به گزارش روز یکشنبه ایرنا، رسانه تحلیلی بلومبرگ در گزارشی با اشاره به انتشار مدارک گفت و گو میان هند و چین برای عادی سازی روابط میان دو کشور نوشت: در چشم انداز پیچیده ژئوپلیتیک امروز صف‌بندی قدرت های بزرگ ناپایدار است، نمونه آن دوستی ظاهری هند با آمریکا است.
در حالی که واشنگتن به تازگی برای نارندرا مودی فرش قرمز (به معنای واقعی کلمه) پهن کرده و این رفتار به معنی استقبال آمریکا از خواسته های هند است، اندیشه توسعه نخست وزیر هند شباهت زیادی با برنامه‌های پکن دارد و همان طور که قهرمانان پیشین صادرات آسیا (ژاپن، تایوان و کره جنوبی) به سرمایه گذاران توسعه چین تبدیل شدند، چین با موقعیت مالی و دانشی که دارد می تواند به هند کمک کند.
«بیسواجیت دار»، استاد اقتصاد از دانشگاه جواهر لعل نهرو در دهلی نو که به دولت مودی و دولت های قبل از آن در تجارت مشاوره داده، می گوید: چین از بسیاری جهات شریک طبیعی هند برای سرمایه گذاری و تجارت است.
در حال حاضر، تنش بر سر مرز هند با چین گاهی با خشونت همراه است اما این هفته نشانه هایی از پتانسیل تغییر در روابط دو کشور مشاهده شد، سه روز پیش (۲۷ ژوییه، ۵ مرداد) پس از ملاقات مشاور امنیت ملی هند آجیت دوال با همتای چینی خود وانگ یی در یک کنفرانس مشخص شد که اواخر سال گذشته مودی و رئیس جمهور چین شی جین پینگ در مورد ثبات روابط دوجانبه گفتگو کرده اند و در آن زمان، مقامات هند درباره آن سخنی نگفته اند.
البته به نظر می رسد مودی شخصا به دنبال یافتن شریک در میان کشورهای پیشرفته است. او روز جمعه در کنفرانسی در ایالت گجرات گفت: جهان به یک زنجیره تامین قابل اعتماد نیاز دارد. چه کسی می تواند شریک بهتری از بزرگترین دموکراسی جهان باشد؟
«جانت یلن»، وزیر خزانه داری آمریکا، به طور واضح این پیام را دریافت کرده است و به رغم سلسله مراتب اقتدارگرایانه مودی و تضعیف هنجارهای دموکراتیک توسط دولت او، یلن روابط خود را با هند گسترش داد و از نوامبر گذشته سه بار به این کشور سفر کرد.
در نگاه اول، هند در بسیاری از موضوعات، به جز وسعت سرزمین و جمعیت، شباهت کمی به چین دارد. هند انتخابات چند حزبی و نهادهای جامعه مدنی را دارد که پروژه‌های دولتی را کند می‌کنند، همانطور که در سایر دموکراسی‌ها این کار انجام می‌شود اما قطعاً در چین تحت مدیریت کمونیست‌ها این طور نیست و سیستم حقوقی هند از استقلالی برخوردار است برای همسایه شمال شرقی ناشناخته است.
با این وجود، تشابهات هند با چین به راحتی آشکار می شود، به عنوان مثال هیچ جایگزین آشکاری برای مودی به عنوان رهبر و پرچمدار پیشرفت وجود ندارد این برای اولین بار از زمان دولت ایندیرا گاندی است که یک نخست وزیر، با چنین قدرتی ظاهر می شود. اپوزیسیون دولت مودی پراکنده است و راهول گاندی، رئیس حزب کنگره که زمانی حاکم بود، با اتهامات جدی توسط حزب مودی هدف قرار گرفته است که ممکن است مانع از مشارکت گاندی در انتخابات ۲۰۲۴ شود.
فقدان یک جانشین قابل قبول، قدرت مودی را برای استفاده از قدرت های فدرال گسترش می دهد. بیسواجیت دار، می گوید: در واقع، دولت مودی رویکردی اقتدارگرا را برای پیشبرد توسعه به کار می گیرد و مخالفت با تملک زمین را که در گذشته پروژه ها را متوقف کرده بود را از بین می برد. ای
دار اضافه کرد: با استفاده کامل از «ابهام سازنده ای» که در قوانین وجود دارد با اعمال فشار بر دادگاه‌ها می‌توان نفوذ افراد و گروه‌های مدنی را محدود کرد، برای مثال در ۹ سال گذشته برای کمک به کسب‌وکارها حدود ۲۰۰۰ قانون لغو شده است.
تأکید بر توسعه و رشد به‌عنوان کلید رهایی میلیون‌ها نفر از فقر، با منافع فرعی برای اشخاص، به وضوح با رویکرد شی جی پینگ منطبق است، مودی همچنین در تلاش برای ساختن یک روایت ملی غرور آفرین و ایجاد مشروعیت با پرداختن به مشکلات رایج هند است.
دولت مودی یک برنامه کارت هویت ملی را اجرا کرده است که اجازه توزیع مستقیم مزایای رفاهی را می دهد، یک حرکت اثرگذار که با کنار گذاشتن مقاماتی که قبلاً این مزایا را توزیع می کردند، راه های فساد را کاهش می دهد. از سوی دیگر این برنامه که به نام آدار (Aadhaar) شناخته می شود، از روش شناسایی بیومتریک استفاده می کند و نگرانی های مربوط به حریم خصوصی را افزایش می دهد.
پایتخت هند به طرز چشمگیری در حال تغییر شکل است، یک موزه ملی جدید بزرگ در راه است که به مودی این فرصت را می دهد تا نسخه خود را از داستان هند تعریف کند و به عنوان یک هندوی ملی گرا، ممکن است به ضرر بخش های بزرگی از جامعه هند به ویژه مسلمانان باشد که به طور فزاینده‌ای هدف خشونت قرار گرفته اند.
مطمئناً برنامه مودی و شی جی پینگ هنوز تفاوت های زیادی با هم دارند، بخش خصوصی پرتکاپوی هند دارای مزایای بالقوه زیادی برای کشور جنوب آسیا است، هند از برخی جهات حتی فراتر از آمریکا با چین رو در رو شده است همانطور که در ممنوعیت ملی تیک تاک (TikTok) دیده می شود در حالی که امریکا این اقدام را در برنامه ندارد.
از سوی دیگر تنش های ژئوپلیتیکی ادامه دارد، شی با دیگر شرکای خود مانند فیلیپین، نشان داده است که برای پکن دشوار است که ادعاهای ارضی یا دریایی خود را برای منافع استراتژیک گسترده‌تر کنار بگذارد راما در سمت دیگر با وجود گفت و گوی خوب جو بایدن رئیس جمهوری آمریکا با نارندرا مودی، هیچ پیشنهاد تجاری و سرمایه گذاری ملموسی از سوی آمریکا به سوی هند نرفت که گزینه های زیادی را در دهلی نو روی میز باقی می گذارد.
دار می گوید: دولت بایدن باید هند را کشف کند و به سرعت این کار را انجام دهد، قبل از اینکه خیلی دیر شود.