به گزارش ایرنا، اکبر فتحی روز دوشنبه در جمع خبرنگاران اظهار کرد: این پوشش گیاهی شامل خارشتر، علف شور و تاغ که در منطقه ایجاد شده به علت خاردار بودن بیشتر مورد تعلیف شتر است و همچنین با توجه به وجود خشکسالی‌های ممتد و متناوب در این مناطق، فقط شتر قابلیت زیست و تولید در این منطقه را دارد و سایر دام‌ها قادر به ادامه حیات نیستند.
وی اضافه کرد: شترها از علوفه رویش یافته در مراتع که به عنوان علف هرز مهاجم و نامطلوب برای حیوانات به شمار می رود به صورت هرس تغذیه می کنند و ریشه گیاهان از خاک جدا نمی شود.
فتحی ادامه داد: شترهای دوکوهانه به خصوص نوع نر آن از نظر جثه و وزن به شتر تک کوهانه برتری دارند که می توان با دورگ گیری شترهای دو کوهانه و تک کوهانه شترهای سنگین وزنی در منطقه پرورش داد.
وی بیان کرد: در شرایط امروزی، استفاده از تولیدات شتر (گوشت و شیر) اهمیت زیادی یافته از این رو باید در جهت اقتصادی‌تر و پایدار کردن این حرفه، توان تولیدی این دام را افزایش داد که این امر، جز با بهبود مدیریت، پررنگ کردن برنامه های تحقیقاتی و اصلاح نژادی و افزایش بهره‌وری میسر نخواهد بود.
وی به برنامه های معاونت بهبود تولیدات دامی استان و ارسال نامه هایی به معاونت تولیدات دامی وزارت جهاد کشاورزی و مرکز اصلاح نژاد و بهبود تولیدات دامی کشور اشاره کرد و گفت: استان، آمادگی خود مبنی بر تشکیل هسته های اصلاح نژادی و نیز تشکیل پژوهشگاه شتر دوکوهانه در شمالغرب کشور را در صورت تخصیص اعتبارات لازم اعلام کرده است.
فتحی همچنین به مزایای پرورش شتر نسبت به سایر دام ها در کشور اشاره کرد و افزود: قابلیت سازگاری، زیست و تولید در شرایط سخت مناطق خشک، نیمه خشک و تحمل گرما، خشکی و کم آبی و کمبود علوفه و قابلیت نسبی در مقابل امراض و عوامل بیماری زا، امکان تغذیه دستی و بازدهی بالا، مصرف کم ماده خشک در مقایسه با گوسفند و بز، قابلیت هضم بالا، توانایی چرای گیاهان خاردار از جمله این مزیت هاست ضمن اینکه به تاسیسات و سرمایه گذاری کمی هم برای پرورش انبوه نیاز دارد.
به گزارش ایرنا، ایران دارای ۹۰ میلیون هکتار زمین مرتعی است که از نظر پوشش گیاهی ۱۰.۳ درصد آن دارای وضعیت خوب، ۴۱.۴ درصد آن دارای وضعیت متوسط و ۴۸.۲ درصد دارای وضعیت ضعیف است، که در مراتع فقیر بیشتر گیاهان شورپسند و خاردار مانند خارشتر، علف شور و تاغ می‌روید که به علت خشبی بودن و خاردار بودن بیشتر مورد تعلیف شتر قرار می‌گیرد.
در صورتی که صنعت پرورش شتر توسعه یابد بخش مهمی از اقتصاد مناطق بیابانی نیز رونق می یابد ضمن اینکه گوشت و شیر شتر ارزش غذایی بسیار بالایی دارد و سودآوری مناسبی نیز برای فعالان این صنعت به همراه دارد.
در سال ۱۴۰۱جمعیت دامی شتر، یک هزار و ۷۹۱ نفر ثبت شده است که شامل شتر نر (لوک)، ماده (آروانا) و بچه شتر (دایلاق) است.
میزان شیر شتران ماده به صورت متوسط روزانه ۳ کیلوگرم بوده که با احتساب دوره شیرواری ۱۱ ماهه، هر شتر سالانه ۶۰۰ تا ۶۵۰ کیلوگرم شیر می دهد، میزان گوشت تولیدی که وزن زنده بر اساس سن در ۴ سال در نر ها حدودا ۵۰۰ تا ۶۰۰ کیلوگرم است.