به گزارش ایرنا، سینمای دفاع مقدس تنها ژانر بومی ایرانی است؛ این گزاره‌ای است که برخی منتقدان سینمایی با اشاره به ویژگی‌های فیلم‌های جنگی ایران و عراق، مطرح می‌کنند. فارغ از اینکه چقدر این تعبیر صحیح است باید گفت که سینمای ایران نقش مهمی در شکل گیری و ساخت پازل ذهنی مردم ایران نسبت به دهه آرمانگرایی داشته است.
نکته‌ای که کمتر به آن توجه می‌شود اینکه سینمای دفاع‌مقدس در مقاطع مختلفی از تاریخ ایران رکوردهای تعداد مخاطب و فروش گیشه را بارها جابه‌جا کرده است و نمی‌شود ادعا کرد که به‌طور ناگهانی ظرفیت‌های آن در جذب مخاطب محو شده‌اند. از سال ۱۳۶۴ به این‌سو آمارها درخصوص تعداد مخاطبان و میزان فروش فیلم‌ها به دقت ثبت شده و جمع‌بندی‌ها نشان می‌دهد در ۶ سال، بین ۱۳۶۴ تا ۱۳۶۹ حدود ۵۴ میلیون نفر به سالن سینما رفته‌اند تا فقط فیلم‌های دفاع‌مقدس را ببینند.
این رقم در دهه ۹۰، به حدود یک‌دهم از مقداری رسید که در شش سال آخر دهه ۶۰ برآورد شد و البته چنین نبود که فیلم‌های زیادی در دهه ۹۰ با این موضوع اکران شده باشند. به‌عبارت ساده‌تر، در سینمای دفاع‌مقدس بین میزان تولید فیلم‌ها و تعداد تماشاگران، نسبت مستقیم وجود داشته است. در یکی دو سال اخیر، با توجه به رشد فیلم با موضوع سینمای جنگ و مقاومت، لازم است که دستگاه‌های پخش و تبلیغات فیلم هم برنامه‌ریزی جدی برای فروش موفق این‌گونه آثار داشته باشند.
به عنوان نمونه فیلم سینمایی «غریب» که نوروز امسال اکران شد، توانست با حمایت جانب حوزه هنری و مؤسسه تبلیغات و پخش بهمن سبز به موفقیت نسبی در گیشه برسد. سعید خانی پخش کننده این اثر سینمایی در این باره گفته است: این برای من خیلی ارزشمند است که ۴۲ درصد از سهم سانس‌های سینماهای وابسته به این موسسه در اختیار فیلم سینمایی غریب قرار گرفت به طوری که سهم نمایش فیلم در سانس‌های بعد از ساعت ۱۶ در سینماهای حوزه هنری بیش از ۶۶ درصد بوده است.
البته اکران سیار هم نقش مهمی در دیده شدن این فیلم داشت. با این وجود برای اکران موفق آثار سینمای دفاع مقدس، باید فرآیند تولید و عرضه از جانب نهادهای فرهنگی بدرستی هدایت و حمایت شود. حوزه هنری با داشتن ۳۰ درصد از سالن‌هایی سینمای کشور، با حمایت سایر بخش‌های فرهنگ و هنر می‌تواند نقش مهمی در حمایت از پخش آثار سینمای دفاع مقدس داشته باشد.