به گزارش ایرنا، تیم فوتبال امید ایران بعد از شکست برابر تیم امید ازبکستان از صعود به دور نهایی رقابت‌های جام ملت‌های آسیا باز ماند تا بدین ترتیب حسرت حضور فوتبال ایران در المپیک ۵۲ ساله شود. بعد از ناکامی تیم ملی ایران در راه صعود به المپیک ۲۰۲۴ پاریس شاگردان رضا عنایتی با ترکیب متفاوت راهی بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ هانگژو شدند.
عنایتی برای حضور هرچه بهتر در بازی‌های آسیایی تغییرات زیادی را در ترکیب امید انجام داد و تنها ۸ بازیکن تیم امید در مرحله مقدماتی انتخابی المپیک پاریس را با خود به هانگژو برد. محمد حسین اسلامی، سامان تورانیان، حسین گودرزی، سینا سعیدی‌فر، سامان فلاح، یاسین سلمانی، امیر جعفری، آریا برزگر ۸ بازیکنی بودند که هم در ازبکستان تیم امید را همراهی کردند هم در چین. در ادامه نیز عنایتی بازیکنانی همچون سیدحسین حسینی، ارسلان مطهری، امید حامدی‌فر، محمد عمری، محمد خدابنده‌لو، سینا شاه‌عباسی و محمدرضا غبیشاوی را به تیم امید دعوت کرد تا تیم ایمد بتواند ضمن جبران ناکامی خود در راهیابی به المپیک فوتبال ایران را بعد از ۱۷ سال به مدال برساند اما با شکست ناباورانه برابر هنگ‌کنگ ناکامی تیم امید را در یک ماه اخیر کامل شد.
برخورد دوگانه در دعوت بازیکنان
آریا یوسفی، محمدحسین نژاد و محمد قربانی سه بازیکن سپاهان بودند که در مرحله انتخابی المپیک در تیم امید حضور داشتند اما در بازی‌های آسیایی خبری از این بازیکنان نبود. با توجه به حاشیه‌های ایجاد شده در خصوص حضور بازیکنان پرسپولیس در تیم امید. سوالی که به وجود می‌آید این است که علت دعوت نشدن بازیکنان سپاهان چیست آن هم در صورتی که بازیکنان پرسپولیس و استقلال در این بازی‌ها حضور داشتند اما چرا خبری از بازیکنان سپاهان نبود؟
شاید توجیه آقایان در تیم امید حضور سپاهان در لیگ قهرمانان آسیا بود اما پرسپولیس هم نماینده ایران در این مسابقات بود. چرا بازیکنان پرسپولیس هرچند برای دو بازی به هانگژو رفتند اما خبری از بازیکنان سپاهان نبود؟ یا اگر قرار بود انقدر حاشیه درست شود بهتر نبود پرسپولیسی‌ها هم به هانگژو نمی‌رفتند؟ موضوع وقتی جالب‌تر می‌شود که بدانیم بازی سپاهان و فولاد در چارچوب هفته پنجم رقابت‌های لیگ برتر درحالی لغو شد که تنها شاه‌عباسی و غبیشاوی از فولاد در تیم امید حاضر بودند و تنها بازی تیم‌های لغو می‌شد که حداقل ۳ نماینده در تیم امید داشته باشند.
یک بام و دو هوایی فدارسیون
فدراسیون فوتبال در فصل جدید به منظور حمایت از بازیکنان جوان و حضور فعال آنها در لیگ برتر قوانینی را وضع کرد که علی‌رغم انتقاداتی که به آن وارد است می‌تواند موجب ظهور ستاره‌های جوان در فوتبال ایران شود. اما سوالی که پیش می‌آید این است که با وضع این قانون و حمایت از جوانان چرا در این دوره از رقابت‌ها سعی نشد به جوان‌ترها میدان داده شود تا کسب تجربه کنند. شاید اگر باز بازیکنان جوان و جویای نام برابر هنگ‌کنگ شکست می‌خوردیم می‌شد جوان بودن تیم را بهانه کرد. از طرفی با این تصمیم نیاز نبود رقابت‌های لیگ برتر با آن همه حاشیه و درگیری تعطیل شود و در نتیجه حضور امید در این رقابت‌ها هیچ خروجی نداشته باشد.
تیم امید و سرمربی که فقط بهانه می‌آورد
سرمربی تیم امید در زمان بازگشت به ایران در فرودگاه امام خمینی (ره) گفت: «هیچ کس جرات نداشت این تیم را بگیرد. من ریسک کردم چون واهمه‌ای از این اتفاقات ندارم.»درست است با تیم امید همچون بچه سرراهی برخورد شد و بعد از ۹ ماه در آستانه رقابت‌ها یاد این افتادند که تیم سرمربی ندارد اما وقتی کسی مسئولیت کاری را برعهده می‌گیرد باید همه جوانب را بسنجد. آن هم عنایتی که معتقد است ریسک کرده است و حال باید پای همه چیز آن بایستد.
سرمربی تیم امید در خلال برگزاری بازی‌های آسیایی بعد از برد راحت این تیم برابر مغولستان و صعود به عنوان صدرنشین در نشست خبری این بازی گفت: شانس من است که تمام اتفاقات فوتبال ایران باید با من باشد. سوالی که به وجود می‌آید این است که مگر سرمربی تیم امید آگاه نبوده که این تیم چه شرایطی را دارد. اگر با علم و آگاهی این مسئولیت را پذیرفته پس باید پای بد و خوب آن بایستد و جایی طلبکار بودن از مردم عذرخواهی کند. اگر آگاه به شرایط نبوده پس باز هم اشتباه از سمت او بوده است. چطور می توان از مربی که آگاه به شرایط این تیم نبوده است و چشم بسته هدایت آن را قبلو کرده انتظار نتیجه‌گیری داشته باشیم.
این مربی در چندین نوبت نسبت به نبود بازیکن و دست خالی خود اعتراض کرد اما این انتقاد باز هم متوجه او و مدیران فدراسیون است که همکاری‌های لازم جهت حضور بازیکنان را فراهم نکردند.