به گزارش ایرنا؛ حجت الاسلام محمدصادق ابوالحسنی روز پنجشنبه در همایش ملی بزرگداشت شیخ فضل الله نوری در سالن اجتماعات دانشگاه آزاد نور افزود: در زمان ما هم تقی زاده های زمان حرکت های جدید و فضاهای نادرست در باره این شهید مظلوم آغاز کرده اند.
وی اظهارداشت: شیخ فضل الله نوری یک جریانی را در جامعه ایجاد کرد که ما در امتداد آن می توانیم روشنگری کنیم از استقلال ، تمامیت ارضی و شور دیانت خواهی و عدالت طلبی.
وی خاطرنشان کرد : با این جریان ایجاد شد از سوی این شیخ شهید امروز هم می توان تقی زاده ها زمان و عقبه های باقی مانده آن را به چالش کشاند.
دبیر علمی همایش ملی بزرگداشت شیخ فضل الله نوری تصریح کرد : با گذشت ۱۱۴ سال از شهادت شیح نوری به راستی می توان گفت شیخ بارزترین قربانی جنگ روایت ها و پروژه تحریف تاریخ در تاریخ معاصر ایران است.
حجت الاسلام ابوالحسنی اضافه کرد : اگرچه هم اکنون طلسم تاریخ نگاری سکولار شکسته شده اما همچنان آن تاریخ نگاری مشروطه که شیخ را دار زدند در زمان ما با همان اندیشه سکولار شیخ نوری را می کوبند.
وی با طرح این سووال چرا با شیخ نوری همچنان دشمنی می کنند، تصریح کرد: چون این شهید مظلوم پرچمدار استقلال و مبارزه با غرب زدگی بوده و یک نماد است.
وی یادآور شد : اگر در تاریخ معاصر ایران حرکت بینشی و فکری خودمان با حرکت شیخ نوری تنظیم نکنیم کشتی ما در این ظلمات و در این غرقابه تاریخ معاصر ایران به گل خواهد نشست.
ابوالحسنی با اشاره به شبهات مطرح شده در باره شیخ فضل الله نوری در شبکه های مجازی اظهارداشت : شیخ نوری مخالف مدارس جدید نبود و حتی در ساخت این مدارس نیز حمایت و کمک می کرد.
یازدهم مرداد سالروز شهادت شیخ فضل‌الله نوری از رهبران نهضت مشروطه است که حضور در عرصه مسائل سیاسی و اجتماعی همچون حضور در جنبش تنباکو و انقلاب مشروطه و آگاهی کامل از توطئه‌های استعمارگران و تلاش برای ایجاد و احیای عدالتخانه بخش مهمی عملکرد در زمان حیاتشان به شمار می‌رود.
فضل‌الله کجوری، مشهور به شیخ فضل‌الله نوری از مجتهدان برتر در تهران و از پیشروان جنبش مشروطه ایران بود. وی با پشتیبانی آخوند خراسانی، اصل دوم متمم قانون اساسی مشروطه مبنی بر تشکیل هیئت‌نظارت را به تصویب مجلس شورای ملی رساند ولی به دلیل اختلاف با دیگر نمایندگان درباره برخی از اصول متمم قانون اساسی مشروطه، از مجلس کناره‌گیری کرد و با راه‌اندازی جریانی که مشروعه‌خواهان نام گرفت، اعتراضات شدیدی بر مشروطه‌خواهان و مشروطیت وارد کرد.
وی که با هواداری از این انقلاب مشروطه بستر پیروزی آن را فراهم آورد ولی پس از پی بردن به مبانی تفکر برخی از مشروطه‌خواهان، درصدد هماهنگ کردن قوانین مشروطه با موازین شرع مقدس برآمد اما با مخالفت شدید استعمارگران و غربگراها روبه‌رو شد تا جایی که جان خود را در این راه از دست داد؛ شخصیت این عالم بزرگوار به گونه ای بود که حتی مخالفانش نیز از او به نیکی یاد کرده اند.
وی در سال ۱۲۸۸ ه.ق در جریان انقلاب مشروطیت در تهران به شهادت رسید.