به گزارش خبرنگار ایرنا، به مناسبت سالروز ثبت جهانی باغ پهلوان پور شهرستان مهریز در استان یزد شامگاه شنبه این رونمایی در قالب نشست تخصصی حفاظت از باغ‌های جهانی برگزار شد.
در این آیین مدیرکل توسعه گردشگری داخلی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی گفت: محور فرهنگی خادمین باغ های جهانی، شامل یادمانی از افرادی است که در زمینه باغ های جهانی فعالیت پژوهشی و تخصصی داشته و اولین یادمان به نام ایزابل بلنکو دل پنیال به عنوان پژوهشگر و نویسنده کتاب «ایران و آندلس سازه های ابی و باغ های بهشتی در ایران باستان» انتخاب و رونمایی شد.
سید مصطفی فاطمی با قدردانی از همه اقداماتی که تاکنون در ایران برای احیا و حفظ و باغ‌های ارزشمند در کشور انجام شده افزود: در قالب محور فرهنگی از تمامی خادمانی که در استان‌های مختلف به انحای مختلف صادقانه در گذر زمان در این بخش مهم فعالیت داشته‌اند شناسایی و از خادمان آنها قدردانی می‌شود.
این مسئول با بیان اینکه «تیرماه» ماه معرفی آثار گردشگری ایران به جهانیان است گفت: به واسطه اینکه معمولاً در این ماه نشست‌های یونسکو برگزار می‌شد و ما می‌توانستیم به داشته‌ها و میراث فرهنگی‌مان مفتخر شویم عمده آثار ایران در ماه تیر به ثبت جهانی رسیده است.
فاطمی با اشاره به اهمیت بیان داستان‌های مرتبط با میراث فرهنگی برای عموم مردم به اظهارات ایزابل بلانکو دل پنیال که کارهای مطالعاتی روی باغ‌های ایران انجام می‌داد پرداخت و گفت: در کتاب «ایران و آندلس، سازه‌های آبی و باغ‌های بهشتی در ایران باستان» آمده است که «باغ در کویر معنا پیدا می‌کند؛ باغ اصلاً کنار جنگل معنا ندارد؛ برای همین است که در اروپا باغ کمتر داریم».
وی با اشاره به اینکه ایزابل در کتاب خود رابطه‌ای را بین باغ‌ها و پارک‌ها پیدا کرده که داستان زیبایی دارد گفت: در این کتاب آمده است که باغ در ایران نمود پیدا می‌کند و اولین باغ‌های دنیا در ایران شکل می‌گیرد از پاسارگاد که یک باغ باستانی است تا باغ شازده ماهان را که نگاه کنیم یک شگفتی است که در وسط پهنه‌ای خشک، بهشتی نمودار شده است. برای همین است که در زبان و ادبیات ما «پردیس‌های ایرانی» نمود دارد.
فاطمی با اشاره به حمله ولید به ایران و استقرار وی در باغ‌های فارس گفت: ولید در نامه‌اش به معاویه می‌نویسد ما وارد بهشت شدیم، یعنی تفسیری که از بهشت در قرآن داشتند اینجا می‌بیند، چیزی که در عربستان ندیده بود، این‌ها در ادامه کشورگشایی‌شان به اروپا رسیدند، پردیس‌های ایرانی را به اندلس برده و «باغ‌های الحمراء» و نمونه مشابه آن با عنوان «فردوس» ایجاد کردند.
مدیرکل توسعه گردشگری داخلی وزارت میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری ادامه داد: این «پردیس‌ها» در اروپا همان «پارادایس‌هایی» است که بعدها تبدیل به واژه «پارک» در زبان انگلیسی شد و ما ایران دوباره همان پارک را در ایران آوردیم و فک کردیم چیز دیگری است، درصورتی‌که ریشه آن از خود ایران بود.
فاطمی در ادامه صحبت‌های خود تصریح کرد: در گردشگری باید «واژه‌ها»، «تاریخ» و «اصالت‌ها» را به قصه تبدیل کرده و به مردم آموزش دهیم تا مردم بیشتر قدردان این داشته‌ها و سرمایه‌های ارزشمند باشند. بیان پیشینه و روایات موجود در رابطه با میراث فرهنگی باعث هویت بخشی به آثار تاریخی و در نهایت حفظ آن می‌شد.
همچنین استاد دانشگاه معماری استان یزد به سابقه باغات ایرانی و در استان یزد اشاره کرد و گفت: حفظ و نگهبانی از آثار تاریخی و فرهنگی یک رسالت بزرگ ملی است.
محسن عباسی هرفته از تلاش مسئولان با همکاری مردم در حراست از باغ‌های تاریخی قددانی کرد و افزود: باغ جهانی پهلوانپور در کشور جزو باغ‌های مهم است و باید آن را حفظ کرد.
این نشست با خوانش وقت نامه قنات جهانی حسن آباد و رونمایی از محور فرهنگی خادمین باغ های جهانی ادامه داشت.
باغ پهلوانپور مهریز در تاریخ هفتم مهر ۱۳۸۱ با شماره ثبت ۶۳۳۴ به عنوان یکی از آثار ملی ایران و در سال ۲۰۱۱ طی نشست سی و پنجم در فهرست آثار جهانی یونسکو به ثبت رسید تا بر اهمیت آن بیش از پیش تاکید شود.
باغ جهانی پهلوان پور از باغ‌های متعلق به دوره‌های اواخر زندیه و اوایل قاجار است که در محله مزویرآباد در حوزه شهری قرار دارد و این باغ زیبا و تاریخی که در نوع خود در استان یزد کم‌نظیر است متعلق به یکی از تجار یزدی به نام علی پهلوان پور بود.
مساحت باغ بیش از پنج هکتار و عمده ساخت‌وساز آن شامل برج گلین و فضاهای خدماتی مرتبط با آن در جبهه جنوب شرقی، عمارت زمستان خانه در جبهه غربی، عمارت شربت خانه (کوشک) در بخش مرکزی، فضاهای خدماتی (اصطبل، انبار، سرایداری ) و کارگاه ریسندگی و قالی‌بافی در جبهه جنوبی است.
ارزشمندترین بخش باغ پهلوان پور که نمونه‌ای از باغ‌های ایرانی در مناطق مرکزی ایران است، عمارت کوشک یا شربت خانه در سه‌طبقه و به مساحت هزار و ۵۰۰ مترمربع است.
شهرستان مهریز شش هزار و ۷۰۰ کیلومترمربع مساحت دارد و مرکز آن در ۳۰ کیلومتری جنوب شهر یزد و در مجاورت جاده اصلی تهران - یزد - بندرعباس - کرمان قرار دارد و این شهرستان دارای یک بخش مرکزی و پنج دهستان به نام‌های ارنان، بهادران، تنگچنار، خورمیزات و میانکوه است.
بنای مهریز را به «مهر نگار» دختر «انوشیروان» ساسانی پیش از اسلام نسبت داده‌اند و تاکنون بیش از ۶۰۰ اثر تاریخی درزمینه‌های مختلف در این شهرستان شناسایی شد.