به گزارش ایرنا؛ شهرستان کنگان یکی از شهرهای جنوبی استان بوشهر است که علاوه بر داشتن سواحل بکر و جاذبه‌های طبیعی، تجارتی تازه‌نفس و فرهنگی غنی، در دهه‌های اخیر پذیرای بخشی از صنایع عظیم نفت و گاز در جغرافیای خود شده است.
مردم این خطه از جغرافیای استان بوشهر و ایران اسلامی، شاید در سال‌های آغاز فعالیت پتروشیمی‌ها و دیگر شرکت‌های وابسته به وزارت نفت در این شهرستان، این تصور را داشتند که به‌واسطه وجود این صنایع پله‌های توسعه را یکی پس از دیگری طی کرده و خیلی سریع از پسوند ناخوشایند محرومیت خلاص می‌شوند ولی تنها دستاورد این صنایع برای شهرستان کنگان، آلودگی بوده و بس!
این در حالی است که همه این شرکت‌ها و پتروشیمی‌ها موظف بودند در راستای مسئولیت‌های اجتماعی خود و در ازای آلودگی‌های صنعتی که به جان مردمان این شهر انداخته‌اند، به توسعه این شهر و توانمندسازی و پیشرفت گروه‌های مختلف مردمی آن کمک کنند، اما این کمک‌ها یا آنقدر ناچیز است که اصلا به چشم نمی‌آید یا بسیار سلیقه‌ای و جزئی است که ذکر آن، فقط دلخوری ایجاد می‌کند.
با نگاهی به وضعیت توسعه این شهرستان، یکی از مقوله‌هایی که به‌شدت به توجه نیاز دارد، حوزه ورزش است تا بتواند جایگاه خود را در استان بیابد اما در سال‌های اخیر ورزش این شهرستان به حد کافی قربانی رفتارهای نمایندگان مجلس شورای اسلامی در دوره‌های مختلف و نگاه سلیقه‌ای مدیران مرتبط شده، بنابراین انتظار می‌رفت که صنعت دیگر مانند این‌ها در حمایت‌های خود از این شهرستان در حوزه ورزش دچار کم‌کاری و کج‌سلیقگی نشود اما این گونه نیز رقم نخورد.
حمایت‌های صنایع مستقر در شهرستان کنگان از ورزش و تیم‌های ورزشی بانوان و آقایان این منطقه نیز آنقدر معیوب است که صدای همه را درآورده است، کمترین کاری که دست‌کم این صنایع می‌توانستند برای ورزش کنگان انجام بدهند، ساخت یک ورزشگاه یا سالن ورزشی استاندارد و مجهز بود تا ورزشکاران کنگانی امروز این‌چنین به‌دلیل کمبود فضای ورزشی پشت درهای سالن‌ها یا زمین‌های چمن موجود در این شهر برای تمرین کردن منتظر نمی‌ماندند.
نتیجه این بی‌توجهی این شده که تیم‌های ورزشی کنگانی اعم از تیم‌های بانوان و آقایان، فضای کافی برای تمرین کردن نداشته باشند، علاوه بر آن، وقتی که با همه سختی‌ها و کمبودها به مسابقات استانی یا کشوری راه پیدا می‌کنند، در تامین هزینه بلیت و اقامت یا لباس ورزشی می‌مانند. اغلب این ورزشکاران و تیم‌های ورزشی بارها به‌خاطر مسائل این‌چنینی از حضور موثر در مسابقات مذکور بازمانده‌اند و این عادلانه نیست که شب و روز در اثر استشمام بوهای بد صنایع آلاینده نفتی و گازی، سردردها را به جان بخرند و در زیر این آلودگیها بدوند و تمرین کنند که آخرش نتوانند سهم خود در ورزش استان و کشور را بگیرند.
شهروندان کنگانی از خود و مسئولان می‌پرسند آیا تا به حال مدیران صنعتی یا نمایندگان ادوار مختلف مجلس خود را در مقابل کمبودهای فضای ورزشی و حمایت نشدن تیم‌های ورزشی و ورزشکاران کنگانی مسئول می‌دانند؟! قطعا پاسخ امیدبخشی به این سوال نخواهند داشت.
به هر روی الان ضرورت حمایت صنایع مستقر در کنگان از ورزش این شهرستان بیش از هر زمانی احساس می‌شود؛ چرا که تیم‌های ورزشی و ورزشکاران کنونی انگیزه زیادی برای پیشرفت دارند و استعداد و توانایی کافی هم برای رسیدن به این افق دارند.
حال ممکن است این سوال پیش بیاید که صنعت نفت چگونه می‌تواند از تیم‌های ورزشی یا ورزشکاران کنگانی حمایت کند؟
بدون‌‍‌تردید مدیران صنایع مستقر در این شهرستان، با احداث یا سالن مجهز به استانداردترین امکانات روز، دورنمایی روشنی را می‌توانند پیش روی ورزشکاران و تیم‌های این منطقه بگذارند، همچنین این صنایع، با اختصاص بخشی از بودجه خود در حوزه مسئولیت‌های اجتماعی می‌توانند یک ورزشگاه بزرگ در این شهرستان احداث کنند و این فضاها را هم برای استفاده از کارکنان خود و هم شهروندان کنگانی اختصاص بدهند.
در این زمینه، مسئولان اجرایی و شهری هم با اختصاص زمین مناسب، مدیران صنایع را در ساخت چنین زیرساخت‌های مهمی در فضای شهری همراهی کنند،نماینده مجلس و دیگر مسئولان شهری هم از بودجه سالانه شهرستان (ملی و استانی) سهم مشخصی را برای اعزام تیم‌ها و ورزشکاران به مسابقات و لیگ‌های ورزشی در نظر بگیرند تا مسائل مالی دیگر مانند سدی مقابل انگیزه و توانمندی ورزشکاران و تیم‌های این شهرستان عمل نکند.
مردم شهرستان کنگان امیدوار هستند که مدیران صنایع عظیم نفت و گازی مستقر در این شهرستان نسبت به وظایف خود در قبال مردم جنوب بیش از گذشته آگاه و مسئولیت‌پذیرتر باشند
این‌که تا نقدی از سوی رسانه‌ها و فعالان اجتماعی از صنایع مستقر در این شهرستان و جنوب استان بوشهر انجام می‌شود، برخی روابط‌عمومی‌های صنایع مذکور مهربان شده و با برشمردن حمایت‌های گاه و بیگاه خود از تیم‌های ورزشی در برهه‌های مختلف می‌گویند تا دغدغه‌مندی خود را در حوزه ورزش به رخ بکشند، کفایت نمی‌کند؛ چون ورزش این شهرستان به حمایت‌های بیشتر از خرید بلیت هواپیما برای فلان ورزشکار یا کمک چند میلیونی به فلان باشگاه ورزشی نیاز دارد.
ورزش کنگان امروز به توسعه زیرساخت‌های ورزشی هم برای بانوان و هم آقایان نیاز دارد، پس اگر صنایع، مدعی مردم‌نوازی و قدرشناسی این مردم نجیب هستند که در طول سال فقط دودهای سمی صنایع را به جان می‌کشند، زیرساخت‌های ورزشی این شهرستان را توسعه بدهند و فضای ورزشی این شهر را مجهز به امکانات ورزشی استاندارد کنند.