به گزارش ایرنا از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، حسین رمضان‌پور با اعلام این خبر اظهارداشت: غار شوپری که در ۱۰ کیلومتری جنوب شهر رستمکلا در شرق مازندران و دره مهربان رود واقع شده، از بزرگترین غارهای شناخته شده در مازندران است که بیش از ۷۵ متر طول و بیش از ۷۰۰ متر مربع مساحت دارد.
وی گفت: غار شوپری در سال ۱۳۹۹ توسط نگارنده شناسایی و به دلیل اهمیت بالای این اثر بلافاصله فرایند تعیین عرصه و حریم آن با مجوز پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، در سال ۱۴۰۰ انجام شد و با شماره ۳۳۶۹۶ در فهرست میراث‌فرهنگی کشور به ثبت رسید.
رمضان‌پور افزود: کاوش باستان‌شناسی به منظور لایه‌نگاری این غار در سال‌های ۱۴۰۱ و تابستان ۱۴۰۲ با مجوز پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری توسط نگارنده از سوی اداره کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی مازندران انجام شد.
این باستان‌شناس بیان کرد: با پایان دومین فصل لایه‌نگاری غار شوپری در تابستان امسال، بیش از چهار متر نهشته‌های باستانی متعلق به دوره پارینه سنگی برای نخستین بار در یک محوطه غاری در استان مازندران شناسایی شد.
وی اظهارداشت: با توجه به برآوردهای اولیه و تاریخ‌گذاری نسبی، قدمت بقایای باستانی به دست آمده از غار شوپری به بیش از یکصدهزار سال گذشته بازمی‌گردد؛ این بقایا شامل دست‌افزاهای سنگی و فسیل استخوان‌های جانورانی است که توسط انسان‌های عصر پارینه سنگی شکار شدند.
رمضان‌پور، با اشاره به اینکه در میان این یافته‌ها نشانه‌هایی از گونه‌های منقرض شده جانوری در اعصار یخبندان مانند گونه‌هایی از اسب و خرس‌های عظیم‌الجثه به دست آمده، افزود: بقایای بسیار فراوان استخوان‌های جانوری به دست آمده که اثر قصابی با ابزارهای سنگی بر روی آنها برجای مانده، همچنین بقایایی از دوره نوسنگی با قدمت بیش از هفت هزار سال از لایه‌های سطحی غار شوپری به دست آمده که نشان از ارتباطات پیش از تاریخ ساکنان جنوب شرق مازندران با نواحی شرقی و شمال شرقی ایران و نواحی جنوبی آسیای میانه دارد.
سرپرست هیئت باستان‌شناسی، این بقایا را شامل ظروف سفالی منقوشی عنوان کرد که به لحاظ سبک و فرم قابل مقایسه با فرهنگ‌های سنگ چخماق و جیتون است.
وی گفت: با گذشت بیش از ۷۰ سال از نخستین پژوهش‌های باستان‌شناسی پارینه سنگی در مازندران، غار شوپری نخستین بقایای انسانی عصر پارینه سنگی را در این منطقه به دست آورده است.
رمضان‌پور افزود: این یافته‌ها به دلیل جایگاه کریدور جنوب دریای مازندران در مسیر گونه‌های مختلف انسانی از اوراسیا به سمت آسیای میانه بسیار اهمیت دارد.
وی اظهارداشت: بر اساس آنچه در لایه‌نگاری غار شوپری مشاهده شد طول دوره زیست انسان در دوره‌های یخبندان و بین یخبندان بسیار زیاد بوده و نشان از قابلیت‌های بالای زیستی منطقه جنوب شرق دریای مازندران در تاب‌آوری گونه‌های انسانی در خلال دوره‌ها آب و هوایی نامساعد دارد.
سرپرست هیئت باستان‌شناسی گفت: اینکه آیا گونه‌های انسانی در این منطقه مانند نئاندرتال‌ها یا انسان دنیسوا در این منطقه در دوره پارینه سنگی می‌زیسته‌اند؟ یکی از مهمترین پرسش‌هایی است که اکنون با توجه به یافته‌های غار شوپری مطرح می‌شود.