به گزارش خبرنگار ایرنا، هر لحظه بر شدت گرمای هوای اضافه می شود، آفتاب سوزان تموز در این موقع از سال حضور در شهرستان گرمسیری مهران را بسیار دشوار می کند اما تا چشم کار می کند خودرو است و اتوبوس و برخی ها هم پای پیاده در قالب کاروان های گروهی با پرچم های یا حسین (ع) بر دوش پای در این معرکه عشق گذارده اند و قدم قدم خود را برای رسیدن به انتهای آمال شان در جاده به حرکت ادامه می دهند.
گرمای سوزان هوا، خنکی آب معدنی کوچکی که در دست گرفته ای را به شدت می گیرد و چند دقیقه بعد آن را به آبی ولرم و تا حدی گرم مبدل می کند.
مسیر عاشقی بس گدازان و پر التهاب است از گرمای هوا گرفته تا ترافیک سنگین و معطلی در جاده و کمبود برخی امکانات، خستگی و عرق سوختگی و تاول های بی هنگام پا، ولی با وجود همه این مشقت ها باز هم نیرویی تو را به جلو می خواند.
انگار عنان از کف داده ای و بی آنکه بدانی، با وجود آنکه در برخی لحظات حتی رمقی برایت باقی نمانده اما با دیدن سیل خروشان عاشقان و زائران پیر و جوان و زن و مرد و افراد مسن و معلول و کودک تو نیز جان می گیری، انگار این مغناطیس عشق تو را در هر قدم بیشتر به خودش نزدیک می کند و گرایش و کششت برای رسیدن بیشتر می شود.
لحظات سخت و طاقت فرسای گرمای هوا بیشتر و بیشتر می شود، با عطش و گرسنگی و خستگی که همراه شود توان و انرژی ات تحلیل می رود اما باز نیروی درونی قدرت را در درونت منسجم می کند و تو باز برای ادامه راه و رسیدن همچنان ادامه می دهی و تکاپویت را برای لمس ضریح دوچندان می کنی.
بی گمان با وجود موکب هایی که تا دیر هنگام به خدمت گزاری زائران مشغول اند و خنکی آب سرد و شربت و لقمه نانی مختصر با آسایش در محل های اسکان و حضور دقایقی در زیر مهپاش های گیت های خروجی انگار آرام آرام گرمای آفتاب از تنت رخت بر می بندد و دوباره شوقت برای ادامه راه بیشتر و بیشتر می شود.
همه وجودت نهیب می زند که مهر گذرنامه که زده شد تا رسیدن به لحظه وصال و پایان دادن به این فراق جانکاه دیگر دقایقی باقی نمانده است.
تو قدم قدم برای رسیدن به محضر جانان خود را مهیا می کنی، خستگی، تشنگی، گرما و همه رنج ها را یکی یکی تاب می آوری تا به مراد دلت برسی.
لبیک یا حسین(ع)