«رحیل» و ترکیب نماهای رئال با جلوه‌های رایانه‌ای 

به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، آنچه بیش از داستان در فیلم‌ها و سریال‌های تاریخی اهمیت دارد، ایجاد فضایی قابل‌باور متعلق به دوران تاریخی است که داستان در آن روایت می‌شود. اگر فضاسازی درست و حرفه‌ای انجام نشود، مخاطبان، آن را نپسندیده و قصه را نیز دنبال نمی‌کنند چراکه در حس و حالی که باید، قرار نمی‌گیرند.

نسل امروز با گذشته، تفاوت‌های آشکاری دارد و با توجه به دسترسی به اینترنت، می‌تواند تمام اطلاعات متنی و تصویری درباره وقایع تاریخی را در کسری از ثانیه به دست آورد.

اگر در گذشته تماشاگران، فضایی که با دکورهای مشخص و گل‌درشت ساخته شده بود را می‌پذیرفتند، سه علت عمده داشت:

اول آن‌که می‌دانستند با امکاناتی که در آن زمان وجود داشته، بهتر از این نمی‌شد آنها را ساخت.

دوم، برای برخی از تماشاگران، داستان آن‌قدر جذاب بود که به دکور و جلوه‌های ویژه، توجه چندانی نمی‌کردند.

سوم، عنصر مهم این است که مخاطبان، کشش زیادی به بازیگران داشتند و رفتار و گفتاری را که آنان در فیلم انجام می‌دادند دوست داشتند؛ به همین دلیل، تمام حواس‌شان به بازی بازیگران بوده، نه طراحی و ساخت دکور.

تماشاگران امروز، علی‌الخصوص جوانان، به تکنیک‌ها و فناوری‌های روز، تمایل بیشتری دارند. بیش از آن‌که به داستان یا بازی بازیگران توجه کنند،به سخت‌افزار و نرم‌افزاری که از آنها در ساخت فیلم استفاده شده، توجه می‌کنند.

سریال رحیل که با تهیه‌کنندگی رامین عباسی‌زاده و کارگردانی مسعود آب‌پرور روی آنتن شبکه سه سیما رفته، از همان تیتراژ آغازین، سعی کرده از فناوری‌های نوین روز، استفاده کند. رامین عباسی‌زاده که به جز طراحی داستان و تهیه‌کنندگی، کارگردانی رحیل را هم به صورت مشترک با آب‌پرور انجام داده، مجموعه‌های بسیاری را تولید و به آنتن تلویزیون سپرده است.

وی همچنین سابقه تهیه آثار تاریخی را نیز در صداوسیما، به ویژه شبکه دوم دارد بنابراین تجربه بالایی برای ساخت این گونه سریال‌ها دارد که این تجارب، در رحیل نمود پیدا کرده است.

نوع طراحی صحنه، قاب‌بندی، تصویربرداری و نورپردازی در سریال رحیل تفاوت‌های تکنیکی ملموسی با بسیاری از سریال‌های تاریخی که از صداوسیما یا پلتفرم‌ها پخش شده‌اند، دارد.

آن‌چه بیش از همه به چشم می‌آید، استفاده از فناوری هوش مصنوعی در ساخت این سریال تاریخی است. این بهره‌وری در شکل گریم بازیگران نیز به چشم می‌آید.

متفکر ما خواهد بود که تمایل دارند تا همپای قافله نوین فیلم‌سازی و سریال‌سازی جهانی عقب نیفتند.

استفاده از هوش مصنوعی و ترکیب واقع‌پذیر نماهای رئال با جلوه‌های رایانه‌ای باعث شده تا سریال رحیل به محصولی تببدل شود که از یک طرف، داستان‌پردازی متفاوت و از طرف دیگر، صحنه‌آرایی آن، از

فاکتورهای مهمی باشند که می‌تواند جوانان و نوجوانان را هم که در اکثر اوقات، از دیدن فیلم‌ها و سریال‌های تاریخی داخلی امتناع می‌کنند، پای گیرنده‌ها بنشاند.