به گزارش ایرنا، حامد حدادی ستاره بی‌چون و چرای تیم ملی بسکتبال ایران در این‌سال‌ها بود، مهره‌ای که هر بار نیاز داشتیم تمام و کمال، در خدمت تیم و بسکتبال ایران بود و بارها برای سرافرازی بسکتبال ایران و به اهتزاز درآمدن پرچم ایران از هیچ کوششی دریغ نکرد.
او آخرین بازمانده نسل طلایی بسکتبال ایران بود، نسلی که به پیروزی‌ها و موفقیت‌هایش عادت کرده بودیم. نسلی که باعث غرور و افتخار ایران و ایرانی بود اما افسوس که این روزها خبری از آن لحظات شیرین و شادی‌های پرغرور نیست.
جوان اهوازی که خیلی زود نامش در بسکتبال ایران پرآوازه شد تا جایی که در میان ستاره‌های پرفروغ NBA نیز درخشید، اگر حامد نماد بسکتبال نباشد بدون شک یکی از افتخارات بی بدیل این ورزش به‌شمار می‌رود. این جوان بدون ادعا و بلندقامت بسکتبال ایران همیشه در خدمت تیم بود و به دور از حاشیه و با تلاش و رشادت مثال زدنی، برای اعتلای این ورزش بارها مصدوم شد اما خم به ابرو نیاورد.
مصدومیت اخیر او در شرایطی رقم خورد که به زعم بسیاری از کارشناسان بسکتبال باید کار او را تمام شده می‌دانستیم اما حامد با تمرین‌های سخت و منظم خود را به تیم ملی رساند تا در خدمت پرچم ایران و تیم ملی باشد هر چند تلاش‌های او با ناکامی تیم ملی همراه بود تا وداعی تلخ با دنیای حرفه‌ای داشته باشد.
حامد امروز با دنیایی از کوله‌بار افتخارات و روزهای خوش از تیم ملی رفت، روزهایی که برای همه علاقه‌مندان به بسکتبال فراموش نشدنی است و با عدم حضور او در تیم ملی، بدون شک شاهد یک نقصان و افت محسوس در این تیم خواهیم بود،آیا به این زودی‌ها می‌توان جایگزینی برای حامد پیدا کرد؟
ای کاش حامد پس از آن همه تلاش و افتخار، با لبی خندان و با نتیجه‌ای در خور شان بسکتبال ایران از این جام خداحافظی می‌کرد و چه بهتر بود این خداحافظی در المپیک پاریس بود.