به گزارش خبرنگار ایرنا، ایثار و شهادت به عنوان فرهنگ غنی مبتنی بر تعالیم تشیع و سرمایه اجتماعی مشتمل بر مولفه‌های رفتار جمعی مثبتی است که موجب انسجام، تقویت روحیه مشارکت و همکاری و ایجاد و رشد شبکه‌های انسانی می‌شود که مصادیق و شواهد زیادی از آن را می‌توان درباره آزادگان در سخت‌ترین شرایط در اردوگاه‌های دشمن بیان کرد.
دوران انقلاب و پـس از آن دوران هشت ساله دفاع مقـدس و بررسـی وقـایع آن برهه از زمان، وجـود ارزش هـای برآمـده از ایـن فرهنگ را در سطح فردی و اجتماعی تأیید می کند. تحمل لحظات سـخت اسارت در اردوگاه های تنگ و تاریک دشمن، جز با پـشتوانه ای دینی، امکان ناپذیر است. وجـود آموزه های دینـی و ایمان به این آموزه ها و عمل به این فرهنگ غنی، سال هـای دوری و شـکنجه را ممکن می ساخت. روابـط ایثـارگونه به این ترتیب شکل می گیرد که شخص با این که پاسخ مثبتی از فرد یا افراد جـامعه دریافـت نـمی کند، دست به گذشت و فداکاری می زند. فرهنگ ایثـار و شـهادت در عرصه روابط اجتماعی به عنوان یکی از ارزش های کـلیدی فرهنگ اسلامی سـرمای های قابـل اتکا به شمار می رود. توجه به این ویژگی های رفتاری، سرمایه اجتماعی بزرگی را خلق کرد کـه بـرای نـسل های حاضر و آینده مثال زدنی است.
پیروزی ایران در جنگ تحمیلی، ثمره خون هزاران شهید، رنج اسارت و شکنجه هزاران تن از مبارزان و اسیران دفاع مقدس بود که شجاعت و ایثار این بزرگواران سبب شد تا سربلندی و سرافرازی را برای کشور به ارمغان آید. ایران با پذیرش قطعنامه ۵۹۸ حُسن نیت خود را به جهانیان ثابت کرد و بدین ترتیب جنگ پایان یافت. در سال های پس از جنگ تحمیلی با همکاری کمیته بین المللی صلیب سرخ در امور اسرای جنگی، ۲ کشور تبادل اسرا را آغاز کردند و اینگونه در ایران ستاد رسیدگی به امور آزادگان شکل گرفت. بدین شکل نخستین گروه از آزادگان ایرانی در ۲۶ مرداد ۱۳۶۹ خورشیدی به میهن بازگشتند.