راضیه شریفی که از ۷ سال گذشته فعالیت خود را با تئاتر آغاز کرده و در این مدت تجربه کار تصویر هم داشته در گفت وگو با خبرنگار سینمایی ایرنا اظهار داشت: بازیگران تئاتر سال‌های زیادی روی صحنه‌های مختلف تمرین و اجرا دارند و این باعث پختگی بازی آنها می‌شود اما این‌که ملاکی برای انتخاب آنها برای نقش‌آفرینی در کارهای تصویری باشد، نیست.
بازیگر فیلم «دختری به نام خورشید» افزود: تئاتر سختی‌های خودش را دارد و بازیگران تئاتر چندین ماه تلاش و تمرین می‌کنند تا اجرای خود را روی صحنه ببرند اما آیا این‌که کار درستی از آب دربیاید یا خیر بستگی به همکاری دیگر بازیگران تئاتر و حتی عوامل کار دارد در حالی که بازیگر در مقابل دوربین بازی راحت‌تری دارد.
وی با تاکید بر این‌که بازیگران در مقابل دوربین شانس بیشتری برای دیده شدن دارند، گفت: دیده شدن بازی بازیگران تئاتر منوط به این است که کارگردان‌های سینما و تلویزیون و یا دیگر عوامل مرتبط با این دو حوزه به سالن‌های تئاتر بیایند و کار بچه‌ها را ببینند که با وجود همین هم بازیگران تئاتر همواره نقش کمرنگی در عرصه تصویر داشتند.
این بازیگر تئاتر که این روزها مشغول ایفای نقش در نمایش سال سوم جنگ به کارگردانی محمود آقازاده در خانه نمایش دا است درباره سختی بازی بر روی صحنه تئاتر و مقابل دوربین اظهار داشت: سختی کار را باید از حیث مدیوم کار این دو سنجید. همانطور که نوع بازی در تئاتر صحنه‌ای با تئاتر خیابانی و حتی تله تئاتر هم متفاوت از هم است.
شریفی گفت: بازی چه در تئاتر و چه مقابل دوربین با توجه به سبک‌های متفاوتی که یاد گرفتم برای من سخت نیست. بازیگر تئاتر از مخاطب انرژی می‌گیرد و بازی او زنده است. نفس بازیگر تئاتر به نفس تماشاچی می‌خورد و انرژی او مضاعف و این اتفاق به ارائه یک بازی خوب از سوی بازیگران تئاتر منجر می‌شود.
این بازیگر تئاتر با بیان این‌که ابراز احساسات مختلف اعم از شادی و غم برای یک بازیگر تئاتر راحت‌تر از یک بازیگر سینما و تلویزیون است، گفت: برای نخستین بار که قرار شد نقش اول یک کار تلویزیونی را بازی کنم تلاش کردم از تمام حس‌هایی که در آن کاراکتر بود استفاده کنم. بازی مقابل دوربین برای من سخت بود اما صبر کردم با سبک‌هایی که یاد گرفتم و با دانش ۷ ساله خودم در تئاتر، به خوبی مقابل دوربین ظاهر شوم.
شریفی گفت: تئاتر و هنر روح من را دیوانه کرده و از این دیوانگی لذت می‌برم چون از دنیای جدی رها و در عالم آدم‌های خیالی که نمی‌توانم در واقعیت همه آن آدم‌ها باشم در لحظه ای کشف و روح خود را پرواز می‌دهم؛ دنیایی که جز عشق چیزی نمی‌بینم.
این بازیگر تئاتر ادامه داد: از کودکی عاشق دنیای هنر بودم و خودم را به طریق‌های مختلف به آن وصل می‌کردم و مجموعه فعالیت‌های من در سال‌های گذشته، بازی در چند فیلم سینمایی، فیلم کوتاه، سریال و چندین تئاتر است.
شریفی درباره داستان سال سوم جنگ هم گفت: من خوشبختانه جنگ را ندیده‌ام. اما هیچ مرز و محدوده‌ای از جهان نیست که از جنگ و تاثیراتش در امان مانده باشد و مثل نمایش سال سوم جنگ، انگیزه ذهنی من هم ضد جنگ است.
وی افزود: بازی در این نمایش برای من جدای از زمان و مکان، روایتی متفاوت دارد و حس و حالی که هیچ وقت تجربه نکردم. بعد شخصیتی یک زن که در ذهن او هستم ولی انگار نیستم. ناهیدی دور اما شاید نزدیک.
شریفی تصریح کرد: هیچ جنگی در دنیا برنده ندارد؛ جنگ جهانی باشد یا جنگ دو خواهر! دو خواهر در «سال سوم جنگ» به نبرد با هم روند اما این نبرد نه یک نبرد فیزیکی که احساسی است.
در سال سوم جنگ، قصه از بیمارستانی در تهران آغاز می‌شود؛ نادر افسری ارتشی است که در جبهه آبادان مجروح شده و شش ماه است در بیمارستانی در تهران بستری است. در این مدت او با ناهید، یکی از پرستاران بیمارستان آشنا می‌شود؛ نادر از جنگ می گریزد و این شروع یک عاشقانه پر پیچ و خم است.
به گفته کارگردان نمایش، سال سوم جنگ، یک ضد جنگ است.
در این نمایش، محمود آقازاده، راضیه شریفی، سحر مصباح، حمیدرضا کتول، صبا هلالات و ستایش لواسانی ایفای نقش می‌کند.
سال سوم جنگ، کاری از گروه تئاتر کوچ با حمایت خانه نمایش دا است.
عوامل این نمایش عبارتند از: طراح صحنه و لباس: رضا رزم، دستیار اول کارگردان و برنامه ریز: امیرعلی عبدالشاهی، دستیار کارگردان و مدیر صحنه: محمدحسین عسکری، طراح نور: سینا علی پور، مجری نور: علیرضا اسدی، طراح صدا: مانی منادی زاده، مجری صدا: نیلوفر دوستی‌میانه، گریم: لوریمر کوک تپه، رسانه و تبلیغات: صدرا صباحی، ساخت تیزر: امیرحسین تحسینی، طراح پوستر و بروشور: مسعود اردلان، عکاسان: مهدی آقازاده، شاهین مقدم، پیمان گرزم، مدیر تولید: امیر کتول و مدیر روابط عمومی: امیر خانزاده