواره ملی، تمام توان خود را به کار گرفتم تا در زمان مورد نظر به مهاباد برسم.

این دف‌نواز جوان خراسانی که در رده سنی الف (کمتر از ۱۹ سال) در جشنواره شرکت کرده است، گفت: سطح برگزاری جشنواره بسیار خوب است و داوران برجسته‌ای اجرا های هنرمندان را بررسی می‌کنند و طبیعی است در چنین شرایط نفرات برتر و قوی تر، منتخب خواهند شد.

پارسانژاد از حضور کم‌رنگ هنرمندان و شهروندان مهابادی در این جشنواره انتقاد کرد و ادامه داد: هنرمندان برای مردم می‌نوازند و حضور مردم می‌تواند شور و حال بیشتری به جشنواره بدهد و جشنواره را غنی‌تر خواهد کرد.

وی در خصوص موسیقی خراسانی و کُردی نیز تاکید کرد: بین موسیقی نواحی ایران شباهت‌ها و نزدیکی زیادی با هم وجود دارد و این گونه به نظر می‌رسد که موسیقی مسافت دور و نزدیک را نمی‌شناسد و در دوره قبل که جشنواره نوای رحمت در استان کردستان برگزار شد، یک اجرای مشترک با گروه سنندج برگزار کردیم.

به گزارش ایرنا، دومین جشنواره دف‌نوازی و مولودی‌خوانی «نوای رحمت» که به مناسبت عید قربان و گرامیداشت شهدای بمباران شیمیایی سردشت سوم و چهارم تیر ماه در تالار وحدت شهرداری مهاباد در حال برگزاری است.

در این جشنواره ۴۱ اثر از ۱۳ استان کشور در چهار بخش گروه‌نوازی، مولودی‌خوانی و تک نوازی و ۲ نوازی با هم رقابت دارند و هیات داوران این بخش جشنواره «ئاسو نادری»، «علی پورعطایی»، «شهباز شاهین‌پور» و «امید ابراهیمیان» هستند.

ساز دف در بین مردم مناطق کُردنشین استان‌های آذربایجان‌غربی و کردستان و هنگام برگزاری آیین‌های مذهبی از جمله آیین‌های مولودی‌خوانی استفاده می‌شود.

دف یکی از سازهای کوبه‌ای در موسیقی ایرانی است که شامل حلقه‌ای چوبی است که پوست نازکی بر آن کشیده‌اند و با ضربه‌های انگشت می‌نوازند؛ این ساز از سازهای ضربی ایرانی شبیه به دایره ولی بزرگ‌تر از آن و با صدای بم‌تر است و در دوره اسلامی ایران، این ساز برای پشتیبانی از ساز و حفظ وزن به‌کار می‌رفته و رکن اصلی مجالس محافل اهل ذوق و عرفان بوده و برای آنکه طنین بهتری داشته باشد، روی دف پوست آهو می‌کشیدند.

مهاباد در جنوب آذربایجان غربی واقع شده است.