به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، رابیندرانات تاگور نمایشنامه‌نویس، فیلسوف، موسیقیدان و چهره‌پرداز اهل بنگال هند بود که بیشتر برای شاعری و به‌عنوان نخستین آسیایی برنده جایزه نوبل شهرت داشت.
تاگور بزرگترین شاعر ایالت بنگال است که به زبان هندی و زبان بنگالی شعر می‌سرود و اشعار خود را به انگلیسی نیز ترجمه می‌کرد. هم سرود ملی هند و هم سرود ملی بنگلادش از تصنیف‌های تاگور است.
پدر تاگور غزل‌های حافظ را حفظ بود و به اشعار فارسی علاقه وافری داشت، او خود را متعلق به سرزمین ایران می‌دانست.
پیشوا لقب اوست. تاگور از سردمداران دیرین و مدافعان سرسخت استقلال هندوستان به‌شمار می‌آید.
تاگور در سراسر مشرق زمین محبوبیت داشت. او به ایران علاقه فراوان داشت و دو بار به ایران سفر کرد؛ محمدحمید انصاری معاون رئیس‌جمهوری هند درباره او می‌گوید: تاگور در سفر به ایران در سخنانی گفت: هویت نفسانی و هویت ملی که در ذات انسان نهفته است نباید مانع از احترام به دیگر فرهنگ‌ها شود، آسیا دارای تمدن و فرهنگ غنی است و هر ملتی بر اساس فرهنگ و مذهب و آیین خود راه رهایی خود از عقب ماندگی و استعمار را بازخواهد یافت.
تاگور در دیدار از تهران و شیراز با بسیاری از نویسندگان و سخنگویان ایرانی دوست شد. ملک‌الشعرای بهار در ستایش تاگور قصیده‌ای بلند سروده است. او در سال ۱۳۱۳ برای بار دوم به ایران سفر کرد. سفر نخست او در سال ۱۳۱۱ بود.
به دلیل اشعار عمیقا احساسی، تازه و زیبایش که از طریق آن و با مهارتی تمام عیار، تفکرات شاعرانه اش را با واژگان انگلیسی خود، به بخشی از ادبیات غرب تبدیل کرده، او در سال ۱۹۱۳ برنده جایزه نوبل ادبیات شد. تاگور نخستین آسیایی است که موفق شد جایزه نوبل را دریافت کند.
اکنون نمایشگاهی با عنوان «تولد یک هنرمند: سال‌های اولیه آبیندرانات تاگور» برای مدتی نامعلوم در تالار دوربار تالار یادبود ویکتوریا برپاست. ۵۹ اثر از جمله یک سلف پرتره سنگی در معرض نمایش قرار دارد؛ جایی که بوم‌های بزرگ هنرمندان اروپایی مانند توماس و ویلیام دانیل و یوهان زوفانی در آن به نمایش گذاشته شده است.
آثار اولیه او در سال ۱۹۸۴، ۱۹۸۹ و ۲۰۰۴ و ۲۰۰۶ به نمایش درآمده است. این، مجموعه مهمی است که استعداد نوپای تاگور که برای تغییر مسیر هنر مدرن هند بود، را روشن می‌کند.
او از محضر اساتیدی چون Olinto Ghilardi هنرمند ایتالیایی و Charles L. Palmer انگلیسی بهره برده است.
تاگور استاد هنر کاریکاتور بود.