به گزارش ایرنا، کم‌تر از ۲ ماه دیگر تا شروع نوزدهمین دوره بازی‌های آسیایی فرصت باقی است؛ رقابتی که سنگ محک خوبی برای ارزیابی ورزشکاران و تیم‌های ورزشی ایران در سال کسب سهمیه المپیک پاریس محسوب می‌شوند. حضوری قدرتمند در المپیک آسیایی به قدری برای مسئولان ورزش کشور مهم است که تا امروز هر آن‌چه داشته‌اند را در اختیار فدراسیون‌های ورزشی قرار داده‌اند؛ از پول و تجهیزات گرفته تا ایجاد محرک‌های انگیزشی.
درحالی که هنوز چند ماهی از تصویب لایجه بودجه ۱۴۰۲ نگذشته اما کمیته ملی المپیک بیش از ۶۳ درصد بودجه فدراسیون‌های حاضر در بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ را طی ۴ مرحله پرداخت کرده و به گفته سید مناف هاشمی دبیرکل کمیته، تا حدود ۴۰ روز دیگر هم یک الی ۲ مرحله پرداختی صورت می‌گیرد و تا زمان اعزام ۱۰۰درصد بودجه فدراسیون‌های حاضر در این دوره از بازی‌ها پرداخت خواهد شد تا فدراسیون‌ها پیش از حضور در این دوره از رقابت‌ها دغدغه مالی نداشته باشند.
البته کمیته ملی المپیک تنها به شارژ مالی فدراسیون‌ها با بودجه سالیانه‌شان بسنده نکرده و در کنار آن با افزایش پاداش پای سکوی مدال‌آوران هانگژو و تاکید بر واریز معادل ریالی پاداش‌ها به نرخ روز دلار بلافاصله پس از کسب مدال به حساب ورزشکاران، روحیه جنگندگی برای فتح سکو را در ورزشکاران و فدراسیون‌های مبتوع‌شان به شدت بالا برده است.
درحالی که پیش‌تر قرار بود به مدال‌آوران طلا، نقره و برنز بازی‌ها به ترتیب ۱۰، ۳ و هزار و ۵۰۰ دلار جایزه پای سکو پرداخت شود اما بعد از مشورت دبیرکل و اعضای هیئت‌اجرایی این پاداش به ۱۵، ۶ و ۳ هزار دلار افزایش یافت تا عامل انگیزیشی خوبی برای مدالیست شدن در هانگژو باشد.
مضاف بر این که کمیته ملی المپیک این بار نه‌تنها مربیان ورزشکاران را هم در لیست پاداشی خود دیده، بلکه برای نخستین بار مصوب کرده تا روسای فدراسیون‌ها نیز مشمول دریافت پاداش شوند. مناف هاشمی سرپرست کاروان هانگژو در پایان بیست‌ودومین نشست هیئت اجرایی کمیته ملی المپیک که در تاریخ سوم مردادماه برگزار شد با اشاره یکی از مصوبات کلیدی اعضای هیئت اجرایی گفت: روسای فدراسیون‌هایی که در بازی‌های آسیایی نماینده دارند، معادل بالاترین و ارزشمندترین مدال کسب شده توسط نمایندگان خود، پاداش دریافت می‌کنند. ضمن این که پاداش سرمربیان هم معادل بالاترین مدال کسب شده توسط ورزشکاران آن مربی تعیین می‌شود و در واقع سقفی که برای پاداش سرمربیان در نظر گرفته می‌شد، برداشته شده است.
با این اوصاف پرواضح است که کسب بیشترین مدال و حفظ رتبه ششمی دوره گذشته اصلی‌ترین هدف کاروان اعزامی ایران به هانگژوست ولی باید توجه داشت که کیفی شدن کاروان ایران از یک‌طرف و افت فنی برخی رشته‌های ورزشی از سوی دیگر، معادلات کارشناسی و پیش‌بینی از نتایج احتمالی را به سمت کسب حداکثر ۲۰ مدال طلا و رتبه هفتم(یا شاید هشتم) این دوره از رقابت‌ها سوق داده.
این درحالی است که فدراسیون‌های ورزشی نیز به دلیل افزایش نرخ تورم و جهش‌های ارزی، فشارهای مالی زیادی را محتمل شده‌اند اما کمیته ملی المپیک تمام تلاش خود را به کار گرفت تا با افزایش بودجه و پرداخت به‌موقع آن، برگ برنده‌ای در دست فدراسیون‌ها قرار دهد.
این نکته را نیز نباید فراموش کرد که تعویق یک‌ساله نوزدهمین دوره بازی‌ها از یک منظر، فرصتی فوق العاده برای فدراسیون‌های ورزشی در راه آماده‌سازی هرچه بهتر تیم‌های ورزشی فراهم کرده ولی قرابت زمانی بازی‌ها با مسابقات کسب سهمیه المپیک در برخی رشته‌ها از جمله کشتی، وزنه‌برداری، کاراته و... نیز مشکلات و آسیب‌های خاص خود را به‌همراه خواهد داشت.
با این حال توقع می‌رود با توجه به حمایت همه‌جانبه کمیته ملی المپیک از کاروان اعزامی ایران به هانگژو، فدراسیون‌های ورزشی نیز فارغ از تمامی مشکلات ریز و درشتی که بر سرراه‌شان قرار دارد، بر رقابت‌های ۲۰۲۲ هانگژو متمرکز شده و با تمام توان‌شان در این دوره از رقابت‌ها حاضر شوند؛ رقابتی که به نظر می‌رسد برای نتیجه گرفتن در آن بسترسازی لازم صورت گرفته و بعد از پایان مسابقات، قطعا این روسای فدراسیون‌های ورزشی ناکام هستند که باید در قبال نتایج نامطلوب‌شان پاسخ‌گو باشند.
چراکه موفقیت یا خدایی نکرده ناکامی در المپیک آسیایی، سنگ محک و آیینه تمام نمای موفقیت یا شکست کاروان ایران در المپیک پاریس خواهد بود.