تارنمای مرکز پژوهشی «نشنال اینترست» با نزدیک شدن به دومین سالگرد خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان ، تحلیلی را در زمینه لزوم مداخله بیشتر واشنگتن در امور این کشور منتشر کرده و آورده است که گروه طالبان حدود ۲ سال پیش و از اوت ۲۰۲۱، قدرت را در افغانستان به دست گرفت. برخلاف برخی پیش بینی ها مقاومت در برابر حکومت طالبان بسیار پراکنده بوده است و جدی ترین گروه مخالف آن نیز اکنون تروریست‌های دولت اسلامی (داعش) هستند.
این موسسه آمریکایی با بیان اینکه در همین دوسال طالبان توانایی خود را برای حفظ یک حکومت با ثبات بر افغانستان ثابت کرد، مدعی شد که هیچ جایگزین مشخصی برای حکومت طالبان نیست و همزمان اراده ای هم در ایالات متحده برای یک مداخله نظامی دیگر وجود ندارد، بنابر این همکاری دولت آمریکا با دولت جدید افغانستان موجب پیشبرد منافع آمریکا می شود.
تحلیلگر این موسسه با بیان این ادعا که طالبان می تواند به کاخ سفید در مقابل رقبای آن کمک کند، افزود: تعامل با کابل می تواند موقعیت آمریکا را در برابر رقبای خود به ویژه چین، بهبود بخشد. یک افغانستان متمایل به ایالات متحده، چین را تشویق خواهد کرد تا موضع خود را در مناطق هم مرز با افغانستان تقویت کند. این به معنی بار نظامی بیشتر بر پکن است که یک میوه کم هزینه و بردی ارزان برای واشنگتن خواهد بود زیرا هر سرباز ارتش آزادیبخش خلق که از مرز افغانستان محافظت می کند به معنی یک سرباز کمتر در موضوع تایوان است. در مقابل، افزایش نفوذ پکن بر افغانستان، کمکی به چین از سمت مرزهای غربی آن خواهد بود.
براساس این تحلیل، همکاری آمریکا با طالبان آسیب غیرمستقیم تری را هم به چین وارد می کند. پاکستان شریک نزدیک پکن است و هر دو کشور روابط خصمانه‌ای با هند دارند. در سال‌های اخیر، دهلی نو به شریک اصلی ایالات متحده در مهار چین در منطقه تبدیل شده است. همزمان روابط واشنگتن و اسلام آباد هم از سال ۲۰۱۰ به شدت خراب شد. از این رو، پاکستان با افزایش فشار بر هند مانعی برای واشنگتن به شمار می رود و هر چه اسلام آباد بیشتر علیه هند متمرکز باشد، تلاش دهلی نو در عقب راندن پکن کم اثرتر می شود.
از سوی دیگر باوجود حمایت پاکستان از طالبان افغانستان از زمان تأسیس آن در سال ۱۹۹۴، اما این دو از زمان تصرف کابل با یکدیگر دچار اختلافات مرزی شدند. اسلام آباد همچنین از همراهی نکردن دولت جدید کابل در مبارزه با طالبان پاکستانی خشمگین است. طبق تحلیل نشنال اینترست، این تنش رو به افزایش، فرصتی تاریخی را برای ایالات متحده ایجاد می کند تا با کمک به ساختن یک افغانستان قوی و باثبات، پاکستان را مشغول نگاه دارد تا اسلام آباد تمرکز کمتری برای به چالش کشیدن هند داشته باشد. این یک پیروزی برای ایالات متحده خواهد بود، زیرا هندی ها نیروی بیشتری را برای مقابله با چین خواهند داشت.
طبق این تحلیل، نزدیکی آمریکا به افغانستان بر روابط ایران و طالبان نیز تاثیر خواهد داشت. تفسیر بنیادگرایانه و سنی طالبان در مقابل اسلام شیعی ایران، موازنه را به نفع واشنگتن و متحدان عرب آن در خلیج فارس تغییر می دهد. نویسنده تاکید دارد: تعامل با افغانستان می تواند به واشنگتن در پیشبرد اهداف خود درباره ایران، چه مذاکره و چه مهار، کمک کند. اگر ایالات متحده بخواهد با ایران به توافق هسته ای، موشکی و منطقه ای دست پیدا کند، یک افغانستان دوست ابزار چانه زنی و اهرم فشاری بر تهران خواهد بود.
گزارش مدعی است که طالبان در مبارزه با قاچاق مواد مخدر و تروریسم هم می تواند به واشنگتن کمک کند. طالبان تاکنون هرگز در حملات تروریستی در خاک ایالات متحده شرکت نکرده ضمن آنکه توانایی خود را در مهار تروریسم ثابت کرده است. آمار سازمان ملل در مورد تعداد افراد القاعده در این کشور نشان می دهد که در دوره حکومت طالبان، تجدید حیات القاعده در افغانستان رخ نداده است.
کارشناس این موسسه در پایان گزارش در زمینه اقدامات ایالات متحده آورده است که وجود نگرانی در زمینه تعامل با رژیم طالبان با توجه به سابقه خشونت و حکومت سرکوبگر آن قابل درک است. شاید منتقدان استدلال کنند که آمریکا نباید این رژیم را تایید کند. با این حال، تعامل واشنگتن با دولت طالبان، می تواند اهرم اقتصادی و دیپلماتیکی را به کاخ سفید بدهد. ضمن آنکه تعامل بلندمدت با کابل حتی ممکن است موجب احترام بیشتر به حقوق بشر و تقویت جامعه ای فراگیرتر در افغانستان شود. از سوی دیگر، این تعامل به ایالات متحده امکان می دهد با هزینه ای اندک دستاوردهای منطقه ای و جهانی داشته باشد.
نشنال اینترست سه اقدام اولویت دارد واشنگتن را اینگونه بر شمرد؛ نخست، آمریکا باید به ثبات اقتصاد افغانستان برای تقویت آن بلندمدت کمک کند. این سیاست هزینه ندارد و با بازگرداندن میلیاردها دلار دارایی افغانستان که در ایالات متحده و جاهای دیگر بلوکه شده، مشکل حل می شود. پایان دادن به تحریم‌ها نیز بسیار مهم است، زیرا این تحریم‌ها فقط به مردم افغانستان آسیب می رساند.
اقدام دوم کمک نظامی در مقیاس کوچک است زیرا ارتش طالبان مقادیر زیادی از تسلیحات آمریکایی را در اختیار دارد. گذشت زمان و فرسودگی آن ها را موجب می شود. حضور شرکت های دفاعی ایالات متحده و تشویق افغان‌ها به استفاده از تجهیزات آمریکایی، اهرم‌های بیشتری را به کاخ سفید می دهد و طالبان را از صنایع دفاعی چین و روسیه دور نگه می‌دارد.
کارشناس آمریکایی در سومین توصیه خود، برقراری روابط دیپلماتیک عادی با رژیم طالبان را در راستای منافع ایالات متحده می داند زیرا ایجاد سفارتخانه موجب ارتقای تجارت و سرمایه گذاری در افغانستان می شود و شرکای بین المللی را به انجام همین اقدام متقاعد و همچنین همکاری بیشتر را تسهیل می کند.