نکته دیگر آنکه آنچه در سال‌های اخیر اتفاق افتاده در برنامه‌های مناسبتی نیز گاه می‌بینیم برنامه‌سازان دست به دامان سلبریتی‌ها می‌شوند و در نهایت هدف اصلی برنامه به دلیل حواشی به قهقرا می‌رود.
در این میان اما برنامه از سرگذشت که از شبکه نسیم در ایام ماه محرم پخش شد قصه دیگری دارد.
دکور برنامه در ابتدا به ما می‌گوید قرار است به کوچه پس کوچه‌هایی برویم که در کودکی با آن خاطره داریم. اگر در محله‌های پایین شهر قدم زده باشید ردی از آنچه در دکور از سرگذشت دیده می‌شود هنوز وجود دارد و نمونه این مدعا سقاخانه‌هایی است که همچنان پناه دل‌های شکسته است و گاه و بیگاه شمعی در آنها روشن می شود و سردر خانه‌های این محلات هنوز مزین به پرچم یا حسین (ع) است.
در نگاه دیگر اما ماجرا با قصه‌ای کوتاه شروع می‌شود. سازندگان تلاش کردند در انتخاب قصه‌ها به سراغ مواردی بروند که برای مخاطب جذابیت داشته باشد و در همه قسمت‌ها دوخطی ارائه شده در ابتدای کار، تور را برای نشستن مخاطب پای این برنامه پهن می‌کند و موفق هم می‌شود.
این برنامه با اینکه مجری چهره ای ندارد اما از آرامشی خاص برخوردار است و موزیک پس زمینه کار نشان از آن دارد که ما آمده‌ایم به دور از هیاهو و در آرامش از حسین (ع) بگوییم.
در عین حال طراحی برنامه به سمتی رفته که بجای بیان صرف منویات و اتفاقاتی که به کرات درباره عاشورا و امت امام حسین (ع) بیان شده وجه پنهان انسانی افراد به برکت نام حسین و عنایت سید الشهدا (ع) دیده شود.
به عبارتی میهمانان در این برنامه به دنبال بازی با کلمات نیستند و سمت و سوی گفت‌وگوها به سمت انسانگرایی و کمالگرایی و تمسک جستن به خصایص و فضایل اخلاقی، کمک به همنوع و عدم بی تفاوتی به اجتماع می‌رود.
از سرگذشت همانگونه که از نامش پیداست قصه افرادی است که سرگذشتشان با نام ابا عبدالله الحسین (ع) دستخوش تغییر می شود.
در کنار همه این موارد اما طبعا برنامه وجه خاصی از میهمانان را برای مخاطب رو می کند که نمونه این مدعا حضور امیر قمیشی مجری برنامه های طنز است که در بیان قصه تکاندهنده خود، از عشق به حسین (ع) می گوید و ما تصویر متفاوتی را از وی می بینیم.
از سرگذشت در مجموع فارغ از کم و کاستی ها، بدعتی نو در صدا و سیما محسوب می شود. صدا و سیمایی که پیشتر در ماه محرم برنامه های خود را محدود به مدیحه سرایی ها می کرد حالا در یک تاک شوی خاص و به دور از حاشیه، مخاطبان را در ماه محرم با تلویزیون آشتی داد و به نظر می رسد ساخت چنین برنامه هایی که یک سمت آن مردم و قصه های آنان است می تواند بار دیگر پیوندی دوباره را بین مخاطب و تلویزیون به وجود آورد.