به گزارش خبرنگار ایرنا، اصحاب کریمی در گفت و گوی اختصاصی با خبرنگار ایرنا به مناسبت سالروز بازگشت آزادگان به میهن اسلامی اظهار داشت: بچه ها هر چیزی در اسارت می خواستند به آن رسیدند، خیلی از آنها حافظ قرآن شدند، زبان های خارجی فراگرفتند، به تئاتر و خلق آثاری در نقاشی روآوردند.
اسرای ما با ایمان و صبرشان بعثی ها را اسیر خود کرده بودند در اصل آنها اسیر بچه ها بودند، اسرای ما در اسارت؛ اسارت را به اسارت گرفته بودند
وی ادامه داد: باتمام کمبودهایی که بود این بچه ها پای تدین و اعتقاد و باورهای دینی خود ایستادند و دشمن را به زانو در آوردند بطوری که آنها از صبر و استقامت بچه ها عصبانی می شدند و آنها را شکنجه می دادند.
یک ساعت اسارت هم سخت است
مدیرکل بنیادشهید و امور ایثارگران استان تهران گفت: اسارت مقوله سختی است و قابل تحمل نیست شاید انسان بخواهد حساب کند کسی حتی به مدت یک ساعت هم تحمل اسارت را ندارد آنهم در اسارت دشمنی که اسمش عراق بود ولی در اصل آمریکایی ها و منافقین پشت قضیه بودند و به دستور آنها با بچه ها برخورد می شد و با شکنجه ها و عذاب هایی که به بچه ها می دادند عرصه را بر آنها تنگ می کردند.
اصحاب کریمی ادامه داد: اما چون مبحث آنها اعتقادی و اخلاقی بود و بر اساس آرمان های دینی استوار مانده و ایستادگی می کردند، دشمن بعثی در برابر استقامت آنان رسوا شد.
روایت کامل از فعالیت ستاد تخلیه اسرا و خاطرات آن دوره را اینجا ببینید:
ایران در ۲۶ مرداد ۱۳۶۹ شاهد بازگشت آزادگان سرافرازی بود که پس از تحمل سال‌های اسارت خود در اردوگاه‌های عراق پای به میهن اسلامی گذاشتند و به آغوش خانوادههای خود بازگشتند آزادگان سفیران انقلاب اسلامی در دل دشمن بعثی بودند که حتی زیر شکنجه ها هم دست از آرمان‌های انقلاب اسلامی برنداشتند.
برگ برگ تاریخ پر افتخار دفاع مقدس سرشار از حماسه‌های حماسه‌سازان دلاور، شهدای عزیز و جانبازان و آزادگان و رزمندگان دلاور اسلام است. آزادگان در دوران اسارت خود در اردوگاه‌های رژیم بعث، درس استقامتی به همگان دادند که در تاریخ حماسی کشورهای جهان بی‌سابقه است مردانی که در طول مدتی که در بند رژیم ساقط شده بعث بودند، انواع شکنجه را تجربه کرده و سخت‌ترین روزها و شب‌ها را تحمل کردند، با آن همه مشقات عجین شده و آن را عادت روزانه خود می‌دانستند. آنان با اتکا به ایمان و عقیده خود، آلام جانکاه آن دوران سرشار از مشقت را عبادت دانسته و از شکنجه شدن در بند هیچ ابایی نداشتند.