به گزارش ایرنا، امروز، حرم شاه خراسان در غربت است و بر بالای آن صحن‌وسرا کبوتری نیست که نالان نباشد. امروز در آستانه فصل خزان، بُغض گلوی آسمان را گرفته و به اشک ریزی ابرها تن داده است.
یا امام رضا! امروز آسمان چشمان زائرانت در آن صحن و سرای بهشتی ستاره باران شده و طنین مویه مادران کرمانشاهی از فراغت تا قیامت گلوی سوخته آغشته به انگورهای سمی را یاد می کند.
یا امام رضا! تو آن جگرسوخته هایی که آب را به زائرانش هدیه می کند؛ زیرا اولاد علی(ع) از عزیزترینهای خود میبخشیدند و یک ایران در صحن تو، به دنبال اشاره هایی هستند که با آن حرف بزنند؛ مثل پرواز همان کبوتران که با گندمهای محبت تو، عمری است اسیر رهایی در آسمان همجوار تواند.
یا امام رضا! هر روز به شوق نگاه و خاطره آهو تو، آهوی دلمان از هر جا رمیده می شود؛ دوان دوان در سایه تو مأوا میگیرد تا دست تو، مثل ابری سخاوتمند، بر نیازش ببارد؛ پس اشتیاق ما را اجابت کن یا علی بن موسی الرضا!
تولد و شهادت شاه خراسان
امام علی بن موسی‌الرضا (ع) هشتمین امام شیعیان از سلاله پاک رسول خدا و هشتمین جانشین پیامبر مکرم اسلام می‌باشند. امام علی بن موسی الرضا(ع) در ۱۱ ذیقعده سال ۱۴۸ ق در شهر مدینه به دنیا آمد. پدر بزگوار آن حضرت، امام موسی کاظم (ع) نام مبارک او را «علی» گذاشت.
امام رضا (ع) در سن ۳۵ سالگی عهده‌دار مسئولیت امامت و رهبری شیعیان شد و حیات ایشان مقارن بود با خلافت خلفای عباسی که سختی‌ها و رنج بسیاری را بر امام رواداشتند و سرانجام مأمون عباسی ایشان را در سن ۵۵ سالگی به شهادت رساند.
نام، لقب و کنیه امام رضا (ع):
نام مبارک ایشان علی و کنیه آن حضرت ابوالحسن و مشهورترین لقب ایشان "رضا" به معنای "خشنودی" می‌باشد. امام محمد تقی (ع) امام نهم و فرزند ایشان سبب نامیده شدن آن حضرت به این لقب را اینگونه نقل می‌فرمایند: "خداوند او را رضا لقب نهاد زیرا خداوند در آسمان و رسول خدا و ائمه اطهار در زمین از او خشنود بوده‌اند و ایشان را برای امامت پسندیده‌اند و همینطور (به خاطر خلق و خوی نیکوی امام) هم دوستان و نزدیکان و هم دشمنان از ایشان راضی و خشنود بودند." یکی از القاب مشهور حضرت "عالم آل محمد" است؛ این لقب نشانگر ظهور علم و دانش ایشان می‌باشد.
زندگی سه ساله امام رضا (ع) در ایران
یک استاد حوزه و دانشگاه در این راستا در گفت‌وگو با ایرنا، با تسلیت شهادت امام رضا (ع) و با بیان اینکه امام رضا (ع) در سال ۴۸ هجری قمری به دنیا آمدند و در سن ۳۵ سالگی به مقام امامت رسیدند، اظهار کرد: سال ۲۰۳ شهادت امام رضا (ع) است و مدت امامت ایشان ۲۰ سال بوده که از این ۲۰ سال، سه سال در ایران زندگی کردند؛ در نگاه امامت باید به این نکته دقت کنیم که امام دغدغه حفظ دین را دارد.
حجت الاسلام «سید موسی حسینی مجد» در ادامه به اولین واکنش امام هشتم (ع) نسبت به پیشنهاد مامون درباره ولایتعهدی اشاره کرد و افزود: امام از آمدن به خراسان سرباز زد، چرا که آمدن او به مرو یک پیروزی سیاسی برای مامون به حساب می‌آمد.
وی توضیح داد: کلینی از "یاسر خادم " و "ریان بن صلت " نقل کرده است: وقتی کار امین پایان یافت و حکومت مامون استقرار یافت، نامه‌ای به امام (ع) نوشته و از او خواست تا به خراسان بیاید، ولی امام هرگز به درخواست او جواب مساعد نمی‌دادند. مامون در سال ۲۰۰ هجری قمری نامه‌ها و پیک‌های متعدد به مدینه، حضور حضرت رضا (ع) فرستاد و آن حضرت را با تاکید و تشدید به خراسان دعوت کرد.
دینداری به قیمت جان
این کارشناس مذهبی با بیان اینکه امام رضا (ع) ولایتعهدی را پذیرفت، در حالی که می‌دانست به قیمت جانش تمام خواهد شد، تصریح کرد: امام اگر نمی‌پذیرفت علاوه‌بر جان خودش، جان شیعیان نیز به خطر می‌افتاد. در آن روزگار که تفکرات و فلسفه‌های الحادی و ضد دینی رواج کامل داشت، اگر امام اقدامی می‌کرد که جانش را از دست می‌داد، شیعیان به انحراف کشیده می‌شدند، لذا در آن روز وجود امام(ع) برای سلامتی افکار شیعیان ضروری بود.
چرا امام رضا بدون بستگان به ایران سفر کرد؟
وی در ادامه به چرایی عدم حضور بستگان امام در سفر به ایران اشاره کرد و افزود: چون آمدن حضرتش به ایران به اختیار خود نبود و تحت‌الحفظ توسط مأموران مأمون به ایران آمد به جز برخی از غلامانش مثل "اباصلت" هیچ کس از خاندان حضرت به ایران نیامد. اهداف مأمون از آوردن حضرت به ایران، سیاسی بود که تحت نظر بودن حضرت و خاموش شدن شورش‌های علویان و شیعیان از جمله آنها بود که همراه بودن خانواده امام هرگز در صلاح نبود لذا حضرت تنها به ایران تشریف آوردند تا هدف مامون محقق نشده و خانواده اش تحت نظر او نباشند.
شهادت جان سوز امام رضا(ع)
حجت‌الاسلام حسینی‌مجد در ادامه به شهادت حضرت رضا(ع) پرداخت و عنوان کرد: مأمون وقتی که رفتار و قاطعیت آن حضرت را دید، دریافت که گفتار و رفتار آن حضرت در نهایت موجب ضعف و تزلزل حکومت او می‌شود و از سوی دیگر عباسیان همواره در مورد ولایت عهدی امام رضا (ع)مأمون را تهدید می‌کردند و به او هشدار می دادند. در نتیجه وی تصمیم گرفت که آن حضرت را به گونه ای از میان ببرد. ولی کاملاً مراقب بود که این عمل به طور کاملاً محرمانه انجام گیرد تا مسئله جدیدی برای حکومتش پیش نیاید. لذا با مسموم کردن آن حضرت به هدف خود رسید. امام(ع)در روز آخر صفر که مصادف با امروز است، بر اثر زهر مسموم و دعوت حق را لبیک گفت و به اجداد پاکش پیوست.
غریب طوس دیگر غریب نیست
امروز دلها در بهشت خراسان است. بهشتی که همیشه شلوغ است؛ ضریح نقطه‌ای شده شبیه به مرکز یک پرگار و گویی تمام اشیا در اطراف را به طرف خود می‌کشد؛
حتی انگار آینه کاری ها و نقش و نگارها دوست دارند کنده شوند و به طرف ضریح بروند و حتی تمام حروف و واژه های متبرک در اطراف دوست دارند به حرکت درآیند؛
غریب طوس دیگر غریب نیست و تمام این آشنایان، زائران و مجاوران حرم سلطان را وطن خود می‌دانند.
اینجاست که چشم ها خود به خود می جوشند و دست ها به طرف ضریح قد می‌کشند؛ گویی این غریب، تمام غُربا را در آغوش مهربان خود کشیده است.
ای عالِم آل محمد(ص) تو آرامش دلهای زخمی و بیقراری هستی که طنین ناله هایشان، در جان ضریحت میپیچد. از آن سوی آبیها نگاهمان کن؛ که سخت آرزومند توایم.