به گزارش ایرنا، سیروس داودی روز پنجشنبه در گفت وگو با ایرنا، افزود: میزان روان آب حاصل از بارش های جوی تبریز در سال گذشته بیش از ۱۸۶ میلیون مترمکعب بود، در حالی که بیشترین میزان آب شرب مورد نیاز جمعیت این کلانشهر ۱۴۵میلیون مترمکعب است که این میزان را می توان با یک برنامه ریزی مدون و با استفاده از تکنولوژی آبخیزداری، روان آب های جاری را در آبخوان ها ذخیره و در فصول مورد نیاز از آن استفاده کرد، بدون اینکه از ذخایر بلند مدت آبخوان ها برداشت شود.
وی آبخیزداری و آبخوان داری را راهکار نهایی مقابله با کم آبی در کلان شهر تبریز دانست و با اشاره به تنش کم آبی کلان شهر تبریز در تابستان جاری، اظهار کرد: آب مهمترین نیاز اساسی کشور است، به طوری که مدیریت آن در دهه های گذشته به طور مکرر مورد تاکید مقام رهبری نیز قرار گرفته است.
کاهش بیش از ۴۰ درصدی بارش های جوی نسبت به متوسط بارندگی های بلندمدت
داودی به کاهش بیش از ۴۰ درصدی بارش های جوی نسبت به متوسط بارندگی های بلندمدت که ناشی از تغییرات آب و هوایی است، اشاره و اضافه کرد: کاهش نزولات جوی به عنوان یک رخداد طبیعی تاثیرگذار بر نیاز آبی جوامع انسانی امری اجتناب ناپذیر است که می توان با یک برنامه ریزی درست برای ذخیره نزولات جوی و تقویت سفره های آب زیرزمینی از بحران کم آبی عبور کرد.
وی ادامه داد: با این روش می توان تهدیدات خشکسالی را به فرصت های طلایی تبدیل و از تنش های آبی در فصول خشکسالی عبور کرد.
داودی به وسعت کلان شهر تبریز و سطوح نفوذ ناپذیر سطح شهر اشاره کرد و افزود: حجم روان آب های مناطق شهری و صنعتی در فصول بارش این شهر در سال گذشته بیش از ۲۹ میلیون مترمکعب بوده است که این حجم از روان آب بیش از ۱.۲۵ برابر میزان آبی است که از سد نهند آبگیری می شود.حجم روان آب شهری و صنعتی در فصول بارش تبریز سال گذشته بیش از ۲۹ میلیون مترمکعب بوده ،این حجم بیش از ۱.۲۵ برابر آبی است که از سد نهند آبگیری می شود.
وی با بیان اینکه تبریز می تواند به عنوان نخستین شهر در کشور با طراحی مخازن زیرزمینی، با ذخیره بخش اعظمی از آب مورد نیاز مصارف جوامع شهری، سیلاب های فصلی حاصل از آن را نیز کنترل کند، گفت: ما به عنوان دستگاه مسئول حفظ منابع طبیعی و آبخیزداری، تخصیص و تامین اعتبار متناسب با وضعیت بحران خشکسالی از محل پروژه های ملی و استانی برای تحقق اهداف آبخیزداری و آبخوان داری را موضوعی مهم و ضروری می دانیم که باید در سطح کلان مورد توجه برنامه ریزان قرار بگیرد.