به گزارش روز سه شنبه ایرنا، این نشریه پرشمارگان به قلم رُنو ژیراد ( Renaud Girard) آورده است: کشورها و شهروندان اروپایی از اتفاقات و اعتراضات اخیر در فرانسه شوکه شده و همچنان با تعجب و وحشت به تحولات آن نگاه می کنند، گویی که فرانسه کشتی در حال غرق شدن است.
مدت ها بود که جامعه فرانسه پس از تیراندازی مرگبار یک ضابط قانون به یک نوجوان ۱۷ ساله، درگیر اعتراضات و ناآرامی‌های خیابانی علیه خشونت دولتی بود، ضابطینی که به اعتقاد تحلیلگران و حتی شهروندان این کشور خود ناقض قوانین مدنی ادعایی هستند درحالی که دیگران را به رعایت قوانین و مقررات امر می کنند.
در واقع این تیراندازی مرگبار پلیس در شهر «نانتر» باعث شد تا زخم های کهنه اجتماعی در این کشور مدعی دمکراسی و مدنیت سرباز کرده و تنش بین سیاستمداران، مقامات امنیتی و جمعیت جوان در محله ها و حومه های محروم فرانسه که برای دهه ها ادامه یافته، دوباره به میزان قابل توجهی شدت یابد.
اگرچه افسری که مستقیماً به جوان غیرمسلح شلیک کرده بود دستگیر شده و ابراز ندامت کرده است، اما واکنش به اقدام غیرقانونی وی همه شهرهای این کشور اروپایی را به شورش و بلوا کشاند و این روند حتی تا به دیگر شهرهای اروپایی از جمله بروکسل پایتخت بلژیک و محل استقرار نهاد سیاست خارجی اتحادیه اروپا نیز کشیده شد.
اگرچه ناآرامی های اجتماعی در فرانسه بعد از چند هفته فروکش کرد، اما تحلیل ها از عملکرد دولت مستقر در این کشور همچنان ادامه داد، تا جایی که این نشریه فرانسوی نیز در نقد عملکرد دولت با تکرار جمله ای از نشریه انگلیسی کرونیکل مبنی بر «غرق شدن کشتی فرانسه غم انگیزتر است زیرا این کشور زمانی مورد تحسین تمام اروپا قرار داشت»، نوشت: اگرچه زمانی فرانسه مورد تحسین دیگر کشورهای اروپایی بود و آنرا «فرانسه زیبا» می نامیدند، اما امروز دولت فرانسه موفق نشده است تا به صورت شایسته ای اعتراضات را مدیریت و امنیت شهروندان را تامین کند.
نویسنده فیگارو معتقد است که دولت فرانسه موفق نشده است تا شعار و سیاست چندفرهنگی و ادغام مهاجران را در فرهنگ اروپایی اجرا کند و این موضوع به ظاهر ساده علت اصلی مشکلات بزرگ امروز فرانسه است.
در بخشی از این گزارش آمده است: اینجا کشوری است که بالاترین مالیات را در قاره دارد، اما دیگر نمی تواند حداقل های مورد انتظار یک کشور، یعنی امنیت در خیابان ها را برای شهروندان خود فراهم کند. ....در اینجا در حالی دولت به مدت ۴۰ سال سه‌هزار میلیارد یورو بدهی برجای گذاشت که نه جنگی را متحمل شده، نه سونامی عظیمی را تجربه کرده و نه حتی همچون آلمان بحران جذب آلمان شرقی را از سرگذرانده است.
در ادامه این گزارش آمده است: اینجا کشوری است که بدهی های آن بیشتر از هزینه های نظامی آن شده است. کشوری است که هر روز از ترس مواجهه با دلالان مواد مخدر می لرزد، .... همانطور که ژنرال دوگل گفت «فرانسه در حالی قبلاً (با پشت سرگذاشتن دو جنگ جهانی طی ۳۰ سال) متحمل «بدبختی های بزرگ» شده بود، اما به راحتی بر آنها غلبه کرد... و با کارآمدی مدیریت عمومی خود مورد تحسین کشورهای همسایه قرار گرفت.....شرایط ارتقای اجتماعی واقعی فراهم بود .... وقتی به آلمان، هلند یا سوئیس سفر می کردیم، به فرانسوی بودنمان افتخار می کردیم. سطح زندگی ما خیلی پایین تر نبود.»
این گزارش افزود: عبارت «این یک جنگ داخلی نیست» تضاد بزرگ حزب سوسیالیست این است که بیش از آنکه نابرابری فرصت ها را کاهش دهد، آنرا تقویت کرد.... چهره فرانسه تغییر کرده است. گویی دولت از چاقی خود فلج شده است...
این نشریه در ۱۴ تیر نیز با انتشار نتایج یک نظرسنجی از جامعه فرانسه از نارضایتی افزون‌بر ۷۰ درصد شهروندان این کشور از اقدامات دولت و کابینه جدید امانوئل مکرون رئیس جمهوری این کشور خبر داده بود.