تبیین جنایت‌های آمریکای جهانخوار نیاز به هزاران ساعت وقت و هزاران کیلو کاغذ دارد. اگر فقط نمایی از آن جنایت‌ها را برشمریم، غم ابدی مهمان وجودمان می‌شود و از درد شنیدن داستان رنج ملت‌ها، طاقتمان تمام می‌شود. ما در این نوشتار تنها برخی از جنایت‌های آمریکای وحشی را از زبان امام خامنه‌ای، مرور می‌کنیم:
۱. آمریکا پس از جنگ دوم [جهانی] تا امروز برای سرنگونی پنجاه دولت اقدام کرده! در مورد پنجاه دولت انواع و اقسام اقدام‌ها را کرده؛ با دهها جریان مقاومتِ مردمی مخالفت کرده که اینها در کارنامه آمریکا و دیگران مضبوط است.
۲. استفاده از بمب اتم؛ تنها موردی که بمب اتم استفاده شده است [توسط] آمریکا است که بیش از همه دم از مردم و دم از حقوق مردم و مانند اینها می‌زند و بیش از دویست هزار نفر کشته شدند - در آن حوادث ژاپن - و تعداد خیلی بیشتری هم دچار عوارض آن شدند.
۳. زندان گوانتانامو، زندان ابوغُریب، این حوادثی که پیش آمد، زندان‌های مخفی که در اروپا ثابت شد برای همه و روشن شد که اینها زندان‌های مخفی دارند و مردم را شکنجه می‌کنند و بی‌محاکمه نگه می‌دارند، که هنوز هم هست؛ همه دارند می‌بینند. (۱۲ شهریور ۱۳۹۳)
۴. در سال ۷۱ یا ۷۲ در زمان ریاست جمهوریِ پدر همین بوش بر اثر ظلم واضحی که علیه سیاه‌پوست‌ها به‌وقوع پیوسته بود، شورش عظیمی در بعضی از ایالت‌های آمریکا به‌وجود آمد و چون پلیس نتوانست مقابله کند، ارتش را وارد صحنه کردند.
۵. در زمان رئیس جمهور بعدی، بیش از ۸۰ نفر از فرقه داوودیان را -یک فرقه مسیحیِ مخالف سیاست‌های دولت آمریکا- که در یک خانه اجتماع کرده بودند و با اخطار پلیس بیرون نمی‌آمدند، جلوی چشمان مرد و زن و کودک، زنده زنده در آتش سوزاندند؛ اما اینها خم به ابرویشان نیامد! رعایت حقوق بشر آنها این است!
۶. در زمان رئیس جمهور فعلی آمریکا در شمال افغانستان - آن وقتی که افغانستان را اشغال می‌کردند - غیر از بمب‌هایی که بر سر مردم ریختند و فجایعی که در شهرها ایجاد کردند، در یک زندان جمع کثیری زندانی را به رگبار بستند و قتل عام کردند؛ خبرش هم در دنیا پیچید. (۱ فروردین ۱۳۸۴)
۷. از سال ۳۲ با کودتای ۲۸ مرداد که به وسیله آمریکائی‌ها در ایران انجام گرفت و حکومت دکتر مصدق را سرنگون کردند. مأموران آمریکائی رسماً آمدند ایران، با چمدان‌های پر از دلار، الواط و اوباش و اراذل و بعضی از سیاستمداران خودفروخته را تطمیع کردند و کودتای ۲۸ مرداد سال ۳۲ را در اینجا راه انداختند و حکومت مصدق را سرنگون کردند. جالب این است که بدانید حکومت مصدق که به وسیله آمریکائی‌ها سرنگون شد، هیچ‌گونه خصومتی با آمریکایی‌ها نداشت.
۸. حادثه قیام مردم در ۱۵ خرداد و انقلاب اسلامی و مبارزات اسلامی و نهضت اسلامی پیش آمد... اینجا هم طرف قضیه اگرچه حکومت ظالم طاغوت و حکومت پهلوی بود، اما آمریکائی‌ها پشت سر این حکومت قرار داشتند؛ آنها بودند که آن را تقویت می‌کردند و به وسیله او بر همه امور کشور ما مسلَّط شده بودند. این مبارزه ادامه پیدا کرد تا سال ۴۳؛ آمریکائی‌ها ناگزیر شدند مستقیماً داخل مسائل بشوند. امام بزرگوار را در سال ۴۳ تبعید کردند. (۱۰ آبان ۱۳۹۱)
۹. در هشتم بهمن، یعنی چند روز قبل از ورود امام به داخل کشور، در همین خیابان‌های تهران، همین خیابان انقلاب، مردم اجتماع کرده بودند؛ ژنرال هایزر که فرستاده آمریکا بود و به ایران آمد برای این که شاید بتواند یک‌جوری از دست انقلاب رژیم را نجات بدهد و حفظ بکند، او در خاطرات خودش می نویسد - اینها اسناد تاریخی است - و می‌گوید من به ژنرال قره‌باغی گفتم که در مواجهه با مردم لوله تفنگ‌هایتان را پایین بیاورید؛ یعنی مردم را بکُشید، تیر هوایی بی‌خودی در نکنید، مردم را قتل‌عام کنید. اینها هم همین کار را کردند، لوله تفنگ‌ها را پایین آوردند، عدّه‌ای جوان و نوجوان کشته شدند ولی جمعیّت عقب نرفت. هایزر می‌گوید؛ قره‌باغی بعد آمد به من گفت که این تدبیر تو فایده‌ای نکرد، مردم عقب نرفتند، آن‌وقت هایزر می گوید من دیدم این ژنرال‌های شاه چقدر کودکانه فکر می کنند؛ یعنی باید ادامه می‌دادند، باید مرتّب می کُشتند. (۱۲ آبان ۱۳۹۴)
۱۰. به صدام چراغ سبز دادند؛ این یک اقدام دیگر دولت آمریکا بود برای حمله به ایران. صدام اگر چراغ سبز آمریکا را نمی‌گرفت، بعید بود به مرزهای ما حمله کند. هشت سال جنگ را بر کشور ما تحمیل کردند؛ قریب ۳۰۰ هزار جوان ما، مردم ما در این جنگ به شهادت رسیدند. در طول این هشت سال - به‌خصوص در سال‌های آخر - همیشه آمریکائی‌ها پشت سر صدام بودند و به او کمک می‌کردند - کمک مالی، کمک تسلیحاتی، کمک کارشناسی سیاسی - خبرهای ماهواره‌ای می‌دادند و امکانات خبررسانی داشتند. تحرک نیروهای ما را در جبهه در ماهواره‌هایشان ثبت می‌کردند، بعد آن را همان شبانه برای قرارگاه‌های صدام می‌فرستادند که از آنها علیه جوان‌های ما و نیروهای ما استفاده کند. در مقابل جنایات صدام چشم هایشان را بستند... به صدام کمک کردند. این هم یکی از کارهای این دولت بوده است در طول این سال‌ها با ملت ما و با کشور ما. (۱ فروردین ۱۳۸۸)
۱۱. اینها کسانی هستند که بمباران شیمیایی وسیع صدام را در این منطقه - چه آنچه در حلبچه عراق اتّفاق افتاد، چه آنچه در شهرهای ما، سردشت و غیره، اتّفاق افتاد - دیدند و دم بر نیاوردند، بلکه حتّی کمک هم کردند؛ حالا ما فرض کنیم که کمک به معنای این نبوده است که آمریکایی‌ها ابزار شیمیایی را به آنها داده باشند - البتّه غربی‌ها دادند، در این تردیدی نبود و اطّلاعاتش دست ما هست - ولی حدّاقل این است که آمریکایی‌ها دیدند، مطّلع شدند و کمترین اعتراضی نکردند؛ اینها مسأله انسانی‌شان این‌جوری است. (۱۴ شهریور ۱۳۹۲)
۱۲. در ویتنام، آدم کشی کردند؛ در عراق دستگاه‌های امنیّتی و شرکت‌های مزدور امنیّتی آنها مثل بلک واتر - که من آن سال اشاره کردم - جنایت کردند؛ در پاکستان با هواپیماهای بدون سرنشین هنوز دارند جنایت می کنند؛ در افغانستان بمباران می کنند و جنایت می‌کنند؛ هر جایی که دستشان برسد و منافعشان اقتضا کند، ایجاب کند، از جنایت اِبا ندارند؛ جنایت با قتل، جنایت با شکنجه.
۱۳. زندان گوانتانامو که مال آمریکایی‌ها است، هنوز زندانی دارد. الآن ده تا یازده سال است در این زندان یک عدّه‌ای را که به اتّهام از جاهای مختلف دنیا گرفتند و بردند آنجا، بدون محاکمه [و] با شرایط بسیار سخت و همراه با شکنجه نگه داشتند! در عراق، زندان ابوغُریب یکی از زندان‌های آمریکایی‌ها بود، سگ به جان زندانی می‌انداختند و او را شکنجه می‌کردند.
۱۴. ربودن و اسیر کردن سیاهان، یکی از ماجراهای گریه‌آور تاریخ [است] که نظام سلطه آمریکا و امثال آن دوست ندارند این داستان احیا بشود، [که یک نمونه‌اش] همین مسأله غلام و کنیز گرفتن مردم آفریقا است؛ کشتی‌ها را از اقیانوس اطلس می‌آوردند، در سواحل کشورهای غرب آفریقا مثل گامبیا و امثال اینها نگه می‌داشتند، بعد می‌رفتند با تفنگ و سلاح‌هایی که دست مردمِ آن روز از این سلاح‌ها خالی بود، صدها و هزارها پیر و جوان و مرد و زن را می‌گرفتند، با شرایط بسیار سختی با این کشتی‌ها برای بردگی به آمریکا می‌بردند.
انسان آزاد را که در خانه خودش زندگی می کرد، در شهر خودش زندگی می کرد، به اسارت می‌گرفتند؛ الان سیاهانی که در آمریکا هستند، از نسل آنهایند. چند قرن آمریکایی ها این فشار عجیب را آوردند که [در این زمینه] کتاب‌ها نوشته‌اند که این کتاب «ریشه‌ها» کتاب مغتنمی است برای نشان دادن گوشه ای از این فجایع. انسانِ امروز چطور می‌تواند اینها را فراموش کند؟ با همه این حرف‌ها هنوز هم در آمریکا بین سیاه و سفید تبعیض هست.
۱۵. این بمب‌ها در تابستان ۱۹۴۵ میلادی بر روی این دو شهر افتاد و منفجر شد و این جنایت اتّفاق افتاد؛ در حالی که چهار ماه قبل از آن - یعنی در اوّل بهار ۱۹۴۵ - هیتلر که رکن اصلی جنگ بود خودکشی کرده بود؛ دو روز قبل از او هم موسولینی - رئیس جمهور ایتالیا - که او هم رکن دوّم جنگ بود دستگیر شده بود و جنگ عملاً خاتمه پیدا کرده بود؛ ژاپن هم که پای سوّم جنگ بود، از دو ماه قبل اعلام کرده بود که آماده تسلیم است؛ جنگی وجود نداشت امّا این بمب‌ها منفجر شد. چرا؟ چون این بمب‌ها ساخته شده بود، باید یک جایی آزمایش می‌شد؛ سلاحی ساخته بودند، باید آن را آزمایش می کردند. کجا آزمایش کنند؟ بهترین فرصت، این بود که به بهانه جنگ این بمب‌ها را ببرند روی سر مردم بیگناه هیروشیما و ناکازاکی بیندازند تا معلوم بشود که آیا درست عمل می کند یا نه! چهره فریب‌گرانه.
۱۶. ادّعا می‌کنند طرفدار بشرند؛ هواپیمای مسافری ایران را روی آسمان می زنند، قریب ۳۰۰ نفر مسافر بی‌خبر را از بین می‌برند، نابود می کنند، عذرخواهی هم نمی‌کنند، به آن کسی که این جنایت را انجام داده، مدال هم می‌دهند!
۱۷. در همین هفته‌های اخیر شنیدید که آمریکایی‌ها - از رئیس جمهور گرفته تا دیگران - درباره استعمال سلاح شیمیایی در سوریه جنجال بپا کردند، دولت سوریّه را متّهم کردند که شیمیایی به کار برده. من کاری ندارم که قضاوت کنم چه کسی به کار برده؛ البتّه قرائن نشان می داد که گروه‌های تروریستی این را به کار بردند، امّا به هر حال آنها گفتند که دولت این را به کار برده؛ جنجال و های‌وهوی [کردند] که استعمال سلاح شیمیایی خطّ قرمز ما است! این را ده بار یا بیشتر مسئولین آمریکایی گفتند؛ درست، [امّا] همین دولت آمریکا و رژیم ایالات متّحده، در حملات جنایتکارانه‌ای که صدّام به ایران می کرد و سلاح شیمیایی به کار می برد، نه فقط کوچک‌ترین مخالفتی با آن نکردند، بلکه پانصد تُن مادّه شیمیایی مرگ‌آور و خطرناک قابل تبدیل به گاز خردل را - که هنوز بسیاری از جوان های عزیزِ آن روزِ ما مبتلا [به عوارض آن] هستند و سال ها است دارند بیماری می کشند - صدّام از آمریکا وارد کرد؛ کمک کردند؛
البتّه از جاهای دیگر هم خریده بود، امّا پانصد تُن مادّه شیمیایی مرگ‌آور قابل تبدیل به گاز خردل را صدّام از آمریکا تهیّه کرد و به کار برد؛ بعد هم که می خواستند علیه او در شورای امنیّت قطعنامه صادر کنند، آمریکا مانع شد. رفتار منافقانه یعنی این؛ اینجا سلاح شیمیایی می شود خطّ قرمز، آنجا سلاح شیمیایی - چون در مقابل نظام مستقلّ اسلامی است، چون در مقابل ملّتی است که حاضر نیست زیر بارِ آمریکا برود - می شود یک امر مجاز که باید به آن کمک هم کرد!
۱۸. جنگ‌افروزی می‌کنند، اختلاف‌افکنی می‌کنند، با حکومت‌های مستقل درمی‌افتند، با ملّت خودشان حتّی آن وقتی که منافع گروه‌های خاص اقتضا می کند درمی‌افتند، در جنگ صدّام با ایران همه‌گونه کمکی که برایشان ممکن بود کردند؛ مثال شیمیایی را گفتم، اطّلاعات [هم] می‌دادند؛ رئیس استخبارات آن روز صدّام، بعدها مصاحبه کرد و گفت هفته‌ای سه مرتبه من می رفتم به سفارت آمریکا در بغداد و آنها یک پاکتِ دربسته‌ای به من می دادند که همه اطّلاعات ماهواره‌های مربوط به نقل و انتقالات نیروهای مسلّح ایران در آن بود و ما می دانستیم کجا هستند. یک چنین کمک‌هایی می کردند. ۲۹ آبان ۱۳۹۲ این بخشی از خصوصیات و شاخص‌هاست؛ البته شاخص‌های استکبار بیش از اینها است. جنایت‌های آمریکای مدعی حقوق بشر بیشتر از اینهاست. آمریکای ظالم بیشترین ظلم را به بشریت کرده است و باید در یک دادگاه منصف جهانی محاکمه شود و به سزای اعمال خود برسد.