به گزارش ایرنا، در نامه پیشکسوتان آموزش و پرورش تبریز آمده است: ساختمان قدیمی و زیبای دبیرستان ماندگار فردوسی تبریز با ۹۴ سال قدمت در حوزه تعلیم و تربیت و پرورش شخصیت های نام آور در حوزه های مختلف جامعه ایران در سال ۱۳۸۱ شمسی در فهرست آثار ملی کشورمان ثبت شده است.
در این نامه اضافه شده است: در سال ۱۳۹۷ ادارات کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و آموزش و پرورش آذربایجان شرقی تفاهم نامه ای را برای مرمت و بازسازی ساختمان قدیمی دبیرستان فردوسی و تبدیل آن به موزه چاپ و تعلیم و تربیت امضا کردند، اما اجرای طرح به دلیل اتمام بودجه طرح ناتمام ماند.
این نامه حاکی است: سال گذشته با پیگیری های مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری آذربایجان شرقی و با توجه ویژه رییس سازمان مدیریت و برنامه ریزی آذربایجان شرقی ۲۰میلیارد ریال اعتبار برای از سرگیری و تکمیل عملیات مرمت ساختمان تاریخی دبیرستان فردوسی تبریز اختصاص یافت.
در این نامه از اقدام هماهنگ سازمان مدیریت و برنامه ریزی و ادارات کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و آموزش و پرورش آذربایجان شرقی در احیای عملیات مرمت ساختمان قدیمی دبیرستان فردوسی به عنوان نخستین دبیرستان ایرانی بنیان گذاشته شده به دست ایرانیان، قدردانی و یادآوری شده است: بدون شک نگهداری و صیانت از آثار فرهنگی نشانه وطن دوستی و بانیان این موضوع شایسته احترام و تقدیرند.
دبیرستان فردوسی تبریز در سال ۱۲۹۵ شمسی تاسیس و به شماره ۶۱۷۵ در فهرست آثار ملی کشور ثبت شده است.
دبیرستان فردوسی تبریز، تنها مدرسه ایرانی است که شانه به شانه با دبیرستان البرز تهران رقابت می کرد و اگر البرز هر سال از ۱۰ نفر ۹ نفر قبولی در آزمون ورودی دانشگاه ها می داد، فردوسی نیز همین تعداد یا دستکم هشت نفر از هر ۱۰ نفر پذیرفته شده در دانشگاه ها داشت.
از معلم های دبیرستان فردوسی در سال های اولیه می توان به ابوالقاسم فیوضات – معلم ریاضی، باقر طلیعه –معلم عربی، میرزا علیخان ادیب خلوت آشتیانی –معلم فارسی و تاریخ، صالح خان ادهم -حقوق و تعلیمات مدنی و علی مجیر ملوکی -شیمی- اشاره کرد.
از آنجا که دبیرستان فردوسی از همان نخستین دوران آغاز به کار آن، محفل دانشمندان و معارف پرورانی چون میرزا باقر طلیعه، نخستین مدیر این مدرسه و ناشر روزنامه معروف فکاهی «عنکبوت»، دکتر علی اکبر پیشوا، از حقوقدانان و روزنامه نگاران برجسته سال های نخست سده ۱۳۰۰ شمسی و مدیر نشریه های آذر و آذرآبادگان، عبدالله عبدالله زاده فریور، از بزرگان عرصه تئاتر ایران، میرزا تقی رفعت، بنیانگذار شعر نو در ایران- و برادرش محسن رفعت و ده ها شخصیت ممتاز علم دوست و دانش پرور دیگر بود، به زودی بازار کتابخانه دبیرستان رونقی یافت و نسخ خطی و چاپی، سربی و سنگی، زیادی که بسیاری از آنها در نوع بی مانند بودند، برای مطالعه در دسترس دانش آموزان قرار گرفت.
کتابخانه دبیرستان فردوسی از همان نخستین سال های راه اندازی آن، مرجع خوب و ارزشمندی برای کسانی شد که هر یک در سال های بعد به سان ستاره ای درخشان در آسمان ادبیات، تاریخ، فرهنگ و علوم مختلف ایران درخشیدند.
تعداد مجموعه کتب این کتابخانه در سال ۱۳۴۸، حدود هشت هزار و ۱۰۰ جلد بود و از همین جا می توان پی برد که از آغاز فعالیت کتابخانه دبیرستان فردوسی در سال ۱۳۳۷ قمری تا سال مورد اشاره به طور متوسط سالانه حدود ۵۰۰ جلد کتاب بر شمار کتاب های آن افزوده شده و در تاریخ مذکور کتابخانه دبیرستان فردوسی یکی از کتابخانه های کم مانند آموزشگاهی در سراسر ایران محسوب می شد.
جعفر دادمنش از بزرگان رشته دندانپزشکی ایران، کاظم عدادی ابراهیمی از پیشکسوتان پزشکی کودکان، پروفسور فرید پدر جغرافیای ایران و ساموئل خاچیکیان بنیانگذار سینمای وحشت در ایران و صدها چهره و شخصیت برجسته دیگر در زمره کسانی هستند که سالی یا چند سالی را در مکتب دبیرستان فردوسی تحصیل کرده و همگی به دوران دانش آموزیشان در این مکان علمی آموزشی بالیده اند و در خاطراتشان از آن دوران به نیکی و خوشی یاد کرده اند.