به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، تلویزیون چند وقتی است که برای رضایت‌مندی و احترام بیشتر مخاطبان و تنوع در ساختار سریال‌سازی، به سراغ سوژه‌های جنایی، پلیسی و معمایی رفته است که محرمانه، یکی از آخرین این تلاش‌ها شمرده می‌شود. سریالی که با مجموعه‌ای از پیرنگ‌های معمایی، جنایی و پزشکی تلاش کرده تا روایت دست‌اولی از یک حادثه ملتهب را به تصویر بکشد.
از مهم‌ترین پارامترهایی که در تولید سریال‌هایی از این دست مورد توجه قرار دارد، رسیدن به مرز تریلر و اهمیت دادن به وجوه روانشناختی بحث است. عناصری که حداقل تا به اینجا، محرمانه نشان داده که قصد ورود به آن را دارد و باید دید که در ادامه، چه ترسیمی برای این مقولات در نظر گرفته شده است.
البته که باید پذیرفت، محرمانه، در یکی از سخت‌ترین اسلوب‌های ساختاری تولید سریال به انجام رسیده است. ساختاری که فارغ از ریزبینی‌ها و حساسیت‌های نوشتاری، در شکل اجرا نیز سختی‌ها و ظرافت‌های بسیاری را می‌طلبد و علاوه بر اکت و فرآیند لجستیکی، توجه ویژه‌ای نیز به مباحث سخت‌افزاری دارد. این انطباق، تا حدودی در سریال دیده می‌شود و باید دید در نیمه دوم داستان که گره‌افکنی‌ها بیشتر شده و همزمان، روایت در پی کشف راز است، این محک جدی چه سرانجامی را به خود خواهد دید.
یکی از مزیت‌های محرمانه، جدی گرفتن مخاطب در برابر سوژه‌ای مهم و حساس است. سوژه‌ای که از یک سو، پای دانشمندان ایرانی را به بحث باز می‌کند؛ از سوی دیگر بحث بر روی ویروسی ناشناخته است و مهم‌تر از تمام اینها، گسیل دانش و داشته‌های ایرانی به قاره آفریقا است که این سه ضلع، تا به اینجا توانسته‌اند پتانسیل‌های خوبی را در مسیر ایده‌پردازی پیموده و باید دید در ادامه به چه مسیری پیوند خورده و ادامه می‌دهند.
محرمانه تا به اینجا، توانسته شاخک‌های کنجکاوی‌برانگیز مخاطب را حساس کرده و آنها را نسبت به پیگیری داستانک‌ها و جریان اصلی قصه ترغیب نماید. اکنون دامنه توجهات به نیمه دوم سریال است که مشخص شود، عطف‌های دراماتیک، چگونه بحران‌سازی نموده و مسیر داستانی، چه تدبیری برای گذر از این موانع و رضایت‌مندی بیشتر مخاطب اندیشیده است.