میلاد صفوی که این روزها برای اجرای نمایش «تنهایی مانا» به کارگردانی رحیم نوروزی آماده می‌شود در گفت و گو با خبرنگار تئاتر ایرنا اظهار داشت: این خواسته خیلی از دانشجویان تئاتر است که حمایت بیشتری از ما بشود تا بتوانیم کار کنیم. هنر نمی‌تواند بسته باشد. از مسئولان می‌خواهم که بیایند و تئاتر ببینند.
وی تصریح کرد: دولتمردان باید صد درصد تئاتر ببینند. مشکل اساسی ما این است که برای دیدن تئاتر نمی‌آیند. دیدن تئاتر باعث تفکر و اندیشه می‌شود. شاید اتفاق‌های بهتری بیفتد.
صفوی که در طول نیم دهه بازیگری تئاتر تنها موفق به حضور تک سکانسی در سریال خونسرد شده، درباره بازیگری گفت: بازیگری مثل قورمه سبزی است باید جا بیفتد. خیلی از بازیگران تئاتر با وجود این‌که خیلی هم توانمند هستند اما فرصت این را پیدا نکرده‌اند که به آنها اعتمادی شود و بتوانند وارد سینما شوند.
این بازیگر تئاتر افزود: روابطی وجود دارد که اجازه نمی‌دهد بازیگران تئاتر نیز وارد کار تصویر شوند؛ کسی که می‌خواهد مقابل دوربین قرار بگیرد باید از یک سری فیلترها عبور کرده، تجربه، پختگی و آموزش داشته باشد اما کسانی بودند که مقابل دوربین آمده‌اند اما تجربه‌ای نداشتند در حالی که خیلی از بازیگران توانمند تئاتر این فرصت را پیدا نکرده‌اند.
وی اظهار داشت: این به خود بازیگر تئاتر برمی‌گردد که چقدر بتواند برای ورود به تصویر کار کند و مستلزم آن است که یک بازیگر روی روان، فیزیک، بیان و زیست خود کار کرده باشد اما وقتی فرصت حضور در مقابل دوربین از طریق یک سری از دستیاران کارگردان‌ها و مدیران تولید اتفاق می‌افتد، این، کار را برای ورود بازیگر تئاتر به عرصه تصویر سخت می‌کند.
در سینما روابط بر ضوابط حاکم است
صفوی معتقد است که در سینما روابط بر ضوابط حاکم است و می‌گوید: بازیگر تئاتر و تصویر هر دو در یک گرایش هستند؛ بازیگری، بازیگری است و این که تفاوتی قائل می‌شوند تفاوت زیادی وجود ندارد. مدیوم ایفای نقش بازیگر سینما قطعا از نظر اندازه و مقابل دوربین با بازیگر تئاتر متفاوت است.
این بازیگر تئاتر درباره چگونگی حضور خود در سریال خونسرد گفت: در نمایش تراس در تماشاخانه دیوار چهارم در دی ماه ۱۴۰۰ که روی صحنه رفت مهدی موسی خانی کار را دید و پس از آن به سریال خونسرد دعوت شدم و نقش کوچکی مقابل امیر آقایی داشتم.
حضور کارگردان‌ها در سالن‌های تئاتر بیشتر شود
سیستمی وجود ندارد که یک بازیگر تئاتر بتواند وارد سینما شود. شاید خیلی از بازیگران دوست نداشته باشند وارد تصویر شوند و تمایل دارند فقط تئاتر کار کنند، اما جای خیلی از بازیگران تئاتر در سینما خالی استوی در عین حال تاکید کرد: حضور کارگردان‌ها در سالن‌های تئاتر بیشتر شود و این اعتماد به وجود آید که بازیگران تئاتر مجال کار کردن داشته باشند. سیستمی وجود ندارد که یک بازیگر تئاتر بتواند وارد سینما شود. شاید خیلی از بازیگران دوست نداشته باشند وارد تصویر شوند و تمایل دارند فقط تئاتر کار کنند، اما جای خیلی از بازیگران تئاتر در سینما خالی است.
صفوی با تاکید بر ضرورت حضور کاراکترهای متفاوت در سینما، برگزاری جشنواره‌ها را موثر خواند و گفت: جشنواره‌ها هم فیلتری دارند که هر کسی هم نمی‌تواند وارد آن شود و البته کار باید قوی باشد که بتواند به جشنواره‌ها راه یابد.
وی همچنین افزود: با وضعیت الان تئاتر مشکل دارم. تجارت در تئاتر را کنار بگذاریم، تئاتر، در کار کردن و روی صحنه رفتن نیست. گاهی اوقات کار نکردن خیلی بهتر از کار کردن‌های اشتباه است. همه به تجربه و زیست بازیگر در مسیر کاری‌اش برمی‌گردد و از همین سالن‌های کوچک شروع می‌شود.
صفوی که بازیگری تئاتر را از فرهنگسرای صارمی در اسلامشهر شروع کرده و پس از آن آموزش دیده و وارد دانشگاه شده است گفت: در گروه امیر جاودان‌زرین و یسنا پورسینا در نمایش کله‌پوک‌ها در بهمن ۹۵ به طور جدی در تهران کارم را شروع کردم و هم‌اینک هم در حال آموزش هستم. یک بازیگر تئاتر همیشه باید آموزش ببیند. این توهم است که برخی از هنرجویان و دوستان و هم‌نسل‌های ما فکر می‌کنند با یک دوره آموزشی رفتن می‌توانند وارد عرصه بازیگری بویژه سینما شوند.
ما از تئاتر جهانی خیلی عقب هستیم
وی اظهار داشت: هنر انتهایی ندارد؛ تئاتر خیلی ادامه دارد و می‌توان خیلی کشف و شهود کرد و پیش رفت تا پخته‌تر شده و این به کارمان هم خیلی کمک خواهد کرد. من از زمان دانشگاه شاگرد رحیم نوروزی بودم و از راه رفتن او هم یاد می‌گیرم. اخلاق و منش او در کار و برخوردش در کار بی‌نظیر است و هر لحظه از او می‌آموزم.
این بازیگر تئاتر درباره نخستین تجربه بازیگری خود در تئاتر گفت: نخستین بار که پایم را روی صحنه گذاشتم امیر جاودان زرین از یک بابت به من تبریک و از یک بابت به من تسلیت گفت. او گفت که حال که طعم صحنه را می‌چشی، بعد از آن نمی‌توانی صحنه را رها کنی.
وی در عین حال خاطرنشان کرد: ما از تئاتر جهانی خیلی عقب هستیم و گاهی فکر می‌کنم کار کردن صرفا این نیست که تنها روی صحنه برای اجرا بروم. خیلی باید مطالعه و مشاهده کنم تا بتوانم تاثیر بهتری در تئاتر روی مخاطب بگذارم.