به گزارش روز چهارشنبه ایرنا به نقل از تارنمای ال دیاریو، آلبرتو فرناندز (Alberto Fernández) رئیس‌جمهوری آرژانتین در جریان «دومین کنفرانس آمریکای لاتین و کارائیب در مورد عملیات صلح سازمان ملل متحد» همچنین احترام به حقوق و تعهدات منشور سازمان ملل که به منزله یک «قانون اساسی جهانی» است را خواستار شد.
وی با بیان اینکه «ژئوپلیتیک در جهان در حال تغییر است و این خطر خشونت نظامی را افزایش می‌دهد» تصریح کرد: چندجانبه گرایی ما را ملزم می‌کند که به اصول سازمان ملل متحد که منشور مشترک به عنوان یک نظام جهانی است، احترام بگذاریم. منشور سازمان ملل، قانون اساسی جهانی ماست و رعایت نکردن آن مثل این است که من به قانون اساسی آرژانتین احترام نگذارم.
فرناندز افزود: ما که آمریکای لاتین و منطقه صلح هستیم، یاد گرفته‌ایم که درگیری‌هایمان را با گفت‌وگو و دیپلماسی حل کنیم، وقتی درگیری داریم همدیگر را تهدید نظامی نمی‌کنیم، سلاح‌های کشتار جمعی تولید نمی‌کنیم. باید کاری کنیم که این منطق، در سراسر جهان محقق شود.
خورخه تایانا (Jorge Taiana) وزیر دفاع آرژانتین نیز بر اراده این کشور برای ترویج حل و فصل مسالمت‌آمیز اختلافات در دفاع از قوانین بین‌المللی و احترام کامل به حقوق بشر تاکید کرد و از حاکمیت آرژانتین بر جزایر مالویناس دفاع کرد.
مناقشه انگلیس و آرژانتین بر سر جزایر مالویناس (فالکلند) سابقه‌ای نزدیک به دو قرن دارد و کارشناسان معتقدند که هدف اصلی انگلیس از اشغال جزایر مالویناس کنترل این تنگه است که یکی از پنج تنگه راهبردی جهان محسوب می‌شود.
ژان پیر لاکروا (Jean Pierre Lacroix) دستیار دبیرکل عملیات صلح سازمان ملل متحد نیز هشدار داد که جهان با افزایش «چالش‌های سیاسی» با «دو دستگی در جامعه بین‌المللی» مواجه است.
این کنفرانس که در مقر وزارت دفاع آرژانتین تحت ریاست موقت این کشور برگزار شد، وزرای دفاع و مقام های ۲۴ کشور را گرد هم آورد. این نشست با هدف تحکیم هماهنگی میان کشورهای منطقه برای حفظ عملیات صلح سازمان ملل متحد، با محوریت شیوه‌های مطلوب و اعتماد متقابل برگرفته از چندجانبه‌گرایی و تعهد به رویارویی و حل مسالمت‌آمیز مناقشه های مسلحانه برگزار شد.
آمریکای لاتین اگر چه دارای نقطه ضعف‌هایی همچون بالاترین نرخ نابرابری و جنایت‌های خشونت‌آمیز در جهان است اما نمی‌توان از صلح نسبی از نظر تعداد جنگ‌های بین دولتی در طول ۲۰۰ سال گذشته، به عنوان یکی از موفقیت‌های این منطقه چشم‌پوشی کرد. بر اساس داده‌های تارنمای آمریکاکوارتلی، برای یافتن آخرین درگیری‌های واقعی در مقیاس بزرگ باید حدود یک قرن یا بیشتر به عقب برگردید؛ مانند جنگ «ائتلاف سه‌گانه» میان پاراگوئه و سه کشور برزیل، اروگوئه و آرژانتین (۱۸۶۴- ۱۸۷۰)، یا نبرد «چاکو» بین بولیوی و پاراگوئه (۱۹۳۲- ۱۹۳۵).
کشورهای آمریکای لاتین مدت‌هاست که برای ایجاد راهکارهای دیپلماتیک دوجانبه برای کاهش تنش تلاش کرده‌اند. انطباق با مکانیسم‌های اعتمادسازی، گفت‌وگوی منطقه‌ای به عنوان ابزاری برای جلوگیری از تنش‌های کنترل‌نشده، پذیرش میانجیگری اشخاص ثالث و توسل به داوری بین‌المللی در دستور کار کشورهای این منطقه بوده است.