به گزارش روز پنج شنبه ایرنا، انتخابات ریاست جمهوری مقدماتی آرژانتین موسوم به پاسو (انتخابات مقدماتی، آزاد، همزمان و اجباری/ PASO) یکشنبه گذشته (۱۳ اوت/ ۲۲ مرداد) برگزار شد تا وضعیت نامزدهای راه‌یافته به انتخابات سراسری ۲۲ اکتبر (۳۰ مهر) تعیین شود. نتایج اگر چه مشخص شد اما ترتیب قرارگیری نامزدها (طبق آرای به دست آمده) بر خلاف نظرسنجی‌های پیش از انتخابات، فضای سیاسی آرژانتین را مبهم‌تر و آینده سیاسی این کشور را به وضعیتی ناشناخته‌تر سوق داد. نتایج غافلگیرکننده‌ای که خاویر میلِی (Javier Milei) اقتصاددان از جناح راست افراطی را (با کسب ۳۰.۲ درصد آرا) در صدر قرار داد؛ دو نامزد جناح اپوزیسیون با هم برای تغییر (Juntos por el Cambio) در مجموع ۲۸.۲۶ درصد آرا را از آن خود کردند؛ سرخیو ماسا (Sergio Massa) از جناح چپ میانه اتحاد برای میهن (Unión por la Patria) تحت حمایت دولت و پرونیسم (جنبش سیاسی منتسب به خوان پرون، رئیس‌جمهوری سابق آرژانتین با گرایش‌های ضد سرمایه‌داری و سوسیالیستی که در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ ظهور کرد) که در حال حاضر اداره این کشور را بر عهده دارد، با ۲۷.۱۸ درصد آرا در جایگاه سوم قرار گرفت.
نتایج به دست آمده و تبدیل نامزد راست افراطی به محبوب‌ترین سیاستمدار این روزهای آرژانتین، خط بطلان بر فضای سیاسی این کشور آمریکای لاتین کشید که به طور سنتی، تحت سلطه دو جریان چپ میانه و راست میانه قرار داشته است. با بیان این مقدمه پیرامون اهمیت نتایج انتخابات مقدماتی برای سرنوشت سیاسی این کشور کلیدی آمریکای لاتین، به منظور تحلیل و بررسی عمیق‌تر، نظرات سباستین سالگادو (Sebastian Salgado) خبرنگار و تحلیلگر سیاست بین‌المللی آرژانتینی، مدیر تارنمای خبری دیتا اورخنته (Data Urgente) با سابقه فعالیت به عنوان مدیر خبری شبکه تلویزیونی تله‌سور (telesurtv.net) را جویا شدیم.
این کارشناس- خبرنگار آرژانتینی در توضیح گرایش دقیق و برنامه‌های خاویر میلِی گفت: سیاست میلِی را نمی‌توان به راحتی در چارچوب جناح راست تعریف کرد. با توجه به اینکه جناح راست عموما با محافظه‌کاران مرتبط است و میلِی خود را یک لیبرال یا آزادیخواه می‌داند که به دنبال کاهش جایگاه دولت از منظر وظایفی که عهده‌دار می‌شود، است. یکی از گفته‌های میلِی این است که چنانچه رئیس‌جمهور شود، بانک مرکزی آرژانتین را حذف می‌کند.
وی در مورد عوامل زمینه‌ساز کسب اکثریت آرا توسط این نامزد لیبرال تاکید کرد: میلِی از راه رسید و گفت که امتیازات سیاستمداران را حذف خواهد کرد و این چیزی است که بسیاری از مردم حتی از بخش‌های اجتماعی بسیار پایین آن را دوست داشتند، هرچند که خودش نیز مانند دیگران از امتیاز نمایندگی (فدرال) برخوردار است. در میانه وضعیت بد اقتصادی کشور، با یک دولت پرونیست (سوسیال دموکرات یا چپ) که نمی‌توانست بدهی صندوق بین‌المللی پول را که توسط دولت راستگرای قبلی مائوریسیو ماکری به جا مانده بود، مهار کند، این شخص مردم را به رای دادن برای چیزی جدید فرا خواند.
وی در تشریح عملکرد این نامزد راست افراطی در محکوم کردن مدیریت دولت با «لحن و سبکی تند»، بر موفقیت وی در جلب آرای مردمی و «به‌ویژه جوان‌ترین افراد که فرصت‌های شغلی پیدا نمی‌کنند»، گفت: مردم به نشانه مجازات احزاب سنتی به او رای دادند.
سباستین سالگادو در تشریح نتایج انتخابات مقدماتی و پیش‌بینی روند انتخاباتی پیش‌رو گفت: برای اولین بار، آرژانتین شرایط قطبی را در هم شکسته است و این حزب جدید وارد بازی شده و رای دهندگان را به سه بخش تقسیم کرده است. میلِی آرا را از دست پرونیسم و اپوزیسیون راست خارج کرد اما فاقد ساختار حزبی ملی برای حفظ سرمایه خود است.
وی در پیش‌بینی انتخابات سراسری که نامزد پیروز به تصاحب ۵۰ درصد آرا برای جلوگیری از کشیده شدن انتخابات به دور دوم نیاز دارد، افزود: هیچ یک از نیروهای سیاسی ۵۰ درصد آرای لازم برای پیروزی در دور اول را کسب نخواهند کرد، بنابراین پیش بینی می شود بین دو نفر نخست، رای‌گیری مجدد صورت گیرد. چنانچه رای به ریاست جمهوری در انتخابات اکتبر (مهر/ آبان)، رای انعکاسی (انتخابات دقیق‌تر در معرفی گرایش و خواسته‌های رای‌دهندگان) نسبت به انتخابات مقدماتی در نظر بگیریم، میلِی ثابت کرده است که فرد متعادل و مطلوبی برای تصاحب کرسی ریاست جمهوری نیست؛ به ویژه این که از فروش اعضای بدن انسان به عنوان سرمایه اقتصادی دفاع می‌کند.
این کارشناس آرژانتینی در توضیح بیشتر نگرش‌های نامزدهای رقیب گفت: هم خاویر میلِی و هم پاتریسیا بویریچ، نامزد جناح راست، پروژه‌های صهیونیسم در آرژانتین هستند و با سرکوب اسرائیلی در بوئنوس آیرس و گروه رسانه‌ای آن، ارتباط مستقیم دارند. سرخیو ماسا نامزد پرونیست‌ها، از محبوبیت در میان پایگاه‌های مردمی برخوردار نیست؛ چرا که او همیشه از مخالفان داخلی کریستینا کرشنر معاون ریاست جمهوری فعلی بوده است. ماسا وزیر اقتصاد، امروز درگیر با یک بحران تورم تکان‌دهنده و فقر است که نیمی از جمعیت این کشور را تحت تاثیر قرار داده است.
به عقیده سالگادو، «تنها برنده مطمئن انتخابات اکتبر، مداخله خارجی خواهد بود».
این خبرنگار آرژانتینی در پاسخ به این سوال که آیا امکان بازگشت قدرتمند سرخیو ماسا، نامزد پرونیسم در ۶۰ روز باقی‌مانده تا انتخابات سراسری وجود دارد یا خیر گفت: او از کاریزمای سیاسی مورد نیاز یک رئیس‌جمهوری پرونیست برخوردار نیست، اما در عین حال، بسیاری از مردم می‌دانند که تنها راه برای اعمال برنامه‌های اقتصادی میلِی و بویریچ مبنی بر کاهش شدید هزینه‌های عمومی، سرکوب شدید مردم است؛ سرکوب مردم و کشوری همچون آرژانتین که از آخرین دوره دیکتاتوری نظامی آن که ۳۰ هزار نفر ناپدید شدند، تلاش کرده تا خود را از مارپیچ‌های خشونت دور کند؛ خشونت‌هایی که حقوق بشر را تضمین نمی‌کنند.
وی افزود: اگر پرونیسم به شکلی متحد، کارزار خوبی انجام دهد، ماسا می‌تواند به دور دوم انتخابات (در صورت کسب نشدن حد نصاب آرا توسط یک نامزد) راه یابد؛ در عین حال و در صورت پیش رفتن این سناریو، به نظر می‌رسد که لیبرال‌ها و جناح راست، بیش از پرونیست‌ها، آرا را به خود جلب کنند: جذب آرا از سوی جناح‌های مخالف دولت، به ویژه به دنبال شکست آلبرتو فرناندز رئیس‌جمهوری کنونی که حتی جرات کافی برای نامزدی مجدد در انتخابات را نداشت.
سالگادو در ارزیابی تاثیر روی کار آمدن یک دولت راستگرا در آرژانتین و پیامدهای این چرخش جدی در منطقه آمریکای لاتین گفت: آنچه در آرژانتین اتفاق می‌افتد در سراسر منطقه رخ می‌دهد و در ماه اوت امسال (مرداد- شریور)، در جریان اجلاس بریکس که در آفریقای جنوبی برگزار می‌شود، آرژانتین می‌تواند به عنوان یک عضو اصلی در کنار برزیل، هند، چین، روسیه و آفریقای جنوبی قرار گیرد و به این بلوک ملحق شود؛ فرآیند پیوستنی که دسترسی به اعتباراتی خارج از صندوق بین المللی پول و همچنین دسترسی به بزرگ‌ترین بازار در جهان برای محصولات را فراهم می‌کند؛ این در حالی است که یک دولت دست راستی تحت تاثیر منافع صرفاً غربی، این امکان بزرگ را از بین می برد.
این فعاله رسانه تاکید کرد: هزاران جوان از سراسر آمریکای جنوبی در دانشگاه‌های دولتی آرژانتین تحصیل می‌کنند و این امکان در تیررس این خطر است که توسط یک دولت راستگرا حذف شود. بازگشت لولا داسیلوا به ریاست جمهوری برزیل، با پایگاه مردمی بزرگی که در اختیار دارد، به شریک قدرتمندی مانند آرژانتین برای ارتقای رشد اقتصادی منطقه‌ای نیاز دارد که با پیروزی میلِی یا بویریچ، این امکان نیز از بین می‌رود. چشم‌انداز آرژانتین، عمیق‌تر شدن اختلاف‌های اجتماعی بزرگ با نخبگان بسیار ثروتمند و جمعیتی فقیر است. طبقه متوسط تاریخی آرژانتین با حقوقی که در حال حاضر برای سبد غذایی اولیه کافی نیست، به شدت آسیب دیده است. قلمرو وسیع و منابع غنی کشور، مانند گاز، لیتیوم و محصولات کشاورزی، تنها راه خروج از مشکلات به نظر می‌رسد که به همین ترتیب، با یک دولت لیبرال یا با یک دولت محافظه‌کار راستگرا، این منابع نیز در اختیار تعداد اقلیتی باقی خواهند ماند.