بابک خواجه‌پاشا در گفت‌وگو با خبرنگار سینمایی ایرنا، اظهار داشت: در سینمای ما حضور زن همیشه این اصل بوده است و در بسیاری از فیلم‌ها بویژه در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ فیلم‌هایی مانند باشو غریبه کوچک داریم که اساس بر حضور زن در سینماست، زن اساس درام را شکل می‌دهد و وقتی که ما با کاراکتر زن وارد درام می‌شویم عاطفه و احساسات در حد اولی‌تری قرار می‌گیرد و فیلم تاثیر بیشتری می‌گذارد.
وی در این‌باره که سینمای ما چقدر به بحث سینماگران زن پرداخته گفت: خیلی کم بوده است. حتی در فرهنگ سینمای ما زن صاحب گیشه هم نیست. خیلی کم احتمال دارد یک ستاره زن گیشه را به دست گرفت.
خواجه‌پاشا افزود: سینماگران زن کمتر از مردان هستند با این که احساس می‌کنم سینماگران زن می‌توانند خلاقانه‌تر با جهان برخورد کنند و دنیای شیرین‌تری بسازند چون نگاه زیباتر و رنگین‌تری به سینما داشته باشند.
کارگردان فیلم سینمایی «در آغوش درخت» گفت: زنان جهان، خلق و خوی زیبای خود را می‌توانند در سینمای ما اشاعه دهند و شاید آن را از این سیاهی دربیاورند. درست است که در برخی فیلمسازان زن هم رنگ و بوی سینمای اروپای شرقی را می‌بینیم اما امیدوارم از طریق سینماگران زن بتوانیم به سینمای امیدمحور، رنگی و ملی نزدیک شویم.
وی در این باره که در سینمای ما به مساله خانواده اهمیت داده و اشاره شده است توضیح داد: خانواده مهمترین نهاد یک جامعه است. ابتدا و پایان این سوال که آیا به مهمترین نهاد جامعه به اندازه خودش رسیدگی، فرهنگ سازی و سرمایه‌گذاری و تولید فیلم می‌شود.؛ باید گفت که این گونه نیست. بین گفتمان، حرف‌ها، نظریات و جلسات و مصوبات، گودالی وجود دارد که همه این‌ها را در خود فرو می‌برد.
این کارگردان سینما گفت: عنصر خانواده که در ایران مهم است در ۹۹ درصد جهان وجود ندارد، در دهه ۶۰ با سختی می‌توانستیم عنصری به نام خانواده را کشف کنیم. فراموش نکنیم این نهاد فقط با ازدواج شکل نمی‌گیرد. مهمترین عنصر در تعریف خانواده، کودک است که در سینمای ما خیلی کم رنگ شده و باید روی آن کار شود.
خواجه‌پاشا افزود: خانواده را مادربزرگ، پدربزرگ، خاله، عمه، عمو و دایی تشکیل می‌دهد که متاسفانه روی آن کار نمی‌کنیم و آسیب آن را به ویژه در دوران پیری حس خواهیم کرد. لازم است در عنصر خانواده بیشتر از اندازه‌ای که در اقتصاد و یا هر مورد دیگر کار می‌شود روی مساله خانواده باید کار شود.