به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از دانشگاه تهران، حمیدرضا یزدانی روز سه شنبه افزود: با بررسی و مطالعات انجام‌شده مشخص شد که رویکرد برنامه‌ریزی‌های قبلی دانشگاه از نوع هدف‌محور (Goal Oriented) بوده است که با توجه به تغییر رویکرد برنامه هفتم توسعه کشور، ضرورت بازنگری برنامه قبلی مشخص شد و رویکرد برنامه‌ریزی در دانشگاه از هدف‌محوری به مسئله‌محوری (Issue Oriented) تغییر یافت.
وی در تشریح مراحل تکمیل و نهایی کردن برنامه راهبردی چهارم دانشگاه تهران، اظهار داشت: مطالعات اولیه برنامه توسط کارگروهی تخصصی متشکل از استادان و کارکنان خبره این حوزه از دی ماه ۱۴۰۰ آغاز شد. در مطالعات اولیه سعی شد ضمن آسیب‌شناسی دقیق از برنامه‌های راهبردی پیشین دانشگاه و نحوه تدوین آنها، مطالعات تطبیقی نیز انجام شود. هدف از مطالعات اولیه، رصد ابزارها و مدل‌های شناسایی مسائل استراتژیک بود که پس از مراحل تدوین چهارمین برنامه راهبردی دانشگاه تهران، در اردیبهشت ماه ۱۴۰۲ از سوی اداره کل برنامه‌ریزی و معماری سازمانی، تکمیل و نهایی شد.
مدیرکل برنامه‌ریزی و معماری سازمانی دانشگاه تهران در خصوص ویژگی این رویکرد برنامه‌ریزی، یادآور شد: این رویکرد برای سازمان‌هایی که با محدودیت‌های محیطی و کمبود منابع مواجه بوده و نیازمند انعطاف‌پذیری بالا در برنامه‌ریزی هستند، کاربرد فراوان دارد.
یزدانی با بیان اینکه در تدوین چهارمین برنامه راهبردی دانشگاه تهران به طور مشخص از مدل برنامه‌ریزی «برایسون» ذیل رویکرد برنامه‌ریزی مسئله‌محور استفاده شد، گفت: بر اساس این مدل، مراحل مشخصی شامل: توافق بر سر تدوین برنامه راهبردی؛ تعیین وظایف و مسئولیت‌های سازمانی؛ تنظیم مأموریت سازمان؛ تحلیل مخاطبین / محیط خارجی؛ تحلیل مخاطبین / محیط داخلی؛ تعیین مسائل استراتژیک و تدوین استراتژی برای حل مسائل در طول سال ۱۴۰۱ با صرف وقت و دقت فراوان انجام شد.
مدیرکل برنامه‌ریزی و معماری سازمانی دانشگاه تهران با یادآوری اینکه در تدوین این برنامه ملاحظات اسناد بالادستی کشور نیز لحاظ شده است، تصریح کرد: این سند حاوی چشم‌انداز و جهت‌گیری‌های بنیادی، بیانیه مأموریت، نقشه استراتژی، مهم ترین مسایل استراتژیک دانشگاه و نیز برنامه‌های اقدام متناسب با هر یک از این استراتژی‌ها است.
یزدانی افزود: تدوین این سند بر اساس مطالعه اسناد بالادستی و پشتیبان شامل هفت سند کلیدی کشور، انتظارات ذینفعان داخلی و خارجی و مطالعات تطبیقی اسناد راهبردی دانشگاه‌های هم‌تراز با دانشگاه تهران (بالغ بر ۱۰ دانشگاه داخلی و خارجی) بوده است.
وی ادامه داد: تمام اجزای این برنامه در کارگروه‌های مختلف تخصصی و وظیفه‌ای و جلسات بارش فکری، مصاحبه‌های عمیق ساختاریافته با خبرگان و مدیران دانشگاه (شامل ۲۲ حوزه و اداره‌کل) به مباحثه و گفتگوی انتقادی گذاشته شده است.
مدیرکل برنامه ریزی و معماری سازمانی دانشگاه تهران گفت: ماحصل این برنامه، شناسایی شش مسئله استراتژیک دانشگاه شامل مدیریت یکپارچه تغییرات و انطباق‌پذیری؛ مدل ذهنی و ظرفیت رهبری تحوّل‌آفرین برای تقاضامحوری و جامعه‌پذیر شدن؛ معماری اکوسیستم پلتفرم پژوهشی؛ تعالی‌بخشی مدیریت و سازمان؛ بازطراحی مدل کسب‌وکار به ویژه در بخش درآمدی و هم‌آفرینی اثربخش در تعریف خدمات فرهنگی و ایجاد بسترهای مشارکت ذینفعان است که برای حل هر مسئله، اقدام عملی ویژه آن مساله نیز طراحی شده است.
یزدانی افزود: در پایان این سند برای هر مساله، تعدادی استراتژی و برنامه اقدام پیش‌بینی و بر اساس ماتریس RACI مسوولیت، نقش و نوع همکاری هر یک از معاونت‌های دانشگاه در قبال حل این مسایل مشخص شده است. از ویژگی‌های این نوع برنامه‌ریزی، قابلیت شناسایی و جایگزینی مسایل جدید به مرور زمان و پس از حل مسایل فعلی دانشگاه است. این برنامه همچنین می‌تواند به عنوان مبنایی برای ارزیابی عملکرد معاونت‌ها و حوزه‌های مختلف دانشگاه در سال‌های آتی مورد استفاده قرار گیرد.