در روزهای گذشته برخی از خبرگزاری‌های انگلیسی زبان همچون گاردین طی یک گزارش تحلیلی مبسوط، تلاش شگفت انگیزی در خدشه دار نمودن لایحه حجاب و عفاف کرد. این گزارش با طرح یک عنوان پررنگ و البته کلی تحت عنوان آنکه «لایحه آپارتاید جنسیتی قصد دارد زنان را فقط به علت نداشتن حجاب به مدت ۱۰ سال به زندان بیاندازد» در تلاش برای ضد حقوق بشری نشان دادن لایحه عفاف و حجاب است؛ درحالی که این لایحه برای عدم رعایت حجاب توسط زنان جامعه به طور پله‌کانی تذکر، جریمه نقدی و در نهایت زندان را در نظر گرفته است اما سوال اینجاست آیا سردبیر گاردین و تنظیم کننده خبر مذکور خود به مواد قانونی لایحه عفاف و حجاب آگاه نیستند که چنین تیتری می‌زنند؟
پاسخ روشن است. آنان به طور کامل مطلع هستند که این لایحه چه بندها و تبصره‌هایی را در خود جای داده است و دلیل برجسته کردن این تیتر توسط آنان فقط یک دلیل واضح دارد و آن دلیل مبتلا شدن آنان به مجموعه‌ای از احساس‌های ناخوشایند ترس، خشم و کینه است. در یک سال گذشته تاکنون تمام مردم ایران با نگرش‌ها و سلایق مختلف شاهد رفت و آمد زنانی در معابر و اماکن مختلف بودند که علاوه بر کشف حجاب موی سر، لباس‌هایی نیمه عریان و زننده پوشیده، از خود تصویربرداری کرده و در شبکه‌های مجازی به اشتراک می‌گذاشتند و خود را قهرمان شورش زن، زندگی، آزادی خطاب می‌کردند.
پس از دستگیری چندی از این قهرمانان پلاستیکی مشخص شد که آنان اجیر شده افرادی هستند که به سرویس‌های اطلاعاتی بیگانه از جمله سرویس اطلاعاتی ام آی سیکس متصل بوده؛ مبالغی را برای شوهای خیابانی نیمه عریان قهرمانان پلاستیکی خود به آنان منتقل می‌کردند. این کار به دلیل نبود قانونی، با کمترین مزاحمتی انجام می‌شد و این زنان سلب آسایش اجتماعی و روانی ملت ایران را انجام می‌دادند. از محاسن لایحه عفاف و حجاب در این بود که برای اجیرشدگان در صورت تخطی از قانون حجاب، هزینه‌های سنگین و تقریبا غیرقابل جبران بوجود می‌آورد. وقتی هزینه بی‌قانونی سنگین شود، به طوری که سال های طولانی حبس، عدم برخورداری از خدمات شهروندی در انتظار مجرمین باشد؛ دیگر صیدی برای صیاد بریتانیایی باقی نمی‌ماند که بخواهد با مبلغی شورش و آشوب برپا نماید!
نکته دیگر آنکه با متخلف شمرده شدن زنان مکشوفه به طور صریح در لایحه عفاف و حجاب، فرد مجرم دیگر نه به عنوان قهرمان پلاستیکی یک شبه جنبش آشوب طلب؛ بلکه به عنوان یک عنصر نامطلوب شورشی، داغ ننگ می‌خورد. داغ ننگ خوردن همیشه سبب طردشدگی افراد از جامعه می شود. در بسیاری از پژوهش‌هایی که در مقوله آسیب‌شناسی اجتماعی زنان اتفاق افتاده است افرادی که به دلیل بزهکاری به داغ ننگ مبتلا می‌شوند، برای جلوگیری از طردشدگی و آسیب‌هایی که به واسطه طرد شدن از خانواده و جامعه متحمل می‌شوند، غالبا به سوی ارائه دادن تصویری از خود می‌روند که انطباق بیشتری با جامعه را پیدا کنند.
جرم‌انگاری شدن مسئله کشف حجاب سبب می‌شود که جامعه به مرور، کشف حجاب را به عنوان یک عمل غیرعادی و ضداجتماعی بداند و افرادی که مرتکب به آن می‌شوند، به ویژه آنان که عامدانه این کار را انجام می‌دهند، مبتلا به داغ ننگ «مجرم» و «ضداجتماعی بودن» شوند. طبیعی است که وقتی مکشوفه‌های متصل به سرویس‌های جاسوسی بیگانه که به دلیل دریافت پول بر کشف حجاب اصرار دارند، علاوه بر جریمه نقدی، جریمه حبس و محرومیت از خدمات اجتماعی داغ ننگ مجرم بودن را در میان اذهان عمومی کسب کنند و هنگامی که داشته‌هایشان را بنگرند، ببینند هیچ ندارند و بازنده هستند، به هیچ عنوان و با مبالغ بالا نیز تن به خواسته‌های سرویس‌های جاسوسی نمی‌دهند.
از این حیث می‌توان چنین نتیجه گرفت که لایحه عفاف و حجاب به لحاظ شناسایی مدخل‌های نفوذ، جرم انگاری کردن کشف حجاب و جریمه‌های در نظر گرفته شده برای کشف حجاب به طور مشخصی نقطه زن و صحیح عمل کرده است. این درست بودن فهم مسئله و عمل پیشگیرانه برای پدیده کشف حجاب در لایحه عفاف و حجاب نیز مورد تایید سرویس‌های بیگانه قرار گرفته است؛ به طوری که آنان پس از آنکه مشاهده کردند تلاش‌های گروه‌هایی در بی‌فایده خواندن لایحه عفاف و حجاب نتیجه‌ای ندارد به واسطه خبرگزاری‌های خود از جمله گاردین و سی‌ان‌ان وارد میدان شدند تا با لایحه عفاف و حجاب از طریق سیاه نمایی و دروغ پراکنی در راستای ایجاد تفرقه میان ملت ایران مانع به نتیجه رسیدن لایحه شوند.