قدرت های غربی در قالب گفتمان حکمرانی خود، عملا به دسته بندی و طبقه بندی کشورها و مسائل مختلف پرداخته اند و بر همین اساس نیز دوست و دشمن و یا سیاه و سفید در عرصه بین المللی را تعریف می کنند.
بنابراین، هر کنشگری که همسو با رویکردهای جهان غرب رفتار کند، بازیگری مطلوب در نظر گرفته می شود که می تواند از مزایای نظام بین الملل غربی با اجازه قدرت های جهانِ غرب، بهره ببرد و در نقطه مقابل هر کنشگری که بخواهد به دفاع از اصول و ارزش های بحقِ خود بپردازد، به مثابه بازیگری شرور و یاغی ترسیم می‌شود که بایستی هدفِ اقدامات انتقامی و مجازات کننده کشورهای غربی قرار گیرد و البته که جهان غرب از دیگر کشورهای جهان نیز انتظار دارد که یا راه آنها را دنبال کنند و یا با تبعات رویکردهای مستقل خود در عرصه بین المللی رو به رو شوند.
در این چارچوب، در بحبوحه ناآرامی های چند ماه گذشته ایران شاهد بودیم که دولت های غربی با استناد به این ادعا و اتهام که پرس تی وی نیز همسو با دولت ایران اقدام به سرکوب مردم این کشور می کند، بر این مساله تاکید کردند که این شبکه برون مرزی کشورمان باید هدفِ تحریم قرار گیرد. اقدامی که در قالب تحریم های اتحادیه اروپا علیه این شبکه عملیاتی شد و حتی این شبکه از پلتفرم پخش ماهواره ای یوتل ست نیز حذف شد. جالب‌تر اینکه در ادامه راه حتی در کشورهایی نظیر انگلیس درخواست هایی از سوی جریان های حامی صهیونیست ها با محوریت برخوردهای گسترده تر با شبکه پرس تی وی و حتی حذف آن از پلتفرم های شبکه‌های اجتماعی نظیر اینستاگرام، توئیتر و فیس بوک نیز مطرح شد.
برخی تحلیلگران غربی پیشتر می گفتند که پرس تی وی اقدام به ترویج نفرت می کند. حال از این افراد باید پرسید که آیا توهین به کتب مقدس، نمودی عینی از ترویج نفرت و کینه نیست؟ آیا تضییع بنیان های صلح و ثبات بین المللی را به همراه ندارد؟البته که تمامی این درخواست ها نیز ذیل طرح ادعاهای واهی علیه شبکه پرس تی وی و فعالیت های آن در حوزه برون مرزی دنبال می شدند. با این همه، چند ماه بعد و در قالب تحولاتی که به تازگی در کشورهای اروپایی شاهد بوده ایم، جلوه هایی تمام عیار از رویکردهای دوگانه و منافقانه دولت های اروپایی در مواجهه با شبکه پرس تی وی آشکار شده است. در این راستا، اخیرا در کشورهای سوئد و دانمارک، شاهد هتک حرمت قرآن کریم آن هم با مجوز رسمی دولت های مذکور بوده ایم.
جالب اینکه در سوئد دادگاه های این کشور تاکید کرده اند که سازمان دهنده رویداد قرآن سوزی در این کشور باید اقدام خود را انجام دهد و البته که این مساله کاملا در چارچوب حق وی مبنی بر آزادی بیان است.
در این نقطه یک سوال عمده و محوری مطرح می شود و آن این است که چطور می توان پذیرفت که حق به اصطلاح آزادی بیان در مورد هتک حرمت غیرانسانی یکی از کتب مقدس که مورد احترام میلیاردها انسان است، نمودی از آزادی بیان است اما روند آزاد اطلاع رسانی شبکه ای نظیر پرس تی وی که صرفا رویدادها و وقایع بین المللی را به نحوی متفاوت از تریبون های رسانه ای غربی پوشش می دهد و زوایای تازه ای از آن ها را پیش چشم مخاطبان بین‌المللی قرار می دهد، مستحق برخورداری از حق آزادی بیان به شمار نمی رود؟
جالب اینکه برخی تحلیلگران غربی پیشتر می گفتند که پرس تی وی اقدام به ترویج نفرت می کند. حال از این افراد باید پرسید که آیا توهین به کتب مقدس، نمودی عینی از ترویج نفرت و کینه نیست؟ آیا تضییع بنیان های صلح و ثبات بین المللی را به همراه ندارد؟ آیا خود موجب وقوع اتفاقات ناخوشایند و درگیری میان طیف ها و گروه های مختلف با عقاید متفاوت نیست؟ آیا اساسا نمودی از یک حرکت غیرانسانی به شمار نمی رود؟
بعید به نظر می رسد که جریان های سیاسی و رسانه ای غربی در شرایط کنونی به این سوال ها پاسخ دهند و متاسفانه بدتر از همه اینکه به واسطه هیمنه رسانه ای و تبلیغاتی خود، بعضا در مقام طلبکار نیز ظاهر می شوند. موضوعی که نشان می دهد تا چه اندازه اصولی نظیر آزادی بیان و مطبوعات برای آن ها بازیچه هستند و هر زمان لازم باشد استفاده ابزاری خود را از آن ها انجام می دهند.