به گزارش خبرنگار ایرنا، جنگل های هیرکانی به عنوان دومین میراث طبیعی ایران، بر اساس معیار ۹ گانه به شماره ۱۵۸۴ در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شد تا این میراث باستانی یگانه به نام ایران و برای جهانیان تا ابد باقی بماند.
این عرصه با پیشینه تکامل ۲۵ تا ۵۰ میلیون ساله، مانند نواری سبز محدوده ای حدود ۸۵۰ کیلومتر کناره های جنوبی دریای کاسپین را پوشانده اند. تغییرات بارشی و ارتفاعی زیاد، تنوع در شرایط اکولوژیکی از خاور تا باختر، تنوع بی مانند در گونه های گیاهی و جانوری از ویژگی های برجسته جنگل های هیرکانی است.
از این جنگل ها به عنوان "فسیل زنده" یا "موزه طبیعی" و مادر جنگل های جوان اروپا و شمال آمریکا یاد می شود؛ زیرا خاستگاه و یکی از مهمترین پناهگاه های باختر اوراسیا برای گونه های گیاهی باقیمانده از دوران سوم زمین شناسی، گونه های نادر و در معرض خطر گیاهی و جانوری و گونه های بومی محلی و منطقه ای و جهانی یگانه به شمار می روند.
در این پیوند خرس قهوه‌ای در بسیاری از مناطق شمالی کشور پراکنده است و اگرچه برخی‌ها معتقدند نفس نسل آنان در جنگل‌های شمال به شماره افتاده، اما در سال‌های اخیر تصاویر زیادی از خرس‌ها در مناطق مختلف مازندران ثبت شده و امیدها را برای بقای این گونه جانوری افزایش داده است.
در تازه ترین ضبط تصویر، «محمدباقر غفاری چلاوی» محیط بان نمونه ملی تصاویری از تغذیه خرس قهوه‌ای مادر بهمراه دوتوله در منطقه شکار ممنوع سوادکوه منتشر کرد.
محیط زیست مازندران جمعیت خرس‌های قهوه‌ای را که از غرب تا شرق استان پراکنده است را «خوب» توصیف می‌کند اما تعداد این گونه جانوری که در مازندران زیست می‌کند، مشخص نیست. خرس‌های قهوه‌ای را حیوان همه چیز خوار می‌نامند و غذای آن‌ها شامل طیف وسیعی از گیاهان و حیوانات است که به وفور در ارتفاعات مازندران به چشم می‌خورد.
در این پیوند رییس اداره حیات وحش محیط زیست مازندران روز یکشنبه به خبرنگار ایرنا گفت : بهار فصل زایش حیوانات از جمله خرس قهوه ای است و توجه به نکات محیط زیستی از سوی جوامع انسانی حائز اهمیت است.
کوروس ربیعی افزود :محیط زیست مازندران، بیش از ۳۵۵ گونه پرنده، ۱۷ گونه خزنده، ۹ گونه دوزیست، ۲۷ گونه مار، سه گونه لاک پشت، ۶۳ گونه پستاندار و ۷۰ گونه ابزیان آبهای داخلی تنوع جانوری دارد.
خرس قهوه ای را بشناسید
خرس قهوه ای یکی از گوشتخوارانی است که تلاش های حفاظتی و پژوهشی گسترده ای در در سرتاسر حوزه انتشار این گونه در اروپا، آسیا و آمریکای شمالی اروپا، آسیا و آمریکای شمالی به آن اختصاص یافته است. با این حال، این گونه در محدوده قفقاز و خاورمیانه به شدت کمتر از سایر بخش های محدوده پراکنش خود مورد بررسی قرار گرفته است.
همچنین به گزارش انجمن یوزپلنگ ایرانی، اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت IUCN در برنامه عمل حفاظت از خرس ها در سال ۱۹۹۹، به گفتن عبارت “جمعیت کوچک” درباره خرس های ایران بسنده کرده و حتی برخی وب سایت ها، خرس های خاورمیانه را تقریبا منقرض شده پنداشته اند.
از سال ۱۳۸۵ خرس قهوه ای به عنوان یکی از گونه های گوشتخواران بزرگ جثه ایران در برنامه های مطالعاتی انجمن یوزپلنگ ایرانی بوده و برنامه های متعددی برای حفظ آن در مناطق مختلف ایران، بخصوص منطقه حفاظت شده البرز مرکزی شمالی و استان لرستان به عنوان ۲ نماینده البرز و زاگرس درحال اجرا می باشد. تیم مستندسازی انجمن نیز طی سال های اخیر درحال تولید مستندی درباره زندگی این زیرگونه کمتر شناخته شده کشورمان می باشد.
نقشه های موجود در اتحادیه جهانی حفاظت نیز به صورت نادرستی بیان نموده که خرس ها در بخش های عظیمی از ایران منقرض شده اند، درحالیکه خرس های ایران هنوز در بخش های گسترده ای پراکنش تاریخی خود را همچنان حفظ کرده اند.
ازسوی دیگر، طی یک قرن اخیر، تنها حدودا ۱۰ مقاله علمی در مجامع علمی درباره خرس های قهوه ای خاورمیانه و قفقاز منتشر شده است که نشان از ضعف دانش موجود دارد. درعین حال، سه مقاله تابحال درباره خرس قهوه ای در ایران به چاپ رسیده است.
درخصوص جمعیت خرس قهوه ای در ایران نیز آمار قابل اتکایی وجود ندارد، بطوریکه کارشناسان قدیمی جمعیت خرس قهوه ای را ۵۰۰ تا ۲ هزار عدد برای کل کشور می دانند، هرچند که بعید است این آمار منطقی باشد.
نخستین پژوهش دانشگاهی خرس قهوه ای در سطح تحصیلات تکمیلی نیز در ایران مربوط به سال های اخیر می باشد که درسال ۱۳۸۶ صورت گرفت. با این حال، خرس قهوه ای موفق به جلب توجه محققان ایرانی در سال های اخیر شده و درحال حاضر، حدود پنج پایان نامه تحصیلات تکمیلی در این مورد توسط محققان جوان ایرانی درحال اجرا است.
آمارهای محیطی زیستی ها و نتایج سرشماری‌ها نیز نشان از رشد و تنوع حیات‌وحش در مازندران دارد، ۳۵۰ گونه پرندگان، ۶۳ گونه پستانداران، ۲۸ گونه مارسمی و نیمه سمی، ۱۷۰ گونه مارمولک و سوسمار و ۹ گونه دوزیستان تنها بخشی از حیات پرتنوع وحش در مازندران است و اگرچه شنیدن صدای پلنگ و ببر مازندران در زیستگاه‌های حیات‌وحش مازندران و شنیدن طنین آوای برخی گونه‌ها برای مردم استان به یک رؤیا تبدیل‌شده است اما هنوز هم می‌توان برخی از گونه‌های نادر را دید و صدایشان را شنید.
مرال از گونه‌های شاخص پستانداران جنگل‌های هیرکانی شمال است و یک‌سوم از پرندگان مهاجر، آبزی و کنار آبزی زمستان گذر به مازندران مهاجرت می‌کنند. علاوه بر این، جنگل‌های مازندران که روزگاری مآمن و زیستگاه پلنگ ایرانی و ببر مازندران بوده، اکنون ازاین‌گونه که سلطان جنگل‌های شمال به شمار می‌رفت، تهی شده است. بدون شک ایران، آخرین قلمرو زیست برای پلنگ ایرانی در غرب آسیا به شمار می‌رود ولی در چهار سال اخیر بیش از ۷۰ قلاده ازاین‌گونه منحصربه‌فرد در کشور از بین رفته‌اند.
پلنگ ایرانی بزرگ‌ترین گونه پلنگ جهان بوده که هنوز جمعیت کمی از آن در کشور زیست می‌کنند، پلنگ ایرانی بومی غرب آسیاست که متأسفانه در فهرست گونه‌های درخطر انقراض آی یو سیان قرارگرفته است.