به گزارش ایرنا، مردم سیستان همان هایی که بحران شهر و دیارشان با خشکسالی شروع شد و هم اکنون در پی قهر طبیعت، بدعهدی کشور همسایه مبنی بر عدم رها سازی حقابه رودخانه هیرمند تجمعی مسالمت آمیز برای رساندن صدایشان به مسوولان برای پیگیری حقابه هیرمند برگزار کردند.
مردمی که برای بقای حیات و آشتی با طبیعت تاکنون به هر دری زده‌اند، نماز باران خواندند و با اینکه شغل اصلی آنها دامداری و صیادی بود آن را رها کرده، دام هایشان را به فروش رساندند و دیگر به صید ماهی نرفتند تا اوضاع زیست محیطی محل اقامتشان از این وضعیت خارج شود.
مردم سیستان که خشکسالی صبر آنان را لبریز کرده به هر دری می زنند تا شاید گشایشی برای آنها رخ دهد و با برگزاری تجمعات قانونی به دنبال احقاق حق خود از کشور همسایه هستند.
تمام اینها باعث نشد تا مردمان غیور و ولایتمدار سیستان با وجود مشکلاتی همچون بحران بی آبی، هجوم ریزگردها و بادهای ۱۲۰ روزه ای که هم اکنون به بیش از ۲۰۰ روز رسیده و حتی سهمشان از هوای پاک امسال تنها ۱۱ روز بوده دست از تلاش بردارند، چنان که روز گذشته تجمع مطالبه حقابه هیرمند با شماره مجوز رسمی از سوی فرمانداری زابل در میدان یعقوب لیت برگزار شد.
در این تجمع شعارهایی از جمله "سیستان اقدام عاجل می خواهد"، "حقابه حق مردم سیستان"، "سیستان آب ندارد"، شورای عالی ستاد بحران در سیستان باید تشکیل گردد"، "نابودی سیستان نابودی تنگه احد ایران است"، "سیستان عزیز است، عزیزش بدارید"، "مردم سیستان گشته آواره به بندر گز و رشت و کرمان" و "اصلاح بند کمال خان پیام مردم سیستان" سر دادند.
مردم سیستان در این تجمع خواستار پیگیری وزارت امورخارجه حقابه رودخانه هیرمند طبق معاهده ۱۳۵۱، حقآبه زیست محیطی تالاب بین‌المللی هامون، اصلاح سامانه انحرافی بند «کمال خان» و جلوگیری از تکمیل سد «بخش آباد» روی «فراه رود» شدند.
بر اساس قرارداد سال ۱۳۵۱ میان دولت وقت ایران و افغانستان قرار بود حقابه تالاب هامون به میزان ۸۵۰ میلیون متر مکعب از رود هیرمند تامین شود که متاسفانه در چند سال اخیر به علت کم بارشی و سدسازی در بالادست هیرمند آبی به ایران نرسید و هامون خشک شد.
با وجود انعقاد قرارداد حقآبه هیرمند، از اواخر دهه ۱۳۷۰ و هم‌زمان با کاهش بارش سالانه و گسترش خشکسالی بر سیستان، میزان ورودی آب رود هیرمند به دریاچه هامون مرتبا کاهش یافت.
نبود دولت قدرتمند در افغانستان، حفر نهرها و رودهای متعدد برای انتقال آب رودخانه، نصب و بکارگیری انواع پمپ در مسیر رودخانه هیرمند برای کشاورزی در افغانستان در نهایت خشک شدن تالاب هامون به عنوان هفتمین تالاب بین‌المللی جهان را در پی داشت.
این موضوع موجب قطع منبع زندگی و امرار معاش حدود نیم میلیون نفر از مردم ساکن در سیستان، کاهش چشمگیر پرندگان بومی و مهاجر سیستان و سایر وحوش طبیعی، رو به انقراض نهادن گاو سیستانی، تنگدستی و مهاجرت گسترده سیستانیان به مناطق شمالی ایران و زوال روزافزون صنایع دستی در این منطقه شد.
پیش از این نیز در اسفندماه سال گذشته پیرو پیگیری‌های مردمی انجام شده و ارائه مجوز از سوی فرمانداری زابل، مردم سیستان در محل چهارراه شهرداری تجمع و در ادامه به سمت مصلی شهر زابل راهپیمایی کردند. همچنین اردیبهشت‌ماه امسال نیز تجمع قانونی مردم شهرستان‌های منطقه سیستان در خصوص مطالبه حقابه هیرمند در بستر تالاب خشکیده هامون برگزار شد.
دیر بجنبید چیزی از سیستان باقی نمی‌ماند
امام‌جمعه نیمروز با اشاره به اینکه بر اثر توفان‌های سیستان روزانه هزاران نفر بیمار بستری می‌شوند، بیان کرد: خانه‌های مردم زیر خاک‌ها دفن شده و توفان با سرعت بیش از ۱۲۰ کیلومتر بر ساعت در سیستان غلظت ذرات معلق به بیش از ۱۶ برابر استاندارد سازمان جهانی بهداشت رسیده و طبق گزارش وزارت بهداشت زابل آلوده‌ترین شهر ایران در سال گذشته بوده است.
مجتبی اشرفیان با بیان اینکه سیستان امسال تا این لحظه فقط ۱۱ روز از هوای خوب و پاک برخوردار بوده و کیفیت هوای آن به بالاترین مرحله خطر رسیده است، افزود: ️در دیگر استان‌ها شرایط هوا به کمتر از نصف شاخص سیستان که می‌رسد وضعیت اضطراری اعلام و کل شهر تعطیل می‌شود، ستاد مقابله با ریزگرد تشکیل و به دنبال ریشه‌یابی و حل اساسی مساله هستند و برای هر دستگاهی وظیفه‌ای تعریف می‌شود.
وی تاکید کرد: مسوولان، نمایندگان و ستاد مدیریت بحران سیستان را دریابید، به خدا قسم دیر بجنبید چیزی از سیستان باقی نمی‌ماند، کودکان و جوانان ما در همین سنین پیر و دچار بیماری‌های تنفسی و ریوی شدند.