به گزارش روز شنبه ایرنا، خبرگزاری اسپوتنیک نوشت: به تازگی پارلمان اروپا از تلاش ها برای جلوگیری از ممنوعیت جاسوسی دولت ها از روزنامه نگاران ممانعت کرد و در مقابل مدعی شد قانونی را تصویب کرده است که بالفعل با جلوگیری از جاسوسی از روزنامه نگاران برابری می کند. آنها می گویند که این بند قانونی جدید حاوی زبانی است که به ادعای آنها از محرمانه بودن منابع روزنامه نگاری حفاظت می کند.
اما گروه های مدافع حقوق بشر این تصمیم پارلمان اروپا را محکوم کردند و گفتند که چنین تدابیری به دلیل سابقه طولانی در سوء استفاده از حقوق افراد، هرگز نمی تواند کافی باشد.
کلوئه برتلمی (Chloé Berthélémy) مشاور سیاسی ارشد حقوق دیجیتال اروپا گفت: اکنون تغییر این قانون دشوار است. ممنوعیت کامل استفاده از ابزارهای جاسوسی از سوی دولت های اروپایی اساسا به بن بست رسیده است. پارلمان اروپا یک فرصت منحصربفرد را برای محافظت از روزنامه نگاران در مقابل نظارت توهین آمیز دولتی با استفاده از ابزارهای جاسوسی از دست داد.
وی افزود: رسوایی های اخیر در فرانسه در نظارت و تحت پیگرد قرار دادن روزنامه نگاران تحقیقی، موارد بیشتر سوء استفاده دولتی در آینده در سراسر اتحادیه اروپا را نشان می دهد.
تصمیم جدید پارلمان اروپا دو سال بعد از این افشاگری اتخاذ شده که ده ها دولت جهان از جمله تعدادی از دولت های اروپایی، از ابزار جاسوسی پگاسوس برای نظارت بر تلفن روزنامه نگاران، فعالان و سیاستمداران هم در داخل کشورهایشان و هم در کشورهای دیگر استفاده کرده اند. پگاسوس را گروه NSO که یک شرکت صهیونیستی وابسته به سازمان اطلاعات جاسوسی این رژیم موسوم به موساد است، طراحی کرده است.
نبوجسا آلیس (Nebojsa Malic) روزنامه نگار آمریکایی-صربستانی و نویسنده ارشد راشاتودی درباره تصمیم پارلمان اروپا و روند رو به رشد «عادی سازی» استفاده از ابزارهای شنود الکترونیکی گفت: نباید شنود از روزنامه نگاران عادی سازی شود و دلیلی وجود ندارد که آن را بپذیریم.
وی اظهار داشت اتحادیه اروپا در دو سال گذشته، آشکارا برای سانسور و نظارت تلاش کرده است. نباید فراموش کرد که آنها راشاتودی و اسپوتنیک را در یوتیوپ مسدود کردند و یوتیوپ تصمیم گرفت این ممنوعیت را جهانی کند. آنها در واقع این رسانه ها را سانسور کردند و گفت سانسور می کنیم چون ما این را می گوییم.
این روزنامه نگار افزود: اروپایی ها قوانینی دارند که به ظاهر از آزادی بیان و آزادی مطبوعات محافظت می کند. اما در عمل به این صورت است که: اگر دولت شما را دوست نداشته باشد، شما را سانسور می کند، دستگیرتان می کند، مانند جولیان آسانژ ( بنیانگذار سایت افشاگر ویکی لیکس )اتهاماتی را علیه شما مطرح می کند و شما را تا سال ها در شرایطی نگه می دارند تا به تدریج خفه شوید.