به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از تارنمای نیوزمدیکال، دانشمندان در اتریش به پیشرفت مهمی در تحقیقات اختلالات نادر دستگاه ایمنی دست یافته اند. آنها از طریق یک رویکرد مبتنی بر شبکه، تقریباً ۲۰۰ بیماری نادر را مجدداً طبقه بندی کردند.
مقایسه‌های اولیه با داده‌های بالینی نشان می‌دهد این دستاورد چگونه می‌تواند پیش‌بینی اثربخشی درمان را بهبود بخشد. علاوه بر این، این مطالعه برای اولین بار شباهت های قوی بین مکانیسم های مولکولی بیماری های نادر و بیماری های خود ایمنی و خود التهابی، مانند اختلالات التهابی مزمن روده، ام اس و انواع خاصی از دیابت را نشان می دهد.
این مطالعه در نشریه Science Advances منتشر شده است.
رویکردهای مبتنی بر شبکه اغلب مواردی را که پنهان مانده، فاش می کند. این موضوع در تحقیقات پزشکی نیز صادق است. سالهاست کان بوزتوگ مدیر موسسه تحقیقات سرطان کودکان سنت آنا و یورگ منچه استاد دانشگاه وین و آزمایشگاه Max Perutz برای درک سیستمی و مولکولی بهتر از بیماری های نادر، اختلالات ایمنی مادرزادی و اختلالات التهابی مادرزادی با استفاده از روش های مبتنی بر شبکه تحقیق می کنند.
آنها در تازه ترین تحقیق خود با بررسی میزان بالای ارتباط متقابل فعل و انفعالات مولکولی، شباهت‌های مولکولی و مکانیکی جدیدی را بین اختلالات نادر دستگاه ایمنی شناسایی کردند که به طبقه‌بندی مجدد آنها انجامید. این محققان با مقایسه نتایج بدست آمده با داده‌های بالینی، ثابت کردند بیماران مبتلا به بیماری‌های یک گروه طبقه‌بندی به همان داروها پاسخ می‌دهند.
طبقه بندی جدید درمان های هدفمندتر را امکان پذیر می کند
محققان در این مطالعه حدود ۲۰۰ اختلال ایمنی نادر با فنوتیپ های التهابی را بررسی کردند. تجزیه و تحلیل مبتنی بر شبکه فعل و انفعالات پروتئین-پروتئین شباهت‌هایی را در مکانیسم‌های مولکولی پشت این بیماری‌ها نشان داد. با این تجزیه و تحلیل ها، این بیماری ها مجدداً طبقه بندی شدند و محققان بررسی کردند کدام درمان می تواند بهترین نتایج را برای هر گروه مربوطه داشته باشد. در مقایسه با داده‌های بالینی موجود، طبقه‌بندی جدید امکان پیش‌بینی بهتر درمان‌های امیدبخش را در مقایسه با رویکرد قبلی فراهم می‌کند. زیست شناسی شبکه ای امکان شناخت عمیق تر از تاثیر متقابل دستگاه ایمنی و بیماری ها میسر می سازد و ما را قادر می سازد رویکردهای هدفمندتر و شخصی تری را برای تشخیص و درمان ایجاد کنیم.
الگوهای مشابه در بیماری های خود ایمنی و خود التهابی
نتایج این تحقیق همچنین نشان می‌دهد بسیاری از بیماری‌های خودایمنی و خود التهابی مانند اختلالات التهابی مزمن، ام اس، لوپوس اریتماتوس سیستمیک و دیابت نوع یک ارتباط نزدیکی با هم دارند.
جولیا گاتری نویسنده اول این مطالعه گفت: ما توانستیم گروهی از ژن های کلیدی و شرکای تعاملی آنها را که برای هومئوستازی مهم هستند، شناسایی کنیم. این شبکه ژن های کلیدی به عنوان "AutoCore" نامیده می شوند. در بیماری های خود ایمنی و خود التهابی، AutoCore دقیقاً در مرکز ژن‌های مرتبط قرار دارد. علاوه بر این، ۱۹ زیرگروه دیگر را شناسایی کردیم تا شناخت بهتری در مورد هومئوستازی و تنظیم‌زدایی دستگاه ایمنی به ما ارائه دهند.
چشم انداز گسترده تر
در حالی که رویکردهای مرسوم اغلب اختلالات ایمنی را بر اساس نواحی خاص بدن دسته‌بندی و آنها را به صورت مجزا مشاهده می‌کنند، هدف رویکرد سیستمی ارایه تصویری دقیق‌تر از مکانیسم‌های اساسی است.
یورگ منچ سرپرست نویسندگان تحقیق توضیح داد: ما به طور فزاینده ای محدودیت های مفهومی و عملی پارادایم سنتی "یک ژن، یک بیماری" را در تحقیقات بیماری های نادر تشخیص دادیم و تصویرسازی را در قالب یک شبکه چند بعدی توسعه دادیم که تمام نقایص ایمنی تک ژنی شناخته شده در زمینه خودایمنی و خود التهابی و همچنین فعل و انفعالات مولکولی آنها را به تصویر می‌کشد. می‌توانیم ببینیم ژن‌ها، در بیماری های نادر چقدر به هم پیوسته اند.
داده‌های به‌دست‌آمده همچنین بنیانی حیاتی برای شناسایی گزینه‌های درمانی بهتر برای گروه‌های اختلالات خاص فراهم می‌کند.