به گزارش ایرنا، تیم ملی واترپلو ایران در سال‌های اخیر توانسته عناوین تاریخی متعددی چون اولین نایب قهرمانی آسیا را کسب کند و در سطح آمادگی بسیار خوبی با نسلی طلایی به سر می‌برد. با وجود تمام افتخارات، خانواده واترپلو ایران مشکلات و شکایت‌هایی دارند که از موضوعات بسیار پیش پا افتاده‌ای نشات می‌گیرد. برای بررسی برخی از درگیری‌های واترپلوئیست‌های ایرانی پای صحبت‌های مهدی پنام‌تاش، سرمربی و سهیل رستمیان، کاپیتان تیم ملی نشستیم تا از برخی علت برخی مسائل را جویا شویم.
*نسل طلایی واترپلو ایران با بیشترین افتخارات آماده بازی‌ها آسیایی
چه شد که تیم ملی ایران پس از یک مربی سرشناس صربستانی، مربی ایرانی را انتخاب کرد و نتایج قابل توجهی گرفت؟
پنام‌تاش: الکساندر چریچ مربی بسیار توانا و خوبی بود و دوست داشتیم که همکاری با تیم ملی را ادامه دهد اما بعضی مسائل و شرایط خانوادگی او باعث شد که دیگر نتواند در کنار تیم ایران بماند. بعد از آن تصمیم به انتخاب یک مربی ایرانی گرفته شد و از مسابقات قهرمانی آسیا در سنگاپور، حضور در تیم ملی را به من پیشنهاد دادند. از مسابقات جهانی برلین به عنوان مشاور فنی در تیم ملی حضور پیدا کردم و پس از آن به عنوان سرمربی انتخاب شدم.
در حال حاضر تیم ملی چه شرایطی دارد و روند تمرینات برای بازی‌های آسیایی هانگژو چگونه است؟
پنام‌تاش: از ۶ خرداد یک اردوی تمرینی فشرده را شروع کردیم و هر کاری از دستمان بر می‌آمد برای بچه‌ها انجام دادیم. با توجه به بیماری کرونا که در جهان گسترش پیدا کرد، ورزش‌های آبی لطمه زیادی دیدند و پس از آن اردوی مشترک تیم ملی با صربستان اتفاق بسیار خوبی بود که رقم خورد. حدودا ۲ ماه در اردو بودیم که تیم ملی ب صربستان به ایران آمد و تمرین و مسابقات خوبی را داشتیم. پس از آن به اردو ادامه دادیم و یک سفر تقریبا ۱۵ روزه به صربستان داشتیم که بازی‌های رسمی و تمرینات تاکتیکی به شکل ویژه‌ای پیش گرفته شد.
این اردوها در روند آماده‌سازی تیم ملی چقدر موثر بود؟
پنام‌تاش: آنقدر موثر بود که وقتی در روزهای آخر اردو با تیم رداستار صربستان که تیم عنوان‌داری است، بازی کردیم، تا آخرین لحظات با هم مساوی بودیم. در دیدار نخست برابر همین تیم نتیجه را ۱۸ بر ۷ واگذار کرده بودیم. پس از بازگشت از اردوی صربستان برخی از بازیکنان آسیب‌دیدگی داشتند که پس از رسیدگی به آن‌ها تمرینات را از سر گرفتیم و پس از آن اردوی گرجستان در دستور کار قرار گرفت.
با توجه به تغییر بعضی بازیکنان و جوان‌گرایی انجام شده در تیم ملی آمادگی لازم برای رقابت با تیم‌های برتر آسیا را داریم؟
پنام‌تاش: تیم ما بی‌تجربه نیست، چراکه هفت نفر از بازیکنان فعلی در بازی‌های آسیایی گذشته هم حضور داشتند و حالا هم آمادگی بسیار خوبی دارند. از داشته‌هایمان باید بهترین استفاده را ببریم و با توجه به شرایط بچه‌ها در لیگ، نظرات کمیته فنی، آمادگی و تلاش خود بچه‌ها انتخاب‌هایی را برای انتخاب نفرات اصلی انجام دادیم.
*مشکلات جذب مخاطب و عدم توجه به ورزشکاران در رشته واترپلو
کمبود چه امکاناتی در واترپلو جلوی پیشرفت را گرفته است؟
پنام‌تاش: اول نیازمند یک سری سخت افزار هستیم و پس از آن باید به برخی شرایط توجه کرد تا بتوانیم واترپلو را بیش از پیش گسترش دهیم. از نظر سخت افزاری شرایط خوبی نداریم. شاید مقداری تبلیغات و توجه رسانه‌ها به این رشته، تاثیر خوبی برای معرفی بهتر این رشته داشته باشد. متاسفانه پس از گذشت این همه سال همچنان نتوانستیم اسپانسر خوبی داشته باشیم و تا زمانی که این موضوع را حل نکنیم، لیگ خوبی هم نخواهیم داشت که ادامه این روند در جذب بیشتر افراد به این رشته تاثیرگذار خواهد بود.
راهکاری برای حل این مشکل وجود دارد؟
پنام‌تاش: باید شرکت‌های بزرگ را به سمت رشته‌های آبی بیاوریم یا با انجام برخی اقدامات، افراد را جذب ورزش‌های آبی کنیم. یادم می‌آید که در گذشته تا سوم دبستان بچه‌ها باید بر ۲ شنا مسلط باشند. البته ورود شرکت‌های قدرتمند هم مشکلات خودش را دارد که پس از ورود باید کنترل شود.
چرا با وجود جذابیت‌های ورزش‌های آبی برای جذب افراد در رده‌های مختلف سنی مشکل داریم؟
پنام‌تاش: یکی از لطمه‌های کرونا دور شدن بسیاری از علاقمندان به این رشته بود؛ زیرا بچه‌ای که می‌توانستند در ۹ سالگی به این رشته ورود کند، کرونا سبب شد تا حداقل ۲ سال دیرتر جذب شوند و این موضوع ضربه مهلکی به واترپلو است. ما ۱۶ تیم زیر ۱۷ سال داریم و این خیلی خوب است اما در مسابقات زیر ۲۰ سال، شاید ۱۰ تیم هم نداشته باشیم زیرا جذابیت برای نوجوانان کم می‌شود و لیگ پویایی نداریم، پس استقبال هم کم‌تر می‌شود. سن ۱۷ تا ۲۰ سال زمان سرمایه‌گذاری و دورانگاری برای زندگی آینده است و این برنامه‌ریزی برای واترپلو وجود ندارد.
برای جذاب نوجوانان و کودکان چه کاری می‌توانیم انجام دهیم؟
پنام‌تاش: باید برای رده‌های سنی برنامه مدون داشته باشیم و مسابقات زیادی را برنامه‌ریزی کنیم تا با یک لیگ پویا بتوان کودکان و نوجوانان را جذب کرد. اگر بچه‌ها از این رشته لذت ببرند دیگر آن را کنار نمی‌گذارند و وظیفه ما ایجاد این لذت برای همه ورزشکاران است. تا قبل از درگیری مالی در زندگی، شور و نشاط این رشته بچه‌ها را جذب می‌کند اما پس از بلوغ دیگر آینده‌ای در این رشته دیده نمی‌شود و واترپلو را کنار می‌گذارند. وقتی اسپانسر حضور نداشته باشد، لیگ و مسابقات هم شور و هیجانی ندارند و کم‌تر می‌شوند و این همان زنجیره مشکلاتی است که گفتم.
*ماجرای نامردی باشگاه پرسپولیس و سایپا به خانواده واترپلو
یعنی اسپانسرها و باشگاه‌های بزرگ تاکنون برای حضو در این رشته ورود نکرده‌اند؟
پنام‌تاش: قراردادهای خوبی نداریم و حتی کاپیتان تیم ملی شاید نمی‌تواند ۱۰۰ میلیون قرارداد ببندد با اینکه زحمت بسیار بیشتری نسبت به خیلی از رشته‌های تیمی دیگر می‌کشیم. قراردادهایی از سال ۹۶ می‌آورم که باشگاه سایپا هنوز ۶۰ درصد قرارداد یک میلیون تومانی را هم پرداخت نکرده است.
موفقیت‌هایی هم با تیم ساپیا داشتید؟
پنام‌تاش: سال ۹۷ تیم سایپا را قهرمان کردیم و سال ۹۸ حتی در باشگاه‌های آسیا دوم شدیم اما هنوز بچه‌های ما همچنان قراردادهایشان را نگرفتند. حتی خواستند در عوض قراردادها به ما خودرو بدهند اما باز هم چیزی نصیب ما نشد. اعداد ۲ میلیون و ۵ میلیون مگر چقدر است که هنوز بچه‌های ما باید طلبکار باشند؟
باشگاه بزرگ دیگری هم به این رشته پا گذاشت؟
پنام‌تاش: سال ۹۸ هم باشگاه پرسپولیس آمد و شروع خیلی خوبی داشتیم اما باز هم هیچ پولی به بچه‌ها داده نشد.
ماجرای باشگاه پرسپولیس چه بود؟
رستمیان: سال ۹۸ که پرسپولیس به لیگ برتر واترپلو ورود کرد، دیگر با سایپا تمدید نکردیم و به این تیم پیوستیم. در آن زمان مدیرعامل باشگاه انصاری‌فرد بود همه چیز خیلی خوب شروع شد اما پس از قهرمانی همه چیز تغییر کرد. نه تنها هیچ پولی به ما نداند بلکه حتی یک خبر هم در سایت پرسپولیس از قهرمانی ما کار نشد. پس از آن هم این باشگاه دیگر در واترپلو فعالیت نداشت و حذف شد.
پس از آن این ماجرا پیگیری هم کردید؟
رستمیان: چندین بار با بچه‌ها به باشگاه پرسپولیس رفتیم و هر بار هم ما را به عنوان بازیکنان واترپلو باشگاه به رسمیت می‌شناختند، اما نتیجه‌ای نداشت. جمع همه قراردادهای بچه‌ها شاید در سال ۹۸ به یک میلیارد تومان هم نمی‌رسید، با اینکه این عدد یک صدم قراردادهای باشگاه پرسپولیس است، باز هم پرداخت نکردند. پس از شکایت، باشگاه پرسپولیس محکوم شد و فکر می‌کنم در چند روز آینده بتوانیم حساب باشگاه را مسدود کرده تا تسویه حساب انجام شود.
تا به حال با مدیران هم صحبتی در این خصوص داشتید؟
رستمیان: چند روز گذشته در تجلیل از قهرمانان شخصا پیش رضا درویش مدیرعامل باشگاه پرسپولیس رفتم و درخواست رسیدگی کردم. او گفت که پرداخت قراردادها را در دستور کار گذاشته‌اند. نمی‌دانم که چه زمانی آقایان می‌خواهند به مسئولیت‌های خود واقف باشند و یک تسویه حساب ساده را انجام دهند.
حسی که نسبت به این اتفاق داشتید چه بود؟
رستمیان: کلمه درست نامردی است. روزی ۸ ساعت تمرین کنیم تا تیم به قهرمانی برسد و در آخر هیچ پولی به ما داده نشد. بی انصافی و نامردی است که تیم قهرمان می‌شود اما هیچی نصیب بازیکن نمی‌شود.
*تبعیض محسوس بین واترپلو و دیگر رشته‌های ورزشی
رسانه ملی هم به همین شکل به واترپلو بی‌اهمیت است؟
پنام‌تاش: شبکه ورزش چقدر ممکن است که رشته‌های آبی یا واترپلو را پخش کند؟ به جرات می‌توانم بگویم از سال ۹۴ تا ۱۴۰۲، حتی ۱۰ بازی ما را هم تلویزیون پخش نکرد و این یعنی سالی یک بازی هم سهم ما از رسانه ملی نیست.
شاید تلاش رشته‌های دیگر برای دیده شدن بیشتر است؟
پنام‌تاش: ورزشکاران در رشته‌های توپی دیگر یک عقبه و تجربه‌ای مثل راه رفتن در کودکی و آمادگی را دارند اما در رشته واترپلو باید در آب تجربه کسب کنیم که هر چقدر تجربه بیشتری داشته باشیم، می‌توانیم نتیجه بهتری نیز کسب کنیم. نمی‌خواهم مقایسه کنم اما بچه‌های ما زحمت زیادی می‌کشند؛ روزی ۷یا ۸ ساعت تمرین در آب شوخی بردار نیست و اگر یک چوب خشک را این مقدار ساعت در آب بگذارید، ورم می‌کند و خراب می‌شود.
یعنی توانایی ایرانی‌ها در این رشته بالاست؟
پنام‌تاش: بچه‌های ما در رشته واترپلو توانایی بالایی دارند، متاسفانه نسبت به این رشته بی‌اهمیت هستند و هیچکس آن‌ها را نمی‌شناسد و همین موارد باعث می‌شود که از یک جایی به بعد ملی‌پوشان خسته شوند. درست است که ما مثل صرب‌ها ژنتیک ۲ متری نداریم اما به جرات می‌توانیم بگوییم که سرعت و تفکر خاص خودمان را در بازی داریم.
*آنچه در زندگی شخصی واترپلوئیست‌ها می‌گذرد
با این بی‌توجهی رسانه‌ای و میزان زمان بالای تمرینات چطور به زندگی شخصی و روزمره خود می‌رسید؟
رستمیان: خوشبختانه خانواده واترپلو بسیار باهوش و تحصیل کرده هستند. ما انرژی بیشتری داریم و یکسری کسب و کارهایی در کنار ورزش حرفه‌ای راه‌اندازی کردیم تا بتوانیم خرج خودمان را در بیاوریم. البته برخی هم از راه مربیگری می‌توانند درآمد داشته باشند. با این حال نه تنها در رشته ما بلکه در خیلی از رشته‌های دیگر به جز فوتبال، به اندازه‌ای که ورزشکاران زحمت می‌کشند، نتیجه نمی‌گیرند. امیدوارم یک آرامشی در ورزش‌های دیگر شکل بگیرد تا ورزشکار بتواند تمام تمرکز خودش را روی ورزش و روند حرفه‌ای خود بگذارد تا نتیجه بهتری حاصل شود.
بزرگترین حسرت دوره حرفه‌ای ورزش شما چیست؟
رستمیان: اول اینکه به خاطر کرونا نتوانستیم المپیک توکیو حضور پیدا کنیم و اینکه سال گذشته قهرمانی آسیا را در عین ناباوری از دست دادیم و به چهارمی بسنده کردیم.
بزرگترین آرزویی که دارید چیست؟
پنام‌تاش: اگر فقط یک خواسته بتوانم از مدیران ورزشی داشته باشم، معرفی چند اسپانسر خوب و ماندگار به ورزش واترپلو است زیرا وقتی اسپانسر نداریم نمی‌توانیم کاری هم انجام دهیم.
رستمیان: فقط حضور و کسب مدال در المپیک
تا به حال فکر ترک کشور نبوده‌اید؟
رستمیان: نه واقعا اینطور نیست. با اینکه در حال حاضر من خودم در کشور بلژیک لژیونر هستم و در لیگ‌های خارجی بازی می‌کنم، ولی خون است که خون را جذب می‌کند و همیشه دوست داشتم که اگر افتخاری هم کسب می‌کنم زیر پرچم ایران باشد. این مملکت ایران بوده که امروز به اینجا رسیدم و بودم.
*آنچه در بازی‌های آسیایی هانگژو در انتظار تیم ملی ایران است
آمادگی بچه‌های برای بازی‌های آسیایی هانگژو چقدر است؟
پنام‌تاش: اگر بچه‌ها از نظر ذهنی آمادگی لازم را کسب کنند، افتخار بزرگی را رقم می‌زنند. از نظر جسمی بسیار کار کردیم و آمادگی لازم را داریم و حالا باید از نظر ذهنی به خود باوری لازم برسیم تا بتوانیم حریف را شکست دهیم. چه زمانی که نایب قهرمان آسیا را به دست آوردیم و چه زمانی چهارم آسیا شدیم، هر دفعه به آمادگی ذهنی خودمان باختیم. خیلی مهم است که در لحظه همه مشکلات را پشت سر بگذاریم و بتوانیم به مسیر درست باز گردیم.
رستمیان: از وقتی اردوی تیم ملی شروع شد تا به حال پیشرفت بالایی را کسب کردیم. اگر بخواهم این دوره را با گذشته مقایسه کنم باید به خودباوری شکل گرفته بین بچه‌ها اشاره کنم که پس از کسب مقام‌های متفاوتی مثل نایب قهرمانی آسیا برای اولین بار، به این باور رسیدیم که ما می‌توانیم. ما تمام تلاشمان را می‌کنیم و قطعا در آخر با هر نتیجه‌ای وجدان راحتی خواهیم داشت.
بزرگترین حریف ایران چه کشوری است و چه سطحی دارد؟
پنام‌تاش: تیم ژاپن بسیار قدرتمند است و در هر کجای رقابت‌ها که به این تیم بخوریم، کار بسیار سختی خواهیم داشت.
رستمیان: آسیا در گذشته ۳ قطب واترپلو داشت و الان ما نیز اضافه شدیم و آسیا به چهار قطب تبدیل شده است. اگر با ژاپن در فینال قرار بگیریم، برای خوش‌رنگ‌ترین مدال می‌رویم و با آسودگی خاطر زیادی به آب می‌زنیم اما اگر در نیمه‌نهایی باشیم، بسیار بازی سخت و حیثیتی خواهیم داشت و باید به تاکتیک‌های مربی دقت کنیم. البته برد ژاپن به نظرم دور از ذهن است زیرا از تمام آسیا یک سر و گردن بالاتر است.
چین با پشتکار خاصی که دارد چه نتیجه‌ای خواهد گرفت؟
پنام‌تاش: تیم چین کادر فنی کاملی دارد و برای هانگژو، اردوهای طولانی مدتی را پشت سر گذاشته است؛ اما از نظر هوش در بازی و آمادگی جسمی می‌توانیم آن‌ها را پشت سر بگذاریم.
چطور از بازیکنان صربستانی که جذب تیم قزاقستان شده‌اند، گذر می‌کنید؟
پنام‌تاش: تیم قزاقستان هم تیم خوبی است اما پس از بازگشت بازیکنان قدیمی و جذب بازیکنان صرب، یک‌دستی در این تیم از بین رفته و این نقطه ضعف می‌تواند باعث برد ما شود. به نظرم بچه‌های ما توانایی کسب بهترین مدال را در بازی‌های آسیایی دارند.
مسابقات واترپلو در بازی‌های آسیایی هانگژو با حضور ۸ تیم برگزار می‌شود و تیم ملی واترپلو ایران با کره‌جنوبی، تایلند و چین هم‌گروه است.
۱۳ بازیکن ایران زیر نظر مهدی پنام تاش سرمربی، امیرعباس اکبرنژاد مربی دروازبانان و آنالیزور، دژان میلاکویچ مدیر فنی تیم، امیر هوشنگ همراهی دستیار مربی و سیروس طاهریان سرپرست تیم در این دوره از مسابقات حضور یافتند.
اسامی ۱۳ بازیکن تیم ملی واترپلو: سهیل رستمیان، ارشیا الماسی، مهدی یزدانخواه، مهدی برزگری، امیرحسین رهبر، علیرضا مهری، امین قویدل، پیمان اسدی، امیررضا جلیل‌پور، خشایار ضیاءالدین، مهدی دایی‌تقی، حامد کریمی (دروازه‌بان) و امیرعطا خزائی (دروازه‌بان).
برنامه ملی‌پوشان ایران در مرحله مقدماتی به شرح زیر است:
۱۰ مهر: ایران - کره ساعت ۱۶
۱۱ مهر: ایران - تایلند ساعت ۱۰:۳۰
۱۲مهر: ایران - چین ساعت ۱۴:۳۰