«احمد اسلامی» روز شنبه در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا افزود: سال گذشته اراضی دیم گندم در این شهرستان وضعیت مطلوبی نداشت اما امسال چهار هزار تن از گندم تولیدی این شهرستان دیمی بوده و علاوه بر آن سطح زیر کشت اراضی آبی شهرستان افزایش داشته است.
وی اضافه کرد: در سال زراعی جاری چهار هزار هکتار از اراضی این شهرستان زیر کشت گندم دیم و یکهزار و ۵۰۰ هکتار نیز زیر کشت گندم آبی قرار گرفت که در مقایسه با سال زراعی گذشته سطح زیرکشت گندم آبی حدود ۷۵۰ هکتار افزایش داشت.
به گفته وی در این شهرستان ارقام آبی «پیشگام» و «سالار» و ارقام دیم «هما»، «صدرا»، «باران»، «واران» و «سرداری» کشت می‌شود و حجم تولید در مقایسه با سال گذشته تا حدودی کاهش یافته است.
«اسلامی» همچنین به اجرای طرح جهش تولید در حدود سه هزار هکتار از دیم‌زارهای این شهرستان اشاره و بیان کرد: در این مزارع ضمن رعایت اصول مدیریت زراعی شامل تعویض ارقام، کشت مکانیزه، زمان کشت و غیره، نسبت به محلول‌پاشی اسید امینه به مقدار ۶۲۰ لیتر و «NPK» به مقدار ۳۰۰ لیتر اقدام شد و در زمان کاشت نیز از ۲۰۰ لیتر محلول متناسب جهت بذرمالی استفاده شده بود.
مدیر جهاد کشاورزی عجب‌شیر از جذب یک دستگاه کشت مستقیم گندم در مزارع دیم و یک دستگاه کمباین با ۲۰ درصد آورده شخصی و ۸۰ درصد تسهیلات دولتی خبر داد و ابراز امیدواری کرد که کشاورزان شهرستان نسبت به اهمیت خرید تضمینی گندم به عنوان یک محصول استراتژیک آگاهی کامل داشته باشند.
«اسلامی» همچنین مشارکت کشاورزان در طرح‌های ترویجی را در تامین امنیت غذایی و توسعه کشاورزی پایدار حائز اهمیت دانست و افزود: استفاده از ارقام جدید معرفی شده از سوی موسسه تحقیقات کشاورزی دیم کشور تا ۹۰ درصد از خسارت‌های بیماری «زنگ» نیز جلوگیری می‌کند.
به گزارش ایرنا به نقل از پژوهشگران، تولید پایدار در اراضی دیم در صورت رعایت توصیه‌های به‌زراعی و استفاده از ارقام جدید معرفی‌شده از سوی موسسه تحقیقات کشاوزی دیم کشور، امکان‌پذیر است و توسعه کشاورزی دیم با توجه به تغییرات اقلیمی، راهکار منطقی برای تامین امنیت غذایی است.
زراعت دیم با استفاده از آب باران یا «آب سبز» به دنبال تولید محصول اقتصادی و تامین امنیت غذایی است و نباید تصور شود که به دلیل متغیر بودن توزیع باران و تغییر اقلیم در مناطق خشک و نیمه‌خشک، تولید در شرایط دیم پایدار نیست.
موضوعی که به این تصور نادرست دامن می‌زند، این است که در زراعت آبی همه‌چیز تحت کنترل قرار دارد و به نظر می‌رسد که همیشه تولید پایداری در کشت آبی خواهیم داشت، در حالی که این گونه نیست؛ این نتیجه‌گیری از نوسان سالیانه و روند تغییر در کوتاه‌مدت شاید در نگاه نخست درست به نظر برسد اما در بلندمدت کاملا برعکس است.
نکته قابل تامل اینکه اغلب ۲ واژه ثبات و پایداری به صورت مترادف به کار می‌رود اما اصولا ثبات برای کوتاه‌مدت و پایداری برای بلندمدت کاربرد دارد؛ بر همین اساس اگر بارندگی نوسان داشته و رو به کاهش باشد، می‌توان نتیجه‌گیری کرد که زراعت آبی (در کوتاه مدت) ثبات تولید دارد و در زراعت دیم به خصوص اگر با رعایت اصول فنی و جزئیات مربوطه نباشد، ثبات وجود ندارد.
اما اگر بارش کم و میزان خرج آب بیش از دخل آن باشد، در بلندمدت نمی‌توان آب مورد نیاز برای زراعت آبی را تضمین کرد و بی‌شک منابع آب موجود باید به تامین نیاز شرب و مصارف ضروری جوامع انسانی اختصاص داده شود بنابراین تولید در زراعت آبی در بلندمدت پایدار نیست.
همانگونه که در خشکسالی‌های سال ۱۴۰۰ به ویژه خشکسالی استثنایی سال زراعی ۱۳۹۹ نیز به اثبات رسید، امکان تداوم تولید اقتصادی در شرایط دیم با استفاده از ارقام جدید و بسته‌های زراعی مورد توصیه موسسه تحقیقات کشاورزی دیم کشور محرز است.
سطح زیر کشت دیم کشور به طور متوسط در ۱۱ سال گذشته حدود پنج میلیون و ۴۵۱ هزار هکتار بوده است که سه‌میلیون و ۷۰۰ هزار هکتار از این اراضی به گندم اختصاص دارد.