به گزارش ایرنا، حادثه عاشورا نقش بسزایی در حیات، رشد و گسترش اسلام داشت و بی‌تردید یکی از گروه‌های نقش آفرین در این نهضت، اسرای کربلا بودند و اگر اسلام با قیام امام حسین(ع) زنده است، سهم بزرگی از آن مربوط به اسرایی است که تاریخ، مانند آن را کمتر دیده است.
نوجوانان و جوانان گلستانی با تاسی از مکتب عاشورا همواره در ادوار مختلف پیشتاز این فرهنگ بوده که حماسه دفاع مقدس، جلوه ماندگارتری از ایثار و فداکاری آنان بود و با اسارت و شکنجه هزار و ۱۷۸ رزمنده گلستانی در چنگال نیروهای رژیم بعث به اوج رسید و اسلام و مکتب زینبی را با صدایی رسا به گوش جهانیان رساندند.
دلاورانی که در دفاع مقدس جانانه جنگیدند، به اسارت دشمن درآمده و گاه جز مشتی استخوان بی پلاک از آنها بازنگشت، اسرایی که در ایام اسارت صبر و استقامت حضرت زینب (س) و امام سجاد (ع) را الگوی خود قرار دادند و بدین ترتیب درد و رنج ناشی از شکنجه های جسمی و روحی را تحمل کرده و در سیاه چاله‌های رژیم بعث با مقاومت، تسلیم ناپذیری و ایستادگی حق مقابل باطل عاشورای دیگری ساخته و مروج و سمبل مکتب زینبی شدند.
یکی از نوجوانان گلستانی که در جنگ تحمیلی به اسارت نیروهای عراق درآمد در این ارتباط گفت: زمان اسارت دانش آموز سال سوم دبیرستان بودم و لحظه اسارت فقط توسل به ائمه اطهار و به ویژه حضرت زینب (س) و امام سجاد (ع) داشتم.
سید مجتبی سجادی افزود: حتی تصور اسارت برای هر فردی سخت است و در لحظه ای که اسیر شدیم هر لحظه با خودمان زمزمه می کردیم اسرای کربلا در عاشورا چه کشیدند و از عمق وجود آن لحظات را حس می کردیم.
وی اظهار داشت: اسیران ایرانی ایام سوگواری محرم را به صورت کاملا مخفیانه با ترس و دلهره برگزار می کردند چرا که اگر بعثی ها متوجه برگزاری مراسم می شدند به شدت برخورد و تنبیه می کردند.
وی بیان کرد: ما تنها ۲ دست لباس به رنگ خاکی برای خواب و دیگری به رنگ سرمه ای برای کار کردن داشتیم که از همین لباس های سرمه ای به عنوان لباس مشکی در این شب های عزاداری های مخفیانه استفاده کرده و صحنه هایی در اسارت خلق می شدند که در آزادی مانند آنها دیده نمی شود.
این اسیر گلستانی گفت : ۳۵ سال و سه ماه و ۱۲ روز از اولین روز اسارت من می گذرد، انگار همین دیروز بود دوشنبه اولین روز ماه رمضان، ولی هر لحظه توسل و توکل آن زمان از یادم نمی رود که دلیل رشادت و شجاعت نوجوانان و جوانان بسیاری در آن لحظات پر ترس و دلهره بود.
سجادی افزود: روز چهارشنبه هفتم شهریور ۱۳۶۹ زمانی که از اسارت برگشتم دیگر آن نوجوان دانش آموز نبودم بلکه به جوانی پرورش یافته مکتب عاشورا تبدیل شدم که به صورت عملی با جرات، شهامت، ایثار و گذشت الگوهای جهان اسلام آشنا شده بود.
یکی دیگر از اسیران نوجوان گلستانی در این ارتباط گفت: دوران اسارت برای ما تجلی محرم دیگری بود هر روز عراقی با کتک هایی که بچه ها را می زدند آنجا را به عاشورا تبدیل می کردند.
سید علی اصغر سجادی افزود: تازه وارد ۱۷ سالگی شده بودم که همراه پسرعمویم برای دفاع از میهن به صورت بسیجی داوطلب حضور در جبهه شدیم و همزمان به اسارت عراقی ها در آمدیم.
وی اظهار داشت: ما مفقود الاثر بودیم و جمهوری اسلامی ایران هیچ نشانه ای از ما نداشت و آنها هم هر بلایی می خواستند سر اسرای مفقودالاثر در می آوردند و گاهی حتی تا سه وعده غذایی نمی دادند و آب را تا مدت‌ها جیره بندی می کردند.
سجادی افزود: الگوی ما مکتب حسینی بود و در دفاع از کشور به پیروی از رهبرمان راهی جنگ تحمیلی شدیم ولی با اسارت در عملیات فاو و ورود به اردوگاه ۱۲تکریت صلاح الدین بدترین شرایط برای ما مفقودالاثرها رقم خورد که با عشق حسینی این شرایط را تحمل می کردیم.
وی اظهار داشت: بیش از چهار هزار و ۵۰۰ اسیر در اردوگاه ۱۲ بودیم که با شروع محرم مراسم ها و برنامه هایی را به عشق امام حسین و اسرای دشت کربلا از نوجوان و جوان، پیر و کهنسال، بسیجی، دکتر، متخصص، روحانی اسیر اجرا می کردیم که گاهی با تیراندازی های عراقی ها همراه بود.
وی بیان کرد: ما اسیران همه یکدست و یکصدا بودیم طوری که یکی از فرماندهان عالی رتبه عراقی رو به ما اسیران بیان کرد «اگر من یک لشکر از این بسیجی ها داشتم اسرائیل را فتح می کردم» و مقاومت و ایثار ما برای آنها ستودنی بود.
موسی‌الرضا برزعلی که در منطقه «رقابیه» به اسارت نیروهای عراق درآمد و سال‌ها در ارودگاه‌های این کشور شکنجه شد هم بیان کرد: الگوی ما در اسارت اهل بیت (ع) بودند و در مسیر آنها ثابت قدم بودیم.
وی افزود: با توجه به نقش حضرت زینب (س) در اسارت از صبر، ایثار و گذشت ایشان الگوبرداری می کردیم.
وی اظهار داشت:شهید ابوترابی مسیر را همانند حضرت زینب (س) برایمان ترسیم کرده بودند «که باید در اسارت با صبر و تحمل باشید» و «نمی توانید حالت تهاجمی عمل کنید» و همین سخنان راه را برای ما قابل تحمل می کرد.
در هشت سال دفاع مقدس حدود ۴۳ هزار نفر از رزمندگان ایران به اسارت دشمن درآمدند که از ۶ ماه تا بیش از ۱۰ سال دوران اسارت خود را در زندان های رژیم بعثی عراق سپری کردند.
ارتش بعث عراق ۳۱ شهریور ماه ۱۳۵۹ با حمایت کشورهای غربی خصوصا ایالات متحده آمریکا و تعداد از کشورهای مرتجع منطقه به ایران حمله کرد و پس از حدود هشت سال در برابر رزمندگان اسلام مجبور به عقب نشینی به مرزهای بین المللی و قبول آتش بس شد.