آیدا دولت‌آبادی بازیگر نمایش «تنهایی مانا» به کارگردانی رحیم نوروزی که به زودی به روی صحنه می‌رود در گفت وگو با خبرنگار تئاتر ایرنا با اشاره به پیشینه فعالیت خود در تئاتر از سال ۹۷ در شهر سیرجان کرمان اظهار داشت: با وجود این که اساتید و کارگردان‌های خوبی هم داشتم، اما فضای شهرستان و روابط در سیرجان محدودتر بود اما در تهران بازیگر می‌تواند روابط گسترده‌تری داشته باشد.
وی با بیان این‌که کارم را در تهران با نمایشنامه‌خوانی در نوفل لوشاتو به کارگردانی سجاد قربانی آغاز کردم افزود: حضور تماشاچی‌ها در تهران گسترده‌تر از شهرستان‌هاست و افرادی که در تهران تئاتر می‌بینند سرشناس هستند و بازیگر می‌تواند حرف برای گفتن و فرصت دیده شدن را داشته باشد.
دولت‌آبادی گفت: در تهران افقی برای خودم در نظر گرفته بودم اما این تصور را نداشتم که سریعا آنچه در تصور داشتم شکل بگیرد. در زمانی هم که ساکن تهران نبودم اما برای تماشای تئاتر به پایتخت می‌آمدم و ارتباط‌هایی با دوستان تئاتری داشتم، می‌دانستم این راه مشقت طولانی در پی دارد و به خاطر این که در تهران تعداد بازیگرها و نمایش‌ها زیاد است، بازیگر شهرستان سخت‌تر می‌تواند خود را نشان دهد.
بازیگر تئاتر تا به مرحله اجرای نمایش برسد، باید پروسه طولانی را سپری کند. تمرین‌هایی که در نهایت به اجرا می‌رسد ممکن است از ۳ ماه تا یک سال به طول بیانجامد و این باعث می‌شود تمرکز بازیگر روی یک کار باشد و دیگر کارها را از دست بدهداین بازیگر تئاتر با اشاره به تجربه بازی با کارگردانی مهدی راستی و رحیم نوروزی و نمایشنامه خوانی با صدرالدین زاهد گفت: دنبال فرصت‌هایی هستم که بتوانم با کارگردان‌های شناخته شده تئاتر همچون قطب‌الدین صادقی کار کنم.
وی همچنین گفت: بازیگر تئاتر تا به مرحله اجرای نمایش برسد، باید پروسه طولانی را سپری کند. تمرین‌هایی که در نهایت به اجرا می‌رسد ممکن است از ۳ ماه تا یک سال به طول بیانجامد و این باعث می‌شود تمرکز بازیگر روی یک کار باشد و دیگر کارها را از دست بدهد.
دولت‌آبادی ادامه داد: تمرین‌های تئاتر مشقت‌های خیلی زیادی دارد اما در تصویر در مدت زمان مشخصی آفیش می‌شود و با تمرکز لازم ایفای نقش کرده و در حوزه تصویر بازیگر بهتر دیده می‌شود.
وی با اشاره به تجربیات تصویر خود افزود: بیشتر تئاتر کار کرده بودم و هراسی که مقابل دوربین داشتم این بود که به دلیل مبالغه آمیز بودن نوع بازی در تئاتر، مقابل دوربین از مبالغه پرهیز کنم اما به گفته کارگردان، توانستم حرکات مبالغه آمیزم را کنترل کنم.
این بازیگر تئاتر اظهار داشت: کسانی که تئاتر کار کرده‌اند به راحتی از عهده تک برداشت‌ها برمی‌آیند. در ابتدا، هراس مقابل دوربین را داشتم اما روزهای بعد کار راحت‌تر شد. نمی‌دانم در مسیر درست تاکنون قرار گرفته‌ام یا نه اما نخستین جایی که در مسیر درست قرار گرفتم در نمایش تنهایی مانا بود.
دولت‌آبادی می‌گوید: اصلا در تصوراتم نمی‌گنجید که روزی برای من این فرصت فراهم شود که با بازیگری چون رحیم نوروزی که نقش او در پس از باران در ذهنم ماندگار شد، کار کنم.
وی این را هم گفت: هرگز به دنبال این که برای خودم کسی را الگو قرار بدهم نبودم اما بازی و اخلاق مریلا زارعی برای من همیشه الگو بود.