به گزارش ایرنا، پرداخت قراردادهای بی‌ضابطه و نامتعارف و نجومی از بیت‌المال به فوتبالیست‌ها بیشتر از هر زمان دیگری اعتراض و واکنش منفی افکارعمومی و هواداران فوتبال را برانگیخته است. البته سال‌هاست که برای فوتبال ایران با توجه به گشاده‌دستی مدیران باشگاه‌های دولتی، بیش از چند هزار میلیارد هزینه می‌شود. خرج‌ها و هزینه‌هایی که هیچ آورده‌ای برای فوتبال و ورزش کشور ندارد.
در حالی قراردادهای نجومی فوتبالیست‌ها در ایران از بیت‌المال پرداخت می‌شود که در فوتبال حرفه‌ای دنیا رقمی از بودجه عمومی خرج فوتبال نمی‌شود و باشگاه‌ها با توجه به درآمدهایشان هزینه‌هایشان را تامین می‌کنند. البته برخی از موافقان هزینه‌های چند هزار میلیاردی در فوتبال، کشورهایی مانند عربستان را برای سرمایه‌گذاری حاکمیت در فوتبال مثال می‌زنند و معتقدند در ایران هم باشگاه‌ها باید به جای بودجه چند صد میلیارد تومانی، بودجه چند صد میلیون دلاری را دریافت کنند.
اما حساب کشورهای عربی مانند عربستان را باید از سایر کشورها جدا کرد؛ چرا که حکومت سعودی از هزینه‌های چند صد میلیون دلاری در فوتبال و جذب بازیکنان مطرح، اهداف دیگر و کلان‌تری را دنبال می‌کند. به همین خاطر براساس عرف رایج در فوتبال دنیا، جایی را نمی‌توان سراغ گرفت که هزینه قراردادهای نجومی بازیکنان که بدون هیچ ضابطه‌ای و براساس معیارهای غیرفنی و دلالی هر سال چند برابر می‌شود، از جیب هواداران فوتبال پرداخت شود.
البته که برخلاف فوتبال دنیا حق پخش تلویزیونی که بخش بزرگی از بودجه یک باشگاه را تامین می‌کند در ایران پرداخت نمی‌شود و باشگاه‌ها از این حق مسلم محروم هستند. با این حال محروم بودن از حق پخش تلوزیونی نمی‌تواند دلیلی بر گشاده‌دستی از بیت‌المال برای فوتبالیست‌ها باشد، آن هم در شرایطی که اهالی این رشته در بیش از ۴ دهه گذشته هیچ افتخار قابل توجهی را در رده ملی برای ایران به ارمغان نیاوده‌اند و از آخرین افتخار بین‌المللی باشگاهی هم بیش از سه دهه می‌گذرد.
در چنین شرایطی باشگاه‌های فوتبال باید با مدیریت بودجه به اندازه درآمدهایشان هزینه و رقم قراردادهای بازیکنان و مربیان را تنظیم کنند.نمی‌شود مدیر یک باشگاه درآمدی ۱۰۰ میلیاردی دارد، با بستن قراردادهای نجومی، یک خرج ۵ برابری ایجاد کند.
هزینه‌های نامتعارف و پرداخت قراردادهای چند ده میلیارد تومانی به فوتبالی‌ها از بیت‌المال سبب شده که بازیکن و مربی شاغل در فوتبال متوهم شوند و چنین رقم‌هایی را حق طبیعی‌شان بدانند. تاسف‌برانگیزتر آنجاست که همین جماعت فوتبالی با وجود دریافتی‌های چند میلیاردی در یک سال با عقب افتادن قسط‌های قراردادهایشان در رسانه‌ها مظلوم‌نمایی می‌کنند.
وقتی هم یک رسانه می‌پرسد «شما با وجود پرداخت نشدن بخشی از مطالباتتان، حداقل تا امروز ۵، ۶ میلیارد در چند ماه گذشته پول گرفته‌اید»، برافروخته می‌شوند و عنوان می‌کنند زندگی ما با شما فرق دارد و ما خرج داریم!
به جای بازیکنان و مربیان، باید یقه مدیرانی را گرفت که با توجه به دست بازشان برای برداشت از بیت‌المال و جیب مردم، در برابر فوتبالیست‌ها، حاتم طایی می‌شوند و قراردادهای چندبرابر ارزش واقعی را با بازیکن و مربی امضا می‌کنند. باید یقه مدیرانی را گرفت که دغدغه بیت‌المال را ندارند و برای خوشامد سکوها خط قرمزی برای خودشان در حیف و میل از بیت‌المال قائل نیستند.
باید یقه مدیرانی را گرفت که باید از منصوبانشان در باشگاه‌ها بابت ریال به ریال هزینه‌هایشان حساب‌کشی می‌کردند اما نکردند.