شهلا محمودی در گفت‌وگو با ایرنا درباره رکوردشکنی در مسابقات قهرمانی کشور دوومیدانی، اظهار داشت: در آخرین رقابتی که حضور یافتم، رکورد ۵۹.۱۶ ثانیه را ثبت کردم و ۳۲ صدم ثانیه رکوردم را ارتقا دادم. در انتخابی بازی‌ها هم فدراسیون رکورد ورودی را ۵۷ ثانیه تعیین کرد که نتوانستم به آن برسم.
وی درباره عدم ثبت رکوردهای فدراسیون توسط بانوان در انتخابی بازی‌های هانگژو، خاطرنشان کرد: رسیدگی در بخش بانوان و حمایت از آن کم است. مسابقات بین‌المللی، تاثیر زیادی روی عملکرد دوومیدانی‌کاران دارد. وقتی رقیبی بهتر از من وجود داشته باشد، سعی می‌کنید تا خودتان را به آن فرد برسانید و این موضوع در روند عملکرد دوومیدانی‌کاران اثرگذار است.
رکورددار دوی ۴۰۰ بامانع عنوان کرد: تا الان بدون رقیب بودم؛ اما به تازگی نازنین عیدیان رکورد خوبی را در این ماده ثبت کرد. در مسابقات بین‌المللی ازروم ترکیه، کورد ایران را که ۵۹.۹۱ ثانیه بود جابه‌جا کردم و ۵۹.۴۹ ثانیه دویدم. سطح مسابقات ترکیه بالا نبود و تنها در ماده خودم سه شرکت کننده حضور داشته و رقیب جدی نداشتم و در واقع با خودم رقابت می‌کردم.
محمودی یادآور شد: با وجود رکوردشکنی‌هایی که داشتم از طرف فدراسیون صحبتی با من نشد و حتی بعد از رکوردشکنی در ترکیه مسئولان فدراسیون تبریک هم نگفتند. دوست داشتم تا در بین نفرات اعزامی به هانگژو باشم. کاش این رکورد را زودتر جابه جا می‌کردم، چراکه شاید نامم در فهرست قرار می‌گرفت. آرزوی هر ورزشکاری این است تا در بازی‌ها شرکت کند و امیدوارم بودم که جزو سه بانوی اعزامی باشم اما نفر سوم را به بازی‌ها نمی‌فرستند.
وی افزود: متاسفانه پیست قزوین که در آن تمرین می‌کردم، به دلیل تعمیرات دو ماه و نیم است تعطیل شده و مجبور شدم به پیست آفتاب انقلاب در تهران بیایم و تمرین کنم. خوابگاه این مجموعه هم بلافاصله درگیر تعمیرات شد و امکان ماندن در این مجموعه هم میسر نبود. از طرف باشگاه چادر ملو به دو خوابگاه دیگر نامه زدند تا بتوانم آنجا باشم و در مسابقات قهرمانی کشوری شرکت کنم. می‌خواهم تمرین کنم؛ اما هنوز بازسازی خوابگاه آفتاب انقلاب آغاز نشده و منتظرم تا پیست قزوین را از مهرماه به ما تحویل دهند.
رکورددار دوی ۴۰۰ متر با مانع خاطرنشان کرد: فرزانه فصیحی نشان داد که زنان دوومیدانی ایران چیزی از نفرات سایر کشورها کم ندارند و فقط باید از ما حمایت شود و اردوهای بهتری داشته باشیم. حضور در مسابقات بزرگ بین‌المللی و کسب تجربه بسیار اهمیت دارد؛ اما در بخش زنان اعزامی صورت نمی‌گیرد و اردوی متمرکز و خوبی نداریم.
وی گفت: هزینه‌ها در دوومیدانی بسیار بالاست. قراردادهای ما در لیگ بسیار پایین است که حتی پول مکمل و کتانی هم نمی‌شود. در این مدت، همسرم (محمدرضا نجفیان) مربی من بود و همواره از راهنمایی وی بهره برده‌ام.