به گزارش روز چهارشنبه ایرنا به نقل از این نشریه آمریکایی، با افزایش رقابت میان چین و آمریکا، کشورها ناگزیر از انتخاب میان یکی از دو طرف هستند. در این بین بسیاری از کشورها به دنبال چنین انتخابی نیستند، چراکه در طول دهه های گذشته منافع اقتصادی و امنیتی بسیاری از قبل همکاری با هر دو طرف بدست آورده اند. از همین رو می دانند که جانبداری از یک طرف به معنای چشم پوشی از مزایای طرف مقابل است.
جوسپ بورل مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در نشست سال ۲۰۲۲ مجمع هند و اقیانوسیه در بروکسل گفت: اکثریت قریب به اتفاق کشورهای هند-اقیانوس آرام و اروپایی نمی خواهند میان انتخاب یکی از این دو طرف [آمریکا یا چین] گیر بیفتند.
فردیناند مارکوس جونیور رئیس‌جمهوری فیلیپین نیز در اظهاراتی در سال جاری میلادی خاطرنشان کرد که کشورش دنیایی را نمی‌خواهد که به ۲ حزب تقسیم شده و مجبور به انتخاب باشد.
بسیاری از رهبران دیگر از جمله لارنس وانگ معاون نخست وزیر سنگاپور و شاهزاده فیصل بن فرحان آل سعود وزیر امورخارجه عربستان سعودی نیز در سخنانی جداگانه نظراتی مشابه را ارئه کرده اند.
براساس این گزارش، پیام جهان به واشنگتن و پکن روشن است: هیچ کشوری نمی خواهد مجبور به تصمیم گیری میان یکی از این دو طرف شود.
اما از سوی دیگر، آمریکا واقعیت موجود را کتمان کرده و می گوید هرگز به دنبال ایجاد چنین فضایی نیست. آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه آمریکا ماه گذشته میلادی در یک نشست خبری گفت: ما از کسی نمی خواهیم که میان ایالات متحده و چین یکی را انتخاب کند.
لوید آستین وزیر دفاع این کشور هم در اظهاراتی در سنگاپور سخنان بلینکن را تکرار و جان کربی سخنگوی امنیت ملی کاخ سفید هم بر همین مواضع پافشاری کرد.
این نشریه در ادامه می نویسد: درست است که واشنگتن بر انتخاب میان یکی از طرفین اصرار ندارد، اما به دلیل وجود پیوندهای گسترده سایر کشورها با چین و حتی خود آمریکا، تلاش این کشور برای ایجاد یک اتحاد منسجم علیه پکن ناموفق خواهد بود و در صورتی که ایالات متحده قطع روابط اقتصادی با چین را ضروری بداند باید منتظر پیامدهای گسترده این امر باشد.
فارن افرز در ادامه گزارش خود، دوران ریاست جمهوری دونالد ترامپ را یادآور می شود و می افزاید: زمانی که وی با اعمال فشار بر متحدانش از آنها خواست مانع ورود فعالیت شبکه ۵ جی شرکت چینی هوآوی به کشورهاشان شوند. در آن زمان پکن خواهان ارائه تضمین به طرف های مقابل بود، اما واشنگتن تمام تلاش خود را بکار گرفت تا مانع ورود شبکه های ۵ جی شود.
دولت ترامپ حتی تا آنجا پیش رفت که لهستان را تهدید کرد در صورت همکاری با هواوی، نیروهای آمریکایی حاضر در این کشور را خارج می کند. به آلمان هم هشدار داد که در صورت استقبال از هواوی، اشتراک گذاری اطلاعات را محدود خواهد کرد. اما تنها اندکی پس از تهدیدات دولت ترامپ، سفیر چین در آلمان هم متعهد شد که در صورت ممنوعیت فعالیت هواوی در برلین، اقدام تلافی جویانه در پیش می گیرد.
اما کشمکش ها میان چین و آمریکا تنها به دولت ترامپ ختم نشد و در زمان دولت جو بایدن هم ادامه یافت. رئیس جمهوری آمریکا براساس قانون تراشه‌ها و علم سال ۲۰۲۱ نزدیک به ۵۰ میلیارد دلار یارانه به تولیدکنندگان نیمه‌هادی‌های آمریکایی و خارجی که در آمریکا تولید می‌شوند ارائه کرد مشروط به آنکه از هرگونه معامله برای افزایش ظرفیت تولید تراشه در چین به مدت ۱۰ سال خودداری کنند.
این نشریه از دیگر نمونه های فشار آمریکا بر متحدان را ساخت تاسیسات بندری چین در امارات دانسته است. دولت بایدن که نگران بود پکن از طر یق این تاسیسات قصد ایجاد یک پایگاه نظامی در امارات داشته باشد، ابوظبی را تحت فشار قرار داد تا این پروژه را متوقف کند.
ابوظبی هم در نتیجه ساخت و ساز چینی ها را متوقف کرد، هرچند براساس اسنادی که به تازگی فاش شده، ساخت این تاسیسات بار دیگر از سر گرفته شده است.
از همین رو این نشریه آمریکایی با رجوع به موارد بالا می افزاید: ارزیابی ها نشان می دهد که چین در حال افزایش حضور نظامی خود در سطح بین الملل است و اقدام به ساخت پایگاه های نظامی در برخی کشورها از جمله جیبوتی، کامبوج، گینه استوایی، جزایر سلیمان و جاهای دیگر کرده و از سوی دیگر هم واشنگتن فشار خود را بر متحدانش برای ایستادن در برابر چین افزایش می دهد.
فارن افرز تاکید دارد: بهتر است آمریکا دست از انکار بردارد و در عوض با پذیرش وضعیت موجود حمایت از کشورهای متحد خود را آسان سازد و جایگزین های واقع بینانه ای بجای همکاری با پکن ارائه کند.
این گزارش در عین حال خاطرنشان می کند: از آنجایی که واشنگتن جایگزینی برای هر چیزی که چین می سازد ندارد، باید مناطقی را که دارای بیشترین خطرات امنیت ملی هستند شناسایی کرده و به سرعت با شرکای خود برای توسعه جایگزین‌ها همکاری کند.
نویسنده این مطلب همچنین توصیه می کند که آمریکا باید تا جایی که امکان دارد از درخواست از کشورها برای کاهش روابط اقتصادی با چین صرفنظر کند. در غیر این صورت تجارت و سرمایه گذاری سایر کشورها با چین را در معرض خطر جدی قرار می دهد و در ازای آن متحد کمتری خواهد داشت.
فارن افرز تاکید می کند که اگر واشنگتن می خواهد شرکای خود را حفظ کند تا در مقابل پکن بایستند، باید حضور و تعهد بیشتری از خود نشان دهد. زیرا تنها در این صورت کشورهای دیگر هزینه های جانبداری از آمریکا را می پذیرند.
این گزارش در نهایت تاکید می کند: بنابراین زمان انتخاب فرا رسیده است. کشورها باید تصمیم بگیرند که سمت واشنگتن باشند و یا در کنار پکن بایستند و آمریکا هم به جای انکار وضعیت موجود، واقعیت را بپذیرد و به کشورهای خارجی برای تصمیم گیری درست کمک کند.