به گزارش ایرنا، روضه خانگی یکی از سنت‌های دیرینه مردم ایران است که در ایام عزای ائمه اطهار برپا می‌شود و خانواده‌ها در حد توان خود به برپایی عزا در منازل خود مبادرت می‌کنند. یکی از برنامه‌هایی که امسال در دهه اول محرم روی آنتن شبکه یک تلویزیون رفت مجموعه «روضه خانگی» بود که در قالب مستند به معرفی روضه‌های خانگی در سراسر کشو ر می‌پرداخت.
مستند روضه‌های خانگی که به همت مراکز استانی حوزه هنری تهیه شده بود در هر قسمت به یکی از شهرهای کشور و به سراغ یکی از قدیمی‌ترین خانه‌هایی می‌رفت که در برگزاری روضه خانگی پیشتاز بوده‌اند و با اهالی این خانه و حال و هوای آنها همراه می‌شد. این مجموعه مستند ۱۰ قسمتی به تهیه‌کنندگی یونس قاسمی، هر شب مهمان یک خانواده شهید بود.
یونس قاسمی با بیان اینکه روضه خانگی برنامه‌ای است که از محرم سال قبل شروع شد و به شکل یک برنامه استودیویی گفت‌وگو محور به صورت زنده از شبکه یک سیما پخش می‌شد، گفت: از ایام فاطمیه سال گذشته تصمیم گرفتیم به جای اینکه برنامه را به صورت زنده و استودیویی روی آنتن ببریم، به شکل مستند تهیه کنیم. به این معنا که در برنامه زنده سال گذشته مهمان‌هایی داشتیم که روضه‌دار بوده‌اند. در کنار آنها یک سخنران، کارشناس مذهبی و یک مداح هم دعوت می‌کردیم و همه اینها در استودیوی زنده برنامه را شکل می‌داد.
وی اظهار داشت: از ایام فاطمیه تصمیم گرفته شد که دوربین برنامه را به روضه‌های خانگی ببریم. طراحی اولیه این بود که سوژه‌ها مختلف باشند. از فاطمیه سال گذشته شروع کردیم و در شهرهای مختلف هر خانه‌ای که در آن روضه بود شناسایی می‌شد و اگر امکانش فراهم بود می‌رفتیم و یک مستند ضبط می‌کردیم. این رویه همچنان ادامه داشت و برای مناسبت‌های مذهبی، هر قسمت در یک شهرستان تهیه می‌شد.
«محرم امسال به ابتکار مدیر شبکه قرار شد روضه‌ها را در منزل شهدا برگزار کنیم. مهمترین وجه تمایز این سری برنامه این بود که اولاً در خانه شهدایی برگزار می‌شد که در زمان حیاتشان مجالس روضه برگزار می‌کردند و این روضه بعد از شهادتشان همچنان ادامه دارد»
سری قبل گروه مستندساز را از تهران می‌فرستادیم
قاسمی اظهار داشت: در سری قبل ما گروه مستندساز را از تهران می‌فرستادیم تا برنامه را تهیه کنند، اما ۱۰ قسمتی که در محرم امسال پخش شد از کارگردان‌های بومی استفاده کردیم. دلیلش هم کمبود وقت بود و اینکه ایده این کار خیلی دیر به مرحله اجرا رسید. از سوی دیگر اغلب شهرها تا پایتخت فاصله طولانی داشتند، امکانش نبود که ما گروه مستند بفرستیم. به همین دلیل امسال از کارگردان‌های بومی استفاده کردیم.
تهیه‌کننده برنامه «روضه خانگی» درباره همکاری حوزه هنری در تهیه این مجموعه مستند توضیح داد: مجموعه مستند روضه خانگی، اولین تجربه همکاری ما با معاونت استان‌های حوزه هنری و آقای شهدوست بود.تقسیم کار کردیم. انتخاب کارگردان‌ها و تیم تولید مستند در هر شهری به عهده تولید معاونت استان‌های حوزه‌هنری بود و آنها با توجه به شناختی که از بچه‌ها داشتند اینها را شناسایی کردند و کار را به آنها سپردند. ما هم خط کلی کار را گفتیم و گاهی رتوش‌هایی اگر لازم بود انجام شد و بچه‌ها در این فرصت کم توانستند، خدا را شکر کار را با کیفیت خوب انجام دهند.
وی در پاسخ این سؤال که به عنوان یک مخاطب کدام قسمت شما را بیشتر تحت تأثیر قرار داد؟ گفت:در حقیقت من نمی‌توانم بگویم کدام قسمت این مجموعه بهتر است. حتی این سؤال را مدیر شبکه هم از من پرسید. چون هرقسمت رنگ و بوی شهر خودش را دارد و خیلی خوب به اقلیم، جغرافیا ، زبان و فرهنگ عزاداری هر منطقه توجه شده است. بنابراین هرقسمت لطف خودش را دارد و انتخاب خیلی سخت است.
«روضه خانگی» اصفهان با محوریت شهید حججی بود
قاسمی گفت: وقتی عزاداری مازندران را در یک خانه روستایی می‌بینیم، آن سرسبزی و خانه‌هایی با سقف شیروانی و نوع پذیرایی خانم‌ها با نان مخصوص، یک جذابیت دارد و روضه عشایر در سیاه‌چادرها یک قشنگی دیگری دارد. هرکدام یک ویژگی و قشنگی داشتند که نمی‌شود گفت کدامیک از دیگری بهتر بود. روضه خانگی در محرم امسال یک رنگ‌آمیزی متنوعی داشت. اما از حیث تحت تأثیر قرار گرفتن، شخصاً وقتی در خانه و روی آنتن برنامه را نگاه می‌کردم، کار اصفهان که با محوریت شهیدمحسن حججی بود، کار جان دار و خوبی بود. کار کهگیلویه و بویر احمد که در سیاه‌چادرها ساخته‌شده بود هم کار خیلی خوبی بود. اینها بیشتر از بقیه توجه من را جلب کرد. زنجان هم همین طور. مادر شهید با آن لهجه و زبان شیرین آذری روی من بیشترین تأثیر را گذاشت.
تهیه‌کننده برنامه روضه خانگی از بازخوردهایی که بعد از پخش برنامه گرفته‌اند، گفت: بازخوردها را غالبا روابط عمومی شبکه می‌گیرد، اما چیزی که به ما منتقل شده این است که خوشبختانه خیلی خوب دیده شده است. اما توجه داشته باشید که اصولاً در دهه اول محرم حجم برنامه‌های عزاداری و معارفی خیلی زیاد است و به نظر من اگر می‌شد که این برنامه را در دهه دوم یا سوم پخش می‌کردیم یا حتی بعداز محرم و یک زمان دیگر پخش می‌شد، خیلی بیشتر به چشم می‌آمد و مخاطب بیشتری را جذب می‌کرد. به‌هرحال در این ایام تراکم برنامه‌های این‌چنینی زیاد داریم و شبکه‌های مختلف روی موضوع آئین‌های عزاداری کارمی کنند. شاید اگر وقت دیگری پخش می‌شد بیشتر به چشم می‌آمد.