به گزارش ایرنا، تسهیلگر بودن در واژه احساس خوبی به انسان منتقل می‌کند و می‌توان از افرادی که به صورت سرشتی دارای این ویژگی با ارزش هستند و از آن برای بهبود اوضاع جامعه بهره می‌گیرند به‌عنوان منابع و ثروت‌های در دسترس برای ارتقای شاخص‌های مختلف اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی بهره‌مند شد.
در این میان طرح زنان تسهیلگر توسعه روستایی و عشایری نقطه آغاز روند توسعه اجتماعات محلی و بهبود وضعیت بانوان ساکن در این مناطق است که زن تسهیلگر با جلب مشارکت مردم زمینه و بستر اجرای سایر طرح‌ها و پرورژه‌های مشارکتی را فراهم می‌کند.
گفت و گو و مذاکرات با جوامع محلی پیرامون مسائل روستا، سعی در مساله‌یابی، ارائه راه‌حل و اقدام برای حل مشکل با مشارکت بانوان و استخراج تکنیک‌های مشارکتی و نیازهای آموزشی روستا برای اعلام به ادارات دولتی برای برگزاری دوره‌های آموزشی و زمینه‌سازی برای طرح‌های اقتصادی - اجتماعی در روستا ازجمله با تشکیل صندوق اعتبارات خرد، کارآفرینی و کشاورزی از وظایف زنان تسهیلگر روستایی و عشایری است.
امسال در راستای اجرای سند ملی تعاون و زیست اجتماعی زنان، کنگره ملی بانوی ایرانی با نام اختصاری (باور) با نگاه زن، تعاون، پویایی اقتصاد، توسعه پایدار و شبکه‌سازی در تهران برگزار شد و در آن برخی از زنان تسهیلگر روستایی به عنوان بانوان برتر انتخاب شدند.
«رقیه عزیزی» از بانوان تسهیلگر استان مرکزی که در روستای علیشار شهرستان زرندیه فعالیت می‌کند به‌عنوان یکی از بانوان برتر فعال و نخبه حوزه کسب‌وکار کشور در این کنگره ملی انتخاب شده که خبرگزاری ایرنا به همین منظور مصاحبه‌ای به شرح زیر با وی انجام داده است.
ایرنا: چگونه تسهیلگر شدید؟
عزیزی: تسهیلگر شدنم به سال ۱۳۹۷ با شرکت در دوره پنج روزه مربی کارآفرینی و مدیریت کسب‌وکار در شهرستان اراک شروع شد و این دوره مسیر زندگی‌ام را تغییر داد.
احساس می‌کنم یکی از دلایل انتخاب دوباره‌ام به‌عنوان نمونه کشوری در بخش زنان تسهیل گر استفاده از همین تجربیاتم بوده
با گذراندن این دوره و آشنایی با کارآفرینی و مدیریت کسب‌وکار متوجه شدم که بعد از سال‌ها مسیر و راه درست زندگیم را پیدا کرده‌ام.
سال ٩٢ که همسرم را از دست دادم تلاش مستمر و مداوم برای ایستادن روی پاهای خودم و تبدیل شدن به زن سرپرست خانواری که زندگی خودش و تنها دخترش باری بر روی دوش جامعه نشود را آغاز کردم.
از خدایی که همیشه در تمام خوشی‌ها و سختی‌های زندگی کنارم هست میخوام که دست‌ها، چشم‌ها و پاهایم را از من نگیرد و بتوانم تا آخر عمر باعشق بدون هیچ گله و شکایتی از تمام مشکلات و سختی‌ها کار کنم.
ایرنا: به نظرتان چرا در این کنگره به عنوان برگزیده انتخاب شدید؟
بانوی تسهیل گر زرندیه ای: تلاش مداوم و مستمر بزرگترین سرمایه هر انسانی است که با بکارگیری آن در زندگی‌اش می‌تواند به خواسته‌ها و اهدافی که دارد برسد؛ این را به‌عنوان یک مطلب علمی نمی‌گویم بلکه اینجا هرچیزی که می‌گویم مطلب علمی یا کلاس درس نیست فقط تجربه یک انسان طی ۵۴ سال زندگی است.
احساس می‌کنم یکی از دلایل انتخاب دوباره‌ام به‌عنوان نمونه کشوری در بخش زنان تسهیل گر استفاده از همین تجربیاتم بوده چراکه من فقط تا پنجم ابتدایی درس خوانده‌ام و در این مسیر همه تلاشم توانمند کردن بانوان روستایی به‌عنوان قشر مهمی از جامعه است که در گذشته یاوران و همراهان مردانشان در عرصه تولیدات کشاورزی و دامی بودند که این عرصه امروز با توجه به شرایط و عوامل مختلف به سوی کمرنگ شدن می‌رود و بانوان روستا آن فعالیت و مولد بودنشان در تولید را از دست داده‌اند.
ایرنا: بانوان را چگونه به سمت اشتغال و کارآفرینی دعوت می کنید؟
عزیزی: من با دیدن دختران و بانوان جوانی که بجای تلاش و کار بیشتر وقتشان در گوشی می‌گذرد خودم را مسوول می‌بینم که کاری در این راستا انجام دهم.
فعالیت دوباره این گروه‌ها نیازمند حمایت در زمینه پرداخت تسهیلات و یا به روزرسانی دوره‌های آموزشی با مشارکت ادارات و دستگاه‌های ذیربط است.
به این منظور با شناسایی این قشر در روستاها و برگزاری کلاس‌ها و دوره‌های مختلف آموزشی و کارآفرینی سعی در اصلاح این سبک از زندگی را دارم که با توجه به بازخوردهایی که تاکنون در این مسیر گرفته‌ام احساس می‌کنم توانسته‌ام هرچند کوچک اما فعالیت‌های تاثیرگذاری داشته باشم.
من در پایان دوره‌های آموزشی سعی می‌کنم زمان کوتاهی به بحث‌های مهارت‌های زندگی نیز اختصاص دهم که برخی وقت‌ها این موارد را خودم برگزار می‌کنم و برخی اوقات نیز از کارشناسان ادارات کمک می‌گیرم.
خودم را به‌عنوان یک راهنما و دوست کنار بانوان روستا می‌بینم و هیچ‌وقت با نگاه تسهیل گر نمونه کشوری یا یک کارشناس کنارشان نبوده و نخواهم بود چراکه از جنس آنها بوده و دغدغه‌ها، چالش‌ها و مشکلات آنان را از نزدیک لمس کرده و آشنا هستم.
ایرنا: به جز روستای خودتان در محل های دیگری هم فعالیت های آموزشی دارید؟
بانوی تسهیل گر زرندیه ای: هر کجا که در راستای کمک به بانوان روستا دوره یا کلاس آموزشی برگزار می‌شود سعی می‌کنم داوطلبانه و بدون هیچ چشم داشتی حضور داشته باشم چراکه معتقدم باید برای شکوفا کردن پتانسیل‌های نهفته در روستاهایمان تسهیل گر باید از جنس مردم آن باشد.
تاکنون با مشارکت جهاد کشاورزی شهرستان در ۲ روستای دیگر از جمله الویر ورازقان نیز دوره هایی داشتم و بسیاری از کلاس‌ها و دوره‌ها را برای توانمندسازی بانوان روستا به‌صورت رایگان برگزار می‌کنم تا خانم‌ها بتوانند از وقتشان بهینه استفاده کنند.
ایرنا: تاکنون چه گروه هایی را برای کارآفرینی تشکیل داده اید؟
عزیزی: گروه‌های مختلفی در روستای علیشار تا قبل از شروع کرونا تشکیل شده بودند که در حوزه‌های مختلف صنایع‌دستی و گیاهان دارویی مشغول به فعالیت بودیم.
یکی از این گروه‌ها شامل ۱۵ نفر بانو در حوزه بسته‌بندی و خشک کردن گیاهان دارویی بود که ۲ سال شرایط بسیار خوبی در این حوزه داشتند.
اما با شیوع ویروس کرونا و تداوم خشکسالی‌ها کسب‌وکار آنها از رونق افتاد هر چند آنان اکنون به صورت انفرادی مشغول هستند اما فعالیت دوباره این گروه‌ها نیازمند حمایت در زمینه پرداخت تسهیلات و یا به روزرسانی دوره‌های آموزشی با مشارکت ادارات و دستگاه‌های ذیربط است.
ایرنا: در چه حوزه هایی فعال هستید و آموزش می دهید؟
بانوی برگزیده کنگره ملی باور: کار اصلی من در حوزه صنایع‌دستی است که بیش از ۴۰ رشته و حرفه در زمینه های تولید، تهیه آسان مواد اولیه، بازاریابی و بسته بندی را که پیشتر در قالب ۱۷۰ دوره فراگرفته ام را به بانوان آموزش می دهم.هرکجا می روم چشمانم دنبال خلق یک ایده جدید از وسایل و اشیا موجود در آنجا است و این ویژگی را از کودکی به همراه دارم.
گلیم‌بافی، فرشبافی و گیوه‌بافی و بافندگی از مهمترین این رشته ها است که بعد از سال‌ها تلاش و فعالیت در این حوزه‌ها امسال با کمک بسیج سازندگی موفق به راه اندازی یک کارگاه کوچک شده‌ام که در این کارگاه هم‌اکنون ۲۰ نفر مشغول به فعالیت هستند که برای توسعه و بکارگیری افراد بیشتر نیازمند حمایت از سوی نهادهای و دستگاه‌های ذیربط هستم.
ایرنا: یکی از آیتم های انتخاب بانوان برگزیده در کنگره ملی باور ایده پروری است در تولیدات خود به ویژه صنایع دستی ایده هایتان را چگونه شکل می دهید؟
عزیزی: هرکجا می روم چشمانم دنبال خلق یک ایده جدید از وسایل و اشیا موجود در آنجا است و این ویژگی را از کودکی به همراه دارم.
همیشه برای اینکه ایده هایم را فراموش نکنم همان لحظه باید آن را پیاده یا بر روی کاغذ طراحی کنم و این مساله گاهی انقدر زیاد می شود که گاها دخترم با شکایت من می گوید ایده‌هایت تمام نشدنی است.
همچنین سنت های روستایمان و خاطره هایم از گذشته به ویژه پدربزرگ و مادر بزرگ ها همیشه پای ثابت ایده هایم هستند.
ایرنا: فروش و ارایه محصولاتتان به چه صورت است؟
منتخب کنگره ملی باور: با وجود آنکه سواد آنچندانی نداشتم از گوشی و اینترنت در زمینه خواندن و نوشتن کمک گرفته‌ام و به‌واسطه این هم‌اکنون در فضای مجازی با همکاری دخترم نسبت به فروش دست سازه‌های خودم و گاها بانوان روستا اقدام می‌کنم.
اما مهمترین بخش فروش محصولاتم توسط مشتریانی است که در فضای حقیقی که در نتیجه شرکت در نمایشگاه‌ها و مغازه کوچک خودم در ساوه و همچنین سفارش‌هایی که از طریق مشتریان دیگر دست و پا کرده ام تشکیل شده است.
ایرنا: چه انتظاری از دستگاه ها برای موفقیت در عرصه تسهیل گری و سوق دادن بانوان روستا به سمت تولید دارید؟
عزیزی: به‌عنوان مربی ارشد کارآفرینی در بسیاری از نمایشگاه‌های ملی و بین‌المللی برای شرکت دعوت می‌شوم که به دلیل هزینه‌های بالای غرفه‌ها و رفت‌وآمد در بسیاری از آنها نمی‌توانم شرکت کنم.
انتظار دارم مسوولان با حمایت از بانوانی همچون من که سرپرست خانوار نیز هستند در این نمایشگاه‌ها به توانمندسازی بانوان در بخش‌های مختلف با تخصیص رایگان و یا تخفیف ویژه غرفه، کمک‌رسانی در فروش محصولات، تخصیص تسهیلات بیشتر نگاه ویژه‌تری داشته باشند.
ایرنا: چه ایده و برنامه ای برای آینده دارید؟
تسهیل گر روستای علیشار زرندیه: توسعه کار و کارگاهم در اولویت برنامه هایم است و ایده های زیادی دارم اما شرط گفتن آنها بودن سرمایه گذار و تواناییم برای اجرا است.
اما تنها ایده و برنامه ای که می توانم از ان صحبت کنم تبدیل زندگی و خاطرات پز از مشکل و چالشم به کتابی است تا همه آن‌هایی که دیده و ندیده‌اند آن را بشنوند.
نوشتن این کتاب را از فضای مجازی شروع کرده و قسمت‌به‌قسمت مشغول نوشتن خاطراتی هستم که نقطه‌های فرازوفرود مسیر زندگی ام در آنجا شکل گرفته است.